Αρχική Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης με τίτλο «Δίκαιη Εργασία για Όλους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας - Στήριξη στον Εργαζόμενο - Προστασία στην Πράξη»ΜΕΡΟΣ Β΄ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ (άρθρα 23-41)Σχόλιο του χρήστη ΜΑΡΓΕΤΗΣ ΗΛΙΑΣ | 10 Σεπτεμβρίου 2025, 16:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΓΕΤΗΣ ΗΛΙΑΣ' | 10 Σεπτεμβρίου 2025, 16:30

    Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου για την αναμόρφωση της εργατικής νομοθεσίας παρουσιάζει ως βασικό του άξονα την ενίσχυση της πρόληψης. Παρά ταύτα, γεννώνται σοβαρά ερωτήματα ως προς το κατά πόσο αυτός ο στόχος είναι ρεαλιστικός, εφόσον προβλέπεται ότι ο θεσμός του Τεχνικού Ασφαλείας μπορεί να ανατεθεί σε μηχανικούς χωρίς καμία σχετική εκπαίδευση ή εμπειρία. Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς αν ένα τέτοιο πλαίσιο διασφαλίζει ουσιαστικά την προστασία των εργαζομένων. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η θέση του Τεχνικού Ασφαλείας συνοδεύεται από αυξημένες ευθύνες. Σε περίπτωση ατυχήματος, ο μηχανικός φέρει πλήρεις ποινικές και αστικές υποχρεώσεις, αντίστοιχες με εκείνες της επιχείρησης, οι οποίες μπορεί να αφορούν ταυτόχρονα πολλούς διαφορετικούς εργοδότες. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν είναι βέβαιο ότι καταρτισμένοι και έμπειροι επαγγελματίες θα είναι πρόθυμοι να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) εκτιμά ότι τα εργατικά ατυχήματα κοστίζουν σε κάθε κράτος περίπου το 4% του ΑΕΠ του. Για την Ελλάδα, αυτό ισοδυναμεί με περίπου 10 δισ. ευρώ ετησίως, με βάση ΑΕΠ 250 δισ. ευρώ. Μια μείωση της τάξης του 20% θα μπορούσε να αποφέρει όφελος γύρω στα 2 δισ. ευρώ. Η αντιμετώπιση του προβλήματος, λοιπόν, δεν αποτελεί απλώς κοινωνική αναγκαιότητα, αλλά και ζήτημα μείζονος οικονομικής σημασίας.