Αρχική Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης με τίτλο «Δίκαιη Εργασία για Όλους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας - Στήριξη στον Εργαζόμενο - Προστασία στην Πράξη»ΜΕΡΟΣ Β΄ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (άρθρα 23-41)Σχόλιο του χρήστη ι.π. | 31 Αυγούστου 2025, 22:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'ι.π.' | 31 Αυγούστου 2025, 22:19

    Άρθρο 24 παρ.(ε) και σε συνδυασμό με άρθρο 32 και 35, και άρθρο 40 παρ.6α,β και άλλα άρθρα: να διευκρινιστεί αν εννοείται ως διαφορετική κατάσταση "η ασθένεια που οφείλεται στην εργασία" από την "επαγγελματική ασθένεια". Αν οι δύο έννοιες ταυτίζονται, αναγράψτε μόνο "επαγγελματική ασθένεια" σε όλες τις αναφορές επί του θέματος. Αν δεν ταυτίζονται, κάντε διευκρινιστικό άρθρο. Έτσι όπως είναι γραμμένο, Θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα που θα καταλήγουν σε εντάσεις στο χώρο εργασίας και τελικά στα δικαστήρια. Άρθρο 25, περί ΕΥΑΕ: χρειάζεται διευκρίνιση στο αντικείμενο της ενημέρωσης της ΕΥΑΕ επί εργατικών ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών. Τι θα περιλαμβάνει αυτή η ενημέρωση? Τέτοια γεγονότα καταλήγουν σε δικαστήρια, ποινικά και αστικά. Τι θα ενημερώνει προδικαστικά ο εν δυνάμει κατηγορούμενος? Άρθρο 26, παρ. 4β: να γίνονται μετρήσεις παραγόντων όχι μόνο από ΕΞΥΠΠ ή ΕΛΙΝΥΑΕ ή ΑΕΙ ή ερευνητικά κέντρα. Να μπορεί να κάνει μετρήσεις οποιοσδήποτε διαπιστευμένος φορέας. Άρθρο 26, παρ. 8: Γιατί να χρειάζεται βεβαίωση κάθε φορά του Ιατρικού Συλλόγου? Αφού υπάρχει μητρώο εγγεγραμμένων ειδικών ιατρών και ασκούντων τη ειδικότητα. Ξανά γραφειοκρατία? Άρθρο 26, παρ. 11: Χρειάζεται διασαφήνιση. Η αναφορά της διαπιστούμενης παράλειψης από τον Τεχνικό Ασφαλείας και τον Ιατρό Εργασίας θα αφορά στο αποτέλεσμα των μετρήσεων, όχι γενικά και αόριστα. Ούτε μπορεί να είναι καθήκον του Τεχνικού Ασφαλείας ή του Ιατρού Εργασίας η επίβλεψη εφαρμογής των προτεινόμενων μέτρων. Η απόφαση εφαρμογής και η επίβλεψη είναι ευθύνη του εργοδότη και των εντεταλμένων υπευθύνων των τμημάτων-χώρων εργασίας, δηλαδή διευθυντική ευθύνη. Άρθρο 27. Η κατηγοριοποίηση είναι ελλιπής, μάλλον γραμμένη πρόχειρα. Παράδειγμα: η κατασκευή συσσωρευτών μολύβδου, η παραγωγή μπαταριών, σε ποια κατηγορία επικινδυνότητας υπάγεται? Άρθρο 34, παρ.7θ: υποχρεώσεις εργοδότη: παροχή των κατάλληλων οδηγιών με αντιληπτό τρόπο προς τους εργαζόμενους. Με τους αλλοδαπούς και γενικά όσους δεν καταλαβαίνουν την ελληνική γλώσσα, τι θα γίνει? Οι εργοδότες θα ζητούν κάποιο πιστοποιητικό γλωσσομάθειας της ελληνικής για την πρόσληψη ή θα συνεχίσει έτσι ως είναι η κατάσταση? Οι Τεχνικοί Ασφαλείας πώς θα εκπαιδεύουν, σε ποια γλώσσα? Οι βεβαιώσεις εκπαίδευσης και γενικά οι ενημερώσεις που θα υπογράφουν οι εργαζόμενοι ότι έλαβαν γνώση, έχουν νομική ισχύ από τη στιγμή που δεν έχουν πιστοποιητικό γλωσσομάθειας ελληνικών? Οι Ιατροί Εργασίας πώς θα εξετάζουν και θα ρωτούν ιατρικές πληροφορίες τον εργαζόμενο αν δεν πιστοποιείται με κάποιο τρόπο ότι καταλαβαίνουν ελληνικά? Θα χρησιμοποιούν ως διερμηνέα κάποιον μη υγειονομικό για απόρρητες πληροφορίες όπως οι ιατρικές πληροφορίες? Και μετά θα εκδίδουν βεβαιώσεις καταλληλότητας, με ποια δεδομένα? Τα ανύπαρκτα λόγω αδυναμίας συνεννόησης? Η επιθεώρηση εργασίας επιβάλλει πρόστιμα όταν δεν υπάρχει τέτοια βεβαίωση, περίπου 1000 ευρώ. Τι θα γίνεται λοιπόν? Ποιος θα είναι ο "αντιληπτός τρόπος" όχι μόνο των οδηγιών προς τους εργαζόμενους, αλλά και γενικά όσων απορρέουν από την ανάγκη σωστής συνεννόησης? Άρθρο 34. παρ.8α: ο εργοδότης εκτιμά τους κινδύνους----από ελλιπή ενημέρωση στην εργασία---. Τα ίδια ως άνω. Άρθρο 36, παρ. δ: Χρήζει διευκρινίσεις, διότι είναι αντιφατικό για κάποιους εργαζόμενους να επαρκεί ως εκπαίδευση ένα βίντεο, ενώ για άλλους να χρειάζεται εκπαίδευση από πιστοποιημένο φορέα πρώτων βοηθειών. Επίσης, ο Ιατρός Εργασίας, μπορεί εξ ορισμού να παρέχει τέτοια εκπαίδευση και η πιστοποίηση να αφορά ΜΗ ιατρούς ως εκπαιδευτές? Και τι είναι αντικείμενο πρώτων βοηθειών? Η ΚΑΡΠΑ και η λαβή Χάιμλιχ ή θα εντάσσονται κι άλλα, όπως η χρήση απινιδωτή, αντιμετώπιση εγκαυμάτων, δηλητηριάσεων, ηλεκτροπληξίας κλπ? Άρθρο 40 παρ.6α,β: η διάγνωση επαγγελματικής ασθένειας θα πρέπει να έχει κάποια κριτήρια, διαφορετικά για κάθε μία, δηλαδή εξετάσεις, αποτελέσματα, έκθεση σε παράγοντα που την προκαλεί κλπ. Χρήζει διασαφήνισης. Επίσης, όπως προανέφερα, να διευκρινιστεί αν οι όροι "ασθένεια που οφείλεται στην εργασία" και "επαγγελματική ασθένεια", ταυτίζονται ή όχι.