• Έχουμε υποβάλει αναλυτικά τα σχόλια μας στα επιμέρους άρθρα και υπογραμμίζουμε 4 βασικά σημεία στα οποία, εάν δεν υπάρξει αναμόρφωση, είναι απαγορευτικά για την ανάπτυξη του βιομεθανίου στην Ελλάδα και λειτουργούν ως ισχυρά αντικίνητρα σε οποιαδήποτε επένδυση ανεξάρτητα από τα μελλοντικά κίνητρα που θα δοθούν. Συγκεκριμένα, προτείνονται 4 βασικές τροποποιήσεις: 1. Άρθρο 4 Παρ. 3 – Προτείνεται η κατάργηση της υποχρέωσης για ιδιοκατανάλωση, προκειμένου ο παραγωγός να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ελεύθερα τον τρόπο κάλυψης των θερμικών αναγκών του. 2. Άρθρο 7 - Προτείνεται να περιληφθεί ξεκάθαρα η δυνατότητα έγχυσης του βιομεθανίου που παράγεται μέσω της μεθόδου του εικονικού αγωγού, δηλαδή η συμπίεσή του (bio-CNG) και η μεταφορά του σε πιστοποιημένα σημεία εισόδου ή έγχυσης στο δίκτυο, για μονάδες που δεν είναι συνδεδεμένες. 3. Άρθρο 9 Παρ. 2 – Προτείνεται η υιοθέτηση ενός μοντέλου κατανομής κόστους για την κατασκευή του αγωγού σύνδεσης με την ακόλουθη δομή: το κόστος για τα πρώτα 5 χιλιόμετρα να βαρύνει αποκλειστικά τον Διαχειριστή Δικτύου. Για το τμήμα από 5 έως 10 χιλιόμετρα, το κόστος να επιμερίζεται ισόποσα (50%) ανάμεσα στον παραγωγό και τον Διαχειριστή. Από το 10ο χιλιόμετρο και πέρα, το κόστος να επιβαρύνει αποκλειστικά τον παραγωγό. Επιπρόσθετα, προτείνεται η δαπάνη που επωμίζεται ο παραγωγός να θεωρείται επιλέξιμη στο πλαίσιο ενισχύσεων επενδυτικού χαρακτήρα. 4. Άρθρο 20 Παρ. 4.β – Προτείνεται η κατάργηση του περιορισμού των 12 ωρών ημερήσιας λειτουργίας. Αντ' αυτού, η διάρκεια λειτουργίας να προσδιορίζεται όταν καθοριστεί η τιμή της αποζημίωσης μέσω Υπουργικής Απόφασης, ειδικά για τους σταθμούς που θα επιλέξουν το σύστημα της λειτουργικής ενίσχυσης. Tονίζουμε επισης, ότι εάν υιοθετηθούν οι συγκεκριμένες σημαντικές αλλαγές, θα μπορούσαν να υπάρξουν κάποιες πρώτες υβριδικές μονάδες ακόμα και πριν τον καθορισμό των λειτουργικών ενισχύσεων. Για το θέμα αυτό είμαστε στην διάθεση σας για να διατυπώσουμε την αναλυτική μας πρόταση. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι πρέπει να υπάρξει ειδική πρόβλεψη εξαίρεσης για τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από βιοαέριο προερχόμενο από Χώρους Υγειονομικής Ταφής (ΧΥΤ), λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των εν λόγω έργων. Οι μονάδες αυτές συχνά αντιμετωπίζουν μεγάλες τεχνικές και περιβαλλοντικές προκλήσεις, και απαιτούν εξειδικευμένη προσέγγιση στην αδειοδότηση και τις επιδοτήσεις τους. Επιπλέον, η αποκατάσταση ή αναβάθμιση αυτών των μονάδων μπορεί να απαιτεί διαφορετικά κίνητρα και ενίσχυση από τα υπόλοιπα έργα, προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις και το υψηλότερο κόστος των τεχνολογικών μετατροπών τους.