Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ' | 18 Σεπτεμβρίου 2025, 10:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Παρατηρήσεις Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Εργαζομένων Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Πρόκειται για ένα εργασιακό νομοσχέδιο που προωθεί την φτηνή και χωρίς δικαιώματα εργασία. Περισσότερες ώρες εργασίας, περαιτέρω ελαστικοποίηση του ωραρίου και ακόμα μεγαλύτερος περιορισμός δικαιωμάτων και ελευθεριών για τους εργαζόμενους συμπεριλαμβάνονται σε αυτό το νομοσχέδιο. Συγκεκριμένα: • Νομοθετεί την 13ωρη εργασία (άρθρο 6), οδηγώντας τους εργαζόμενους στην πλήρη εξάντληση και διάλυση κάθε έννοιας προσωπικής και οικογενειακής ζωής, καθώς αν υπολογίσουμε και την ώρα προς και από την εργασία μένουν ελάχιστες ώρες ξεκούρασης για τον/την εργαζόμενο/η. Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι ήδη ισχύει η 13ωρη εργασία σε δύο εργοδότες (… που νομοθέτησαν οι ίδιοι (που νομοθέτησε η ίδια) με τον 5053/2023). Με μία βασική διαφορά: η εργασία σε δύο εργοδότες αποτελεί (θεωρητικά) επιλογή των εργαζόμενων ενώ η υπερωριακή απασχόληση ουσιαστικά υποχρέωσή τους. Όσο για το επιχείρημα ότι δεν μπορούν να απολυθούν οι εργαζόμενοι αν αρνηθούν, να θυμίσουμε ότι: α) η κυβέρνηση της ΝΔ κατήργησε τον βάσιμο λόγο απόλυσης και ένας εργαζόμενος μπορεί να απολυθεί χωρίς να τεκμηριωθεί ο λόγος απόλυσης και β) στο νομοσχέδιο αναφέρεται ότι η άρνηση του εργαζόμενου να εργαστεί υπερωριακά δεν αποτελεί λόγο απόλυσης μόνο όταν «δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη» (άρθρο 14). Στο πεδίο της εργασίας είναι άνισες οι σχέσεις μεταξύ των δύο μερών, δηλαδή οι εργοδότες είναι οι ισχυροί και οι εργαζόμενοι οι αδύναμοι. Το άλλο επιχείρημα της κυβέρνησης (που το χρησιμοποίησαν και στο προηγούμενο νομοσχέδιο για το 13ωρο) είναι ότι το ζητούν οι εργαζόμενοι/ες. Εδώ η λαθροχειρία της κυβέρνησης γίνεται εξοργιστική, καθώς χρησιμοποιούν την κατάσταση φτωχοποίησης στην οποία οι ίδιοι έχουν οδηγήσει τον κόσμο της εργασίας με τους χαμηλούς μισθούς και την ανεξέλεγκτη ακρίβεια η οποία καθιστά σχεδόν αναγκαστική την 13ωρη εργασία προκειμένου να καλυφθούν βασικές ανάγκες επιβίωσης, ως άλλοθι για τις πολιτικές τους. • Επιτρέπει την υπερωριακή απασχόληση ακόμα και στην εκ περιτροπής εργασία ( άρθρο 5), ενώ μέχρι τώρα απαγορευόταν, προκειμένου να προστατεύονται οι εργαζόμενοι/ες και να στηρίζεται η πλήρης απασχόληση. Με τη διάταξη θα μπορούν οι εργοδότες να προσλαμβάνουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν μόνο τις ημέρες που υπάρχει φόρτος εργασίας και μέχρι εξάντλησης, με πλήρη διάλυση κάθε δυνατότητας προγραμματισμού της ζωής τους. • Παρέχει τη δυνατότητα διευθέτησης του χρόνου εργασίας ακόμα και σε εβδομαδιαία βάση (άρθρο 7), δηλαδή θα μπορεί ο εργοδότης μετά από συμφωνία με το σωματείο ή αν δεν υπάρχει ακόμα και με ατομική συμφωνία να συμφωνήσει (στην πραγματικότητα να επιβάλλει) 10ωρη εργασία για κάποιες ημέρες, με αντάλλαγμα μειωμένο ωράριο ή ρεπό κάποιες άλλες ακόμα και σε εβδομαδιαία βάση ( στον προηγούμενο νόμο της ΝΔ επιτρεπόταν σε εξαμηνιαία). Προφανώς είναι ακόμα μία αλλαγή προς το χειρότερο που διαλύει την προσωπική και οικογενειακή ζωή των εργαζόμενων. • Fast track προσλήψεις για 1-2 ημέρες (άρθρο 19) όπου οι εργαζόμενοι/ες θα καλούνται να απαντούν με ένα ναι στο μήνυμα του εργοδότη για το αν αποδέχονται την εργασία με τους συγκεκριμένους όρους. Πρόκειται για μια διάταξη που θα υλοποιεί τις λεγόμενες συμβάσεις «μηδενικών ωρών» που είχε νομοθετήσει η κυβέρνηση την προηγούμενη φορά. Οι εργαζόμενοι/ες θα είναι σε αναμονή και όταν λάβουν το μήνυμα (ακόμα και 24 ώρες πριν την εργασία) θα καλούνται να αποδεχτούν άμεσα τους όρους και να εργαστούν. • Fast track απολύσεις και μάλιστα χωρίς αποζημίωση (άρθρο 12). Πρόκειται για αντεργατική διάταξη που προβλέπει ότι αν ένας εργαζόμενος απουσιάσει συνολικά 5 (3+2) ημέρες από την εργασία του χωρίς άδεια ( δύο ημέρες μετά την ειδοποίηση του εργοδότη, η οποία γίνεται στις τρείς ημέρες αδικαιολόγητης απουσίας), θεωρείται καταγγελία της σύμβασης από την πλευρά του εργαζόμενου και δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να καταθέσει οικειοθελή αποχώρηση του εργαζόμενου χωρίς την υπογραφή του. Η σημερινή διάταξη είναι εντελώς απαράδεκτη, αν σκεφτούμε ότι αρκεί μια 5ήμερη απουσία ενός εργαζόμενου ανεξάρτητα της σοβαρότητας του λόγου που την προκάλεσε και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, για να απολυθεί χωρίς να λάβει αποζημίωση, ακόμα και αν εργάζεται με συνέπεια στην επιχείρηση για 20 χρόνια. • Δυνατότητα διευθέτησης της άδειας με μείωση των ελάχιστων ημερών συνεχούς αδείας στις 5 ημέρες ή 6 σε εξαήμερη εργασία (άρθρο 9). Αν και θα προβλέπεται προηγούμενη αίτηση του εργαζόμενου, πρόκειται για μια προβληματική διάταξη καθώς μπορεί να οδηγήσει στον εκβιασμό των εργαζομένων ώστε να μη λαμβάνουν ούτε τις 10 τουλάχιστον συνεχόμενες ημέρες αδείας (όπως προβλέπεται μέχρι σήμερα), αν αυτό δεν εξυπηρετεί την επιχείρηση, στερώντας τους τη δυνατότητα πραγματικής ξεκούρασης και διακοπών. • Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών για τις προσαυξήσεις σε υπερωριακή απασχόληση, νυχτερινή εργασία και εργασία σε αργίες (άρθρο 68). Με το μέτρο αυτό οι υπερωρίες γίνονται πιο φτηνές για τους εργοδότες οδηγώντας σε μια λογική εξουθένωσης των εργαζόμενων αντί προσλήψεων. Συγχρόνως μειώνονται τα έσοδα του ΕΦΚΑ από ασφαλιστικές εισφορές επιδεινώνοντας την κατάσταση στο ασφαλιστικό σύστημα και δίνοντας αφορμή για μελλοντικές αυξήσεις στα όρια ηλικίας και για μειώσεις στις συντάξεις . Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Εργαζομένων του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας