Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΠΟ' | 22 Ιουλίου 2025, 09:04

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σας αναφέρουμε τα σχόλια μας σχετικά με τις επερχόμενες αλλαγές στον αθλητικό νόμο. Ειδικότερα:Άρθρο 91 1. Η διάταξη για την τετραετή θητεία των διοικήσεων των αθλητικών σωματείων θεωρούμε ότι είναι προβληματική αφενός γιατί μιλάμε για ερασιτεχνικά σωματεία με διαφορετική αθλητική δραστηριότητα για κάθε σωματείο. Ίσως θα πρέπει να ισχύσει η διάταξη όπως προβλέπεται σήμερα από 1 έως 3 χρόνια ή έως 4 χρόνια, δηλαδή να καθορίζεται η διάρκεια της θητείας από το καταστατικό του σωματείου. Επίσης, είναι προβληματική η διάταξη για την υποχρεωτική εκλογή του Διοικητικού Συμβούλιο (Δ.Σ.) εντός του πρώτου εξαμήνου του έτους διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων δηλαδή λίγο πριν τις εκλογές των ομοσπονδιών. Μιλάμε για 6.500 σωματεία να κάνουν εκλογές μέσα σε ένα εξάμηνο. Θα πρέπει να επανεξεταστεί η χρονική διάρκεια της θητείας αλλά και ο χρόνος πριν τις εκλογές των ομοσπονδιών. Επίσης, τι θα γίνεται για τα νέα σωματεία που ιδρύονται μετά τους ολυμπιακούς αγώνες, η θητεία των διοικήσεων τους θα είναι μικρότερη των 4 χρόνων. 2. Οι διατάξεις για υποχρεωτική ποσόστωση παραβιάζουν τα άρθρα 4 και 12 του Συντάγματος, ειδικά η διάταξη ότι εκλέγονται στο Δ.Σ χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ψήφος των μελών (ανεξαρτήτως κατάταξης). Το δικαίωμα του άρθρου 12 του Συντάγματος δεν υπόκειται σε τέτοιους περιορισμούς, είναι δικαίωμα και αποτελεί επιλογή του καθενός, όχι υποχρέωση. Όποιος/όποια θέλει να συμμετάσχει στην διοίκηση ενός σωματείου ή μιας Ένωσης γίνεται μέλος του/της και προσφέρει ό,τι επιθυμεί, κατέρχεται ως υποψήφιος στις εκλογές, προβάλλεται (εκτίθεται) και διεκδικεί την ψήφο των μελών. Το να εκλέγεται χωρίς να έχει συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία καταργεί εν τοις πράγμασι και εν συνόλω τη διαδικασία της δημοκρατικής εκλογής των οργάνων ενός σωματείου. Μην καταστρατηγήσουμε τις δημοκρατικές διαδικασίες και πηγαίνουμε σε διορισμό των μελών των διοικητικών συμβουλίων των σωματείων. Η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στις διοικήσεις των σωματείων μπορεί να επιτευχθεί μόνο με κίνητρα για την εν συνόλω μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στα αθλητικά σωματεία. 3. Οι αθλητές δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο Δ.Σ. των σωματείων. Οι αθλητές δεν είναι μέλη των σωματείων. Για να γίνουν μέλη πρέπει να έχουν σταματήσει την αθλητική τους δράση και να έχει περάσει και ένα χρονικό διάστημα πχ στους ποδοσφαιριστές είναι 12 μήνες. Η διάταξη κινδυνεύει να δημιουργήσει σύγχυση ανάμεσα σε διαφορετικές αρμοδιότητες και ρόλους. Τα σωματεία είναι ερασιτεχνικά. Η διάταξη πρέπει να τεθεί ευκρινώς ως δυνητική, με την διατύπωση ότι «στο Δ.Σ. των σωματείων δύναται να συμμετάσχει και ένας εκπρόσωπος των αθλητών (που να ορίζεται από τους συναθλητές του και όχι από το Δ.Σ. του σωματείου). Η διάταξη έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 3 του Ν. 2725/1999. ΆΡΘΡΟ 92 1. Πιθανόν να προκαλέσει προβλήματα η προϋπόθεση που τίθεται για την συγχώνευση σωματείων. («….εφόσον έχουν λάβει την ειδική αθλητική αναγνώριση του άρθρου 8 του παρόντος και είναι εγγεγραμμένα στην ηλεκτρονική πλατφόρμα e-Kouros…»), διότι τις περισσότερες φορές δύο σωματεία θέλουν να συγχωνευτούν ακριβώς για τον αντίθετο λόγο, όταν το ένα εκ των δύο δεν διαθέτει να ανωτέρω στοιχεία, ώστε να τα πετύχει (αποκτήσει) με την συγχώνευση. 2. Η πρόβλεψη «ένα (1) τουλάχιστον από τα συγχωνευόμενα αθλητικά σωματεία και καθίσταται ειδικός διάδοχος των συγχωνευθέντων σωματείων ή του απορροφώμενου σωματείου, κατά περίπτωση, στο σύνολο των υποχρεώσεων και των δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης του άρθρου 8» δεν είναι σαφής. Κατ΄ αρχήν από την συγχώνευση προκύπτει μόνο ένα σωματείο. Το άλλο ή τα άλλα διαλύονται, σβήνουν, απορροφώνται. Συνεπώς μόνο αυτό το ένα που παραμένει (που προκύπτει από την συγχώνευση) μπορεί να θεωρηθεί «διάδοχος» και όχι και τα άλλα που διαλύονται. Η διάταξη χρήζει διευκρίνισης με απόλυτη σαφήνεια (και περιπτωσιολογία) ως προς τί εννοείται με τη φράση «στο σύνολο των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων..», καθώς πρόκειται για αθλητικά σωματεία. Θα πρέπει να είναι σαφές, εάν εννοούνται οικονομικές υποχρεώσεις, οφειλές προς προπονητές ή τρίτους. 3. Η κατάργηση της παρ. 2 του άρθρου 9 του Ν. 2725/1999 είναι προβληματική γιατί στο παρελθόν είχαμε συγχωνεύσεις τμημάτων δύο σωματείων με σκοπό να δημιουργήσουν ένα δυνατό τμήμα σε ένα άθλημα. Δεν δημιουργεί πρόβλημα ίσως βοηθάει περισσότερο τα σωματεία να αναπτύξουν ουσιαστικά ένα άθλημα και να μην υπάρχουν τμήματα σε σωματεία μόνο για να υπάρχουν. Άρθρο 100 Η διάταξη παραβιάζει τα άρθρα 12, 16 και 25 του Συντάγματος. Σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 9Σ, O αθλητισμός τελεί υπό την προστασία και την ανώτατη εποπτεία του Kράτους. Tο Kράτος επιχορηγεί και ελέγχει τις ενώσεις των αθλητικών σωματείων κάθε είδους, όπως νόμος ορίζει. Σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 1 Σ, Oι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους, που ποτέ όμως δεν μπορούν να εξαρτήσουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού από προηγούμενη άδεια. Σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ. 1, εδαφ. 2 Σ, Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. Στην περίπτωση σωματείου που δεν φέρει την ειδική αθλητική αναγνώριση και δεν έχει εγγραφεί στο μητρώο σωματείων, οι συνέπειες θα έπρεπε να συνδέονται με τη μη εφαρμογή προνομίων, αλλά όχι με τον αποκλεισμό από τα γήπεδα, καθώς το μέτρο αυτό συνιστά υπέρμετρο περιορισμό και δυσανάλογα σοβαρή αρνητική συνέπεια. Θα πρέπει να υπάρξει μία γενναία απόφαση από την πλευρά του Υπουργείου σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα αφού ο σκοπός είναι να υπάρχουν περισσότερα σωματεία για να έχουν τη δυνατότητα να γυμνάζονται οι πολίτες στα στάδια των πόλεων και όχι στα ιδιωτικά γυμναστήρια. Άρα όσα σωματεία αγωνίζονται τον προηγούμενο χρόνο να εντάσσονται στο μητρώο και να αγωνίζονται κανονικά και σε περίπτωση που δεν καταθέτουν τα οικονομικά κριτήρια για το μητρώο, εντός της προθεσμίας, να αποκλείονται από το δικαίωμα είσπραξης οποιασδήποτε επιχορήγησης. Διαχωρισμός δηλαδή αγωνιστικών και οικονομικών κριτηρίων για το μητρώο. Άρθρο 103 1. Η διάταξη της παραγράφου 2, αναφέρεται σε είσοδο θεατή (που μπορεί να είναι ένας) ή μη διαπιστευμένου προσώπου (που μπορεί να είναι ένας) και σε καθυστέρηση έναρξης (που μπορεί να είναι για παράδειγμα 2 λεπτά). Η ποινή της μίας αγωνιστικής κεκλεισμένων θυρών είναι ακραία για τέτοιας μορφής περιστατικά. Τυχαίνει να υπάρχει είσοδος ενός θεατή σε πολλούς αγώνες μεγάλων διεθνών διοργανώσεων. Ωστόσο, δεν πρόκειται για είσοδο φιλάθλων με σκοπό την τέλεση πράξεων βίας, όταν για παράδειγμα ένα μεμονωμένο άτομο μπορεί να εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο για μία διαμαρτυρία, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν. Δεν μπορεί να τιμωρηθεί η ομάδα σε αυτή την περίπτωση. Πρέπει η είσοδος να αφορά σε θεατές και όχι απλώς θεατή, και να σχετίζεται με πράξεις βίας ή φθοράς περιουσιακών στοιχείων ή απειλής βίας. 2. Η παρ. 2Α δεν μπορεί να ισχύσει στο ποδόσφαιρο, διότι συνιστά μία εξ ορισμού αυστηρά πειθαρχική παράβαση, που η ΕΠΟ την τιμωρεί με βάση τους Κανονισμούς της με κίτρινη ή κόκκινη κάρτα για τους ποδοσφαιριστές και αξιωματούχους φύλλου αγώνα (με ανάλογες χρηματικές ποινές και αγωνιστικές ημέρες τιμωρίας) με πλείστα άρθρα του πειθαρχικού κώδικα (7, 8, 9, 10, 11, 12 και 15) και με χρηματικές ποινές και αποκλεισμό από ημέρες, μήνες έτη, αναλόγως της βαρύτητας στους λοιπούς αξιωματούχους. Έχουμε προβλέψει αναλυτικά διαβάθμιση βαρύτητας αδικημάτων, με περιγραφή συμπεριφορών ειδικά στα άρθρα 10, 11 και 15. Επίσης, είναι προβληματική η εγκαθίδρυση πολλαπλών τιμωριών για τις ίδιες παραβάσεις. Τα πειθαρχικά όργανα του ποδοσφαίρου συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές προβλέπονται στους ίδιους αθλητικούς νόμους (ν.2725/99 άρθρο 119 επ. και 4236/2015) και επιλαμβάνονται ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις. 3. Στην δεύτερη παράγραφο της ίδιας διάταξης περιέχεται μία πρόβλεψη για την περίπτωση επανάληψης μίας «εν γένει προσβλητικής συμπεριφοράς της τιμής και υπόληψης…» κάποιου αντιπάλου ή διαιτητή, παράβαση για την οποία μπορεί να λάβει κίτρινη ή κόκκινη κάρτα από τον διαιτητή του αγώνα. Ωστόσο, σε μία τέτοια περίπτωση, δεν είναι καθόλου εύλογο να τιμωρηθεί η ομάδα με μία αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών. 4. Όμοια προβληματική για τους ίδιους λόγους είναι και η διάταξη τη παρ. 3 5. Παρ. 6, στο ποδόσφαιρο υπάρχουν αντίστοιχοι ορισμοί στον ΚΑΠ και τον Πειθαρχικό Κώδικα. 6.Παρ. 7 «Εντός τεσσάρων (4) εργασίμων ημερών από την ημέρα διεξαγωγής της αθλητικής συνάντησης, με πράξη της Δ.Ε.Α.Β. διαπιστώνεται η συνδρομή των προϋποθέσεων εφαρμογής και επιβάλλονται οι διοικητικές κυρώσεις του παρόντος, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη κλήση και ακρόαση του ελεγχόμενου νομικού προσώπου για τις περιπτώσεις των παρ. 1, 2 και 2Α ή του φυσικού προσώπου, το οποίο προέβη σε συμπεριφορά που περιγράφεται στην παρ. 2Α….». Στο πειθαρχικό δίκαιο, η κλήση σε απολογία είναι θεμελιώδες δικαίωμα του εκάστοτε διωκόμενου, αποτελώντας μέρος της αρχής της προηγούμενης ακρόασης (άρθρο 20 Σ, πρβ. άρθρ 111 ν.4389/2016, άρθρο 134, ν.3528/2007, κ.ο.κ.).