Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Βασίλειος' | 18 Ιουλίου 2025, 10:12

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης για το σχέδιο νόμου «Σύσταση νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου...», θα ήθελα να καταθέσω δύο αλληλένδετες προτάσεις-σχόλια για το Άρθρο 31, το οποίο αφορά στους «Ιδιωτικούς χώρους λατρείας». Πρόταση 1: Εξαίρεση των Ιστορικών Ναών - Μνημείων Η γενική διατύπωση του άρθρου ενδέχεται να οδηγήσει στην εσφαλμένη κατηγοριοποίηση ιστορικών ναών που, ενώ μπορεί να βρίσκονται σε ιδιωτικές εκτάσεις, αποτελούν για αιώνες κέντρα δημόσιας λατρείας και αναπόσπαστο κομμάτι της ενοριακής ζωής. Πολλοί από αυτούς τους ναούς προστατεύονται ήδη από τις διατάξεις του ν. 3028/2002 ως μνημεία. Ο μνημειακός τους χαρακτήρας τεκμηριώνει τη δημόσια και κοινοτική φύση τους, η οποία δεν συνάδει με τον αυστηρά ιδιωτικό χαρακτήρα που περιγράφει το άρθρο. Προτεινόμενη Τροποποίηση (Προσθήκη Παραγράφου): «Για τους Ιερούς Ναούς που προστατεύονται από τις διατάξεις του ν. 3028/2002 (Α΄ 153) ως μνημεία, τεκμαίρεται ο ενοριακός τους χαρακτήρας. Οι ναοί αυτοί, ανεξαρτήτως του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του περιβάλλοντος χώρου, δεν εμπίπτουν στην έννοια του ιδιωτικού χώρου λατρείας του παρόντος άρθρου, αλλά λογίζονται ως παρεκκλήσια της οικείας Ενορίας. Η πνευματική και λειτουργική τους εποπτεία ασκείται αποκλειστικά από την κατά τόπον αρμόδια εκκλησιαστική αρχή. Οποιαδήποτε επέμβαση ή εργασία συντήρησης επί του κτίσματος πραγματοποιείται κατόπιν της σύμφωνης γνώμης των αρμόδιων υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία περί προστασίας μνημείων, χωρίς ωστόσο η διάταξη αυτή να μεταβάλλει την εκκλησιαστική τους υπόσταση και χρήση.» Πρόταση 2: Αποσαφήνιση του Ιδιωτικού Χαρακτήρα και Απαγόρευση Είσπραξης Χρημάτων Για τους χώρους που όντως θα χαρακτηριστούν ως ιδιωτικοί ναοί, η λειτουργία τους πρέπει να αντανακλά πλήρως αυτόν τον χαρακτήρα. Το ίδιο το άρθρο ορίζει ότι ιδρύονται για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών αναγκών «είτε του ιδιοκτήτη φυσικού προσώπου και της οικογένειάς του είτε των μελών... του ιδιοκτήτη νομικού προσώπου». Δεδομένου αυτού του αυστηρού περιορισμού, οποιαδήποτε πρακτική συγκέντρωσης χρημάτων από το ευρύ κοινό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη φύση τους. Για να αποτραπεί η de facto μετατροπή ιδιωτικών χώρων σε εστίες δημόσιας λατρείας με οικονομικό όφελος, προτείνεται: Προτεινόμενη Τροποποίηση (Προσθήκη Παραγράφου): «Στους ιδιωτικούς χώρους λατρείας της παρ. 1 απαγορεύεται η τοποθέτηση κυτίου για τη συλλογή χρημάτων (παγκαριού) και η πώληση κεριών ή άλλων ειδών. Τα κεριά και τυχόν άλλα είδη ευλαβείας προσφέρονται δωρεάν από τον ιδιοκτήτη για τις ανάγκες της ιδιωτικής λατρείας. Σε περίπτωση διαπίστωσης παράβασης της παρούσας, το προϊόν που προέρχεται από τις εν λόγω δραστηριότητες λογίζεται ως δημόσιο έσοδο. Η καταμέτρηση και η είσπραξή του διενεργείται από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της όμορης Ενορίας, στην οποία και περιέρχεται ως έσοδο του οικείου Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ).» Οι δύο παραπάνω προτάσεις λειτουργούν συνδυαστικά για να δημιουργήσουν ένα δίκαιο και διαφανές πλαίσιο: προστατεύουν την ιστορική και ενοριακή ταυτότητα των ναών-μνημείων και ταυτόχρονα διασφαλίζουν ότι οι πραγματικά ιδιωτικοί ναοί θα λειτουργούν με τρόπο που συνάδει απόλυτα με τον μη δημόσιο και μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα τους.