• Σχόλιο του χρήστη 'Έφη Ζαρογιάννη' | 1 Φεβρουαρίου 2016, 22:59

    Ο σύζυγος και ο γιός μου (13 ετών) ασχολούνται με την τοξοβολία και ποτέ δεν έχουν τραυματισθεί η έχουν προκαλέσει τραυματισμούς. Θα μπορούσαμε δηλαδή να χαρακτηρίσουμε επικίνδυνα όλα τα ολυμπιακά αθλήματα που χρησιμοποιούν εξοπλισμό ο οποίος ρίπτεται σε κοντινές ή μακρινές αποστάσεις. Οι συγγραφείς των ΚΥΑ έχουν μεταβεί, για παράδειγμα, σε αγωνιστικούς χώρους όπου προπονούνται παιδιά στο ακόντιο ή στη σφύρα;;;; Για να δείτε με τα μάτια σας πως γίνονται οι προπονήσεις χωρίς μέτρα ασφαλείας στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Οι συγγραφείς των ΚΥΑ έχουν μεταβεί σε κάποιο χώρο προπόνησης τοξοβολίας για να διαπιστώσουν τα μέγιστα μέτρα ασφαλείας που υπάρχουν;; Πως μπορεί να χαρακτηρισθεί το τόξο ως όπλο όταν τα παιδιά και όποιος ξεκινά την τοξοβολία, γαλουχείται πρωτίστως στους κανόνες και στα μέτρα ασφαλείας και μετά πιάνει τόξο στα χέρια του. Όποιος θέλει στη ζωή αυτή να προξενήσει κακό στον άλλο μπορεί να το πραγματοποιήσει και με ένα ζευγάρι κλειδιά αυτοκινήτου, σαν αυτά που πρόσφατα ακούσαμε στα δελτία ειδήσεων για το θανάσιμο τραυματισμό ανθρώπου στην Αθήνα. Ας δηλώσουμε τότε και τα κλειδιά μας στα αστυνομικά τμήματα ως όπλα. Πρόκειται λοιπόν για εντελώς παράλογη παράγραφο και για το λόγο αυτό ζητώ, τη διαγραφή της δεύτερης παραγράφου του άρθρου 43, την κατάργηση της ΚΥΑ 4325/1999 (χαρακτηρισμός όπλων ως σκοπευτικών, όροι προϋποθέσεις άδειας κατοχής κλπ) και την αντικατάσταση της ΚΥΑ 19180/2006 (όροι προϋποθέσεις και άδεια λειτουργίας σκοπευτηρίων) με την απόφαση Γ.Γ.Α. 5880 12/3/12 (‘Έγκριση Προδιαγραφών ανοιχτής και κλειστής εγκατάστασης τοξοβολίας)