Αρχική Ενίσχυση της δημοσιότητας και της διαφάνειας στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο – Τροποποιήσεις ν. 5005/2022 και ν. 3548/2007 και λοιπές διατάξειςΆρθρο 23 Εξουσιοδοτικές διατάξεις – Προδιαγραφές εκτύπωσης εντύπων – Τροποποίηση περ. α) παρ. 4 και προσθήκη παρ. 9 στο άρθρο 27 ν. 5005/2022Σχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Γεωργίου | 12 Μαΐου 2025, 11:04
Ρυθμίζει ή χειραγωγεί η πολιτεία τις τεχνολογικές εξελίξεις στον Τύπο; Στο άρθρο 23 του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου προβλέπεται ότι: «Με κοινή απόφαση του Υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης και του Υπουργού στον οποίο έχουν ανατεθεί οι αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, καθορίζονται οι τεχνικές προδιαγραφές των εντύπων της περ. ζ) της παρ. 4 του άρθρου 4». Η συγκεκριμένη πρόβλεψη συνιστά μια θεσμικά προβληματική κίνηση, καθώς το κράτος αναλαμβάνει ρόλο τεχνολογικού ρυθμιστή, επιλέγοντας ποια μέθοδο εκτύπωσης θεωρείται «κατάλληλη» και ποια όχι. Και αυτό, όχι με βάση την ποιότητα του αποτελέσματος ή τη διαφάνεια στη λειτουργία ενός εντύπου, αλλά με βάση το εργαλείο — το «μηχάνημα» — που χρησιμοποιείται. Είναι γνωστό ότι κάποιες εφημερίδες της Περιφέρειας έχουν ζητήσει την αποκλειστική αναγνώριση της δικής του μεθόδου εκτύπωσης ως «ενδεδειγμένης. Τα περισσότερα από αυτά τα έντυπα εκδίδονται με παραδοσιακές offset μηχανές και έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν τον αποκλεισμό εναλλακτικών τεχνολογικών επιλογών — κυρίως εκείνων που βασίζονται σε νεότερα, πιο ευέλικτα και οικονομικά ψηφιακά μέσα. Με αυτό το αίτημα, επιδιώκουν ουσιαστικά να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό και να αποκλείσουν νεότερα έντυπα που επενδύουν στην καινοτομία, τόσο από τις ευεργετικές διατάξεις του Μητρώου όσο και από το κύρος που αυτό συνεπάγεται. Όμως άλλο η επιχειρηματική επιδίωξη και άλλο η κρατική επικύρωση μιας αποκλειστικής τεχνολογικής γραμμής μέσω νομοθετικής διάταξης. Σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα το κράτος παρεμβαίνει νομοθετικά για να ορίσει ότι η εκτύπωση πρέπει να γίνεται αποκλειστικά με έναν συγκεκριμένο τύπο μηχανής; Πουθενά. Στον σύγχρονο κόσμο της εκδοτικής παραγωγής, οι προδιαγραφές καθορίζονται με όρους διαφάνειας, με βάση την περιοδικότητα της έκδοσης, την κυκλοφορία και τη δημοσιογραφική ποιότητα — όχι με βάση την τεχνολογική προτίμηση μιας κατηγορίας επιχειρηματιών. Η επιλογή του Υπουργείου, εάν τελικά εφαρμοστεί, θα σημαίνει: • Κατάργηση της τεχνολογικής ουδετερότητας στη λειτουργία του Μητρώου. • Αποκλεισμό νέων εκδοτών που αξιοποιούν σύγχρονα ψηφιακά μέσα ή που έχουν ήδη επενδύσει σε αυτά. • Θεσμική επιβράβευση ενός επιχειρηματικού μοντέλου, σε βάρος της εξέλιξης και της καινοτομίας. Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για μια κρατική παρέμβαση με ανταγωνιστικές και όχι ρυθμιστικές συνέπειες. Και αυτό θα έπρεπε να απασχολεί όχι μόνο τους εκδότες, αλλά και κάθε πολίτη που θεωρεί την ενημέρωση αγαθό και όχι προϊόν τεχνολογικής… «μονοκαλλιέργειας». Δεν είναι αποδεκτές ρυθμίσεις που αντιστρατεύονται την τεχνολογική πρόοδο, την καινοτομία και την ισότιμη πρόσβαση στην αγορά. Η συγκεκριμένη διάταξη αποκλείει επαγγελματίες μόνο και μόνο επειδή επιλέγουν σύγχρονες τεχνολογίες. Κωνσταντίνος Γεωργίου – Εργαζόμενος σε περιφερειακή εφημερίδα, αποθαρρυμένος από το θεσμικό περιβάλλον, επανεξετάζω την προοπτική επένδυσης στον Τύπο.