• Σχόλιο του χρήστη 'Π.Ο.ΑΣ.Υ.' | 5 Ιουλίου 2025, 11:14

    ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Οι θέσεις της Ομοσπονδίας για το «Άρθρο 267 Αποζημίωση και σύνταξη γονέων άτεκνου και άγαμου στρατιωτικού, θανόντος μετά την 1η Ιανουαρίου 2023 σε διατεταγμένη υπηρεσία που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο και ένεκα αυτής» Διαβάσαμε στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο: «ΕΘΝΙΚΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ – ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ», το Άρθρο 267 αυτού, το οποίο αφορά στην «Αποζημίωση και σύνταξη γονέων άτεκνου και άγαμου στρατιωτικού, θανόντος μετά την 1η Ιανουαρίου 2023 σε διατεταγμένη υπηρεσία που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο και ένεκα αυτής». Οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι το ίδιο άρθρο με άλλη αρίθμηση (Άρθρο 105) είχε ενταχθεί τον Απρίλιο του 2024 σε άλλο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και ειδικότερα στον «Κώδικα Φορολογικής Νομοθεσίας και άλλες διατάξεις», αλλά κατά τη συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων, αποσύρθηκε επειδή είχαμε σφοδρά αντιδράσει τότε, λόγω του ότι εξαιρούσε αναίτια και χωρίς καμία αιτιολογία τους αστυνομικούς παθόντες εν ώρα υπηρεσίας εξαιτίας τρομοκρατικών και άλλων βίαιων συμβάντων. Μάλιστα, οι τότε αρμόδιοι Υπουργοί αντιλαμβανόμενοι το πόσο δίκαιο είχαμε, μας είχαν διαβεβαιώσει ότι το αυτό άρθρο θα προωθηθεί τροποποιημένο ώστε να ληφθούν υπόψη οι ενστάσεις της Ομοσπονδίας μας και να τύχουν θεσμικής θωράκισης σε όλες τις απευκταίες περιπτώσεις, οι οικογένειες των παθόντων αστυνομικών. Οφείλουμε, επομένως, να σας επισημάνουμε ότι η προτεινόμενη διάταξη, παρεμβαίνει στο εφαρμοζόμενο τριάντα και πλέον έτη συνταξιοδοτικό δίκαιο και τροποποιεί - διαχωρίζει παραδόξως την μέχρι τώρα αντιμετώπιση του θανάτου από βίαιο συμβάν (ν.1977/1991). Πιο συγκεκριμένα, ναι μεν η προτεινόμενη διάταξη λαμβάνει υπόψη τους στρατιωτικούς (με την ευρεία έννοια του όρου) που πεθαίνουν κατά την εκτέλεση υπηρεσίας που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο, δίδοντας δικαίωμα σύνταξης στην πατρική οικογένεια για τους ασφαλισμένους μετά την 01-01-1993, αλλά αποκλείει αδίκως και αναιτιολόγητα τους στρατιωτικούς που δολοφονούνται ή τραυματίζονται θανάσιμα από μεμονωμένο άτομο ή ομάδα, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους ή λόγω της ιδιότητάς τους ως εν ενεργεία ή εν συντάξει στρατιωτικών. Επίσης, η παραπάνω διάταξη, χορηγώντας σύνταξη σε όσους έχουν αποβιώσει σε διατεταγμένη υπηρεσία που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο και ένεκα αυτής, παραγκωνίζει τα θύματα από τρομοκρατικές ενέργειες (ν. 1897/1990), που ανέκαθεν ελάμβαναν από την Πολιτεία το υψηλότερο επίπεδο συνταξιοδοτικής προστασίας, υπερβαίνοντας και την αντίστοιχη προστασία των παθόντων σε πόλεμο, που αποσκοπεί στην ενδυνάμωση των στρατιωτικών για την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Άραγε, τι έχει αλλάξει από τον Απρίλιο του 2024 και η ίδια Κυβέρνηση επιχειρεί να θεσμοθετήσει ξανά μια κατάφωρα άδικη ρύθμιση για το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας, επαναφέροντας μονομερώς το ίδιο άρθρο, που θα εξαιρεί ξανά τους αστυνομικούς εκείνους που υπό ιδιάζουσες συνθήκες θα στοχοποιούνται και θα θυματοποιούνται, αφήνοντας απροστάτευτες τους ίδιους και τις οικογένειές τους; Επειδή θέλουμε να πιστεύουμε ότι η ατυχής διάκριση που έχει εμφιλοχωρήσει ξανά στο υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου αποτελεί «προϊόν» ελλιπούς ενημέρωσης των συντακτών του, σας καλούμε να υιοθετήσετε τον προβληματισμό και τις παρατηρήσεις μας, ευθυγραμμιζόμενοι με το κοινό περί δικαίου αίσθημα και καταδεικνύοντας εμπράκτως το ενδιαφέρον της πολιτείας για τη θωράκιση του ένστολου προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας και κατ’ επέκταση των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας. Άλλωστε, όπως προκύπτει και από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας υπάρχουν περιπτώσεις βίαιων συμβάντων που αν η εν λόγω ρύθμιση ψηφιστεί ως έχει, δεν θα μπορούν να υπαχθούν στο άρθρο αυτό, λόγω της μονομερούς διατύπωσής του (διατεταγμένη υπηρεσία που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο). Ενδεικτικά αναφέρουμε βομβιστικές επιθέσεις στο ένστολο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας στην οικία τους, εξαιτίας της εκτέλεσης των καθηκόντων του ή της ιδιότητάς του, επιπλέον εγκληματικές ενέργειες όπως δολιοφθορά στο σύστημα τροφοδότησης καυσίμου σε ιδιωτικής χρήσεως μοτοσυκλέτες και παρέμβαση στο σύστημα πέδησης των εμπρόσθιων τροχών σε ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο χωρίς ευτυχώς να υπάρξει απώλεια ζωής κ.α. Για την αποκατάσταση, λοιπόν, των ανωτέρω και την παροχή ολοκληρωμένης προστασίας στο ένστολο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία, προτείνεται η παρ. 1 του άρθρου 267 στο υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου να επαναδιατυπωθεί ως ακολούθως: «1. Οι γονείς του άγαμου χωρίς τέκνα υπαλλήλου ή στρατιωτικού, ο οποίος έχει διορισθεί για πρώτη φορά στο Δημόσιο ή έχει καταταγεί ως στρατιωτικός, αντιστοίχως, μετά την 1η Ιανουαρίου 1993, χωρίς να έχει ασφαλιστεί σε κανέναν ασφαλιστικό οργανισμό κύριας ασφάλισης έως την 31 Δεκεμβρίου 1992, εφόσον αυτός αποβιώσει σε διατεταγμένη υπηρεσία που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο και ένεκα αυτής ή δολοφονείται ή τραυματίζεται θανάσιμα από μεμονωμένο άτομο ή ομάδα σε διατεταγμένη υπηρεσία και ένεκα αυτής ή λόγω της ιδιότητάς του ως εν ενεργεία ή εν συντάξει στρατιωτικού, μπορούν, σε περίπτωση που δικαιούνται το εφάπαξ οικονομικό βοήθημα της παρ. 17 του άρθρου 8 του ν. 2592/1998 (Α΄ 57), να επιλέξουν αντί αυτού τη σύνταξη της παρ. 2 του παρόντος». Επίσης, φρονούμε ότι πρέπει να αναδιατυπωθεί ο τίτλος του Άρθρου 267 ως εξής: «Αποζημίωση και σύνταξη γονέων άτεκνου και άγαμου υπαλλήλου και στρατιωτικού, θανόντος μετά την 1η Ιανουαρίου 2023 σε διατεταγμένη υπηρεσία που συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο και ένεκα αυτής». Ομοίως, στον τίτλο του ΜΕΡΟΥΣ Γ «Ειδικότερες συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις για ένστολους», να προστεθεί και η λέξη «υπαλλήλους». Τέλος, με την ευκαιρία, οφείλουμε να σας ενημερώσουμε ότι και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσω της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Αστυνομικών (EuroCOP) της οποίας είμαστε μέλος, προωθούνται πολιτικές θωράκισης του λειτουργήματός μας, καθολικά για όλους τους αστυνομικούς, χωρίς τις αδιανόητες διακρίσεις και τις όποιες άλλες ενδεχομένως οικονομικίστικες προσεγγίσεις του αγαθού της δημόσιας ασφάλειας και βεβαίως του αγαθού της ζωής πολιτών και αστυνομικών, που υποκρύπτει για άλλη μια φορά το απαράδεκτο Άρθρο 267.