Υπουργείο Πολιτισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ' | 5 Νοεμβρίου 2016, 00:41

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κύριε υπουργέ, Δυστυχώς, από το παραπάνω άρθρο είναι δυνατόν να συμπεράνει κανείς μια σχετική εώς πλήρη άγνοια για την έννοια του πρωταθλητισμού και τι κρύβεται πίσω από αυτόν. Απ' ότι φαίνεται, δεν γνωρίζετε τι θυσίες κάνει ένας αθλητής για να πετύχει τους στόχους του και να φτάσει ψηλά. Πίσω από έναν αθλητή υπάρχει μια χαμένη νεότητα. Χαμένες οικογενειακές στιγμές, σχολικές εκδρομές, βόλτες, δικαοπές. Κάθε μέρα προσπαθεί περισσότερο από όσο μπορεί να φανταστεί κάποιος που δεν έχει περάσει από τη θέση του. Και όταν φτάνουμε, βεβαια, να μιλάμε για διοργανώσεις όπως πανευρωπαϊκά, παγκόσμια πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ευκόλως αντιληπτό ότι η προσπάθεια αυτή γιγαντώνεται. Αθλητές που πετυχαίνουν διακρίσεις σε τέτοιο επίπεδο χαρίζουν στιγμές εθνικής υπερηφάνειας στους συμπολίτες τους. Γι' αυτούς και άλλους λόγους έχει θεσπιστεί από την πολιτεία, αθλητές με τέτοιου είδους επιτυχιές, να έχουν την ευκαιρία, μέσω της εισαγωγής τους στο πανεπιστήμιο, να εξασφαλίσουν το μέλλον που δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει το άθλημά τους. Με το παρόν άρθρο, λοιπόν, αντί να ανταμείβετε τους αθλητές για όλα αυτά που έχουν στερηθεί αλλά και για όλα αυτά που προσφέρουν, τους αναγκάζετε στην ηλικία των 17 χρονών, να εγκαταλείψουν το άθλημα που αγαπάνε και να εξεταστούν επί ίσοις όροις με παιδιά που δεν έχουν κάνει στη ζωή τους ατέλειωτες ώρες προπόνησης. Γιατί το σενάριο να καταφέρει κάποιος να προετοιμαστεί κατάλληλα για τις πανελλήνιες εξετάσεις και να προπονείται παράλληλα κανονικά και σε καθημερινή βαση ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Δυστυχώς, η μέρα έχει μόνο 24 ώρες, και η προπόνηση ενός αθλητή είναι ικανή να καλύψει παραπάνω από ένα τέταρτο της μέρας μαζί με τις μετακινήσεις. Η επόμενη λύση είναι οι αθλητές να μην κοιμούνται για να διαβάσουν... Και, φυσικα, αν σκέφτεστε οι αθλητές να διακόπτουν την προπόνηση τους για ένα χρόνο και να αφοσιώνονται στο διάβασμα, πρέπει να σας πληροφορήσω ότι ένας αθλητής υψηλού επιπέδου δεν μπορεί μετά από τέτοιο διάτημα αποχής να επιστρέψει ποτέ στην κατάσταση που βρισκόταν κι επομένως να προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό τα μέγιστα. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να εξισώνεται η κατάκτηση ενός μεταλλίου σε πανευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα με το αντίστοιχο επίτευγμα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία του τελευταίου, το οποίο απαιτεί κι αυτό πολύ κόπο, νομίζω πως δεν χρειάζεται περαιτέρω επεξήγηση γιατί ένας παγκόσμιος πρωταθλητής πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από έναν μεταλλιούχο πανελληνίου πρωταθλήματος. Ακόμα, οφείλω να αναφέρω ότι είμαι αθλητής της υδατοσφαίρισης, πάω 3η λυκείου και τυχαίνει, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, να χαίρω του προνομίου εισαγωγής σε όποιο Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι. επιθυμώ. Απέκτησα αυτό το δικαίωμα μερικούς μήνες μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στους πρώτους Ευρωπαϊκούς Αγώνες, στο Μπακού. Είχαμε βρεθεί τότε σε μια παρόμοια κατάσταση μιας και κινδυνεύαμε να μην αναγνωριστεί το επίτευγμα μας λόγω του ότι οι αγώνες αυτοί διοργανώνονταν για πρώτη φορά και στα πλαίσια αυτών έγινε και το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα πόλο εφήβων. Θυμάμαι, μάλιστα, τότε σας είχαμε συναντήσει, κύριε υπουργέ, στα ετήσια βραβεία της ΕΟΕ και μας είχατε πει ενώπιον αρκετού κόσμου να μην αγχωνόμαστε και ότι θα αναγνωριστούν τα προνόμια μας. Και όντως μετά από λίγο καιρό με χαρά διαπιστώσαμε ότι η υπόσχεση σας έγινε πράξη. Σας ερωτώ όμως, ποιο το νόημα εκείνης της υπόσχεσης αν μετά είχατε σκοπό αν μετά είχατε σκοπό να την αναιρέσετε; Ευτυχώς, οι μισοί από εκείνη την ομάδα πρόλαβαν να εισαχθούν στα πανεπιστήμια της επιλογής τους. Τι θα γίνει όμως εμάς που συνεχίζουμε κανονικά το αγωνιστικό μας πρόγραμμα χωρίς να έχουμε χρόνο για φροντιστήρια και ιδιαίτερα; Μιας και στο άρθρο δεν υπάρχει κάποια μεταβατική διάταξη, πώς καλούμαστε εμείς να αντιμετωπίσουμε την αφαίρεση των προνομίων μας στη μέση της σχολικής χρονιάς και πώς θα αποδόσουμε στις πανελλήνιες εξετάσεις που έρχονται; Πώς θα ανταγωνιστούμε τους υπόλοιπους μαθητές, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει τα φροντιστήρια ένα χρόνο πριν; Εγώ από την πλευρά μου, έχω ακούσει πολλούς να μου λένε: "Να κρατήσεις εσύ τουλάχιστον τα προνόμια που τα έχεις ήδη." Αυτό θα μου επιτρέψει να συνεχίσω να αθλούμαι εντατικά και να φτάσω σε όσο πιο υψηλό αγωνιστικό επίπεδο μπορώ. Ωστόσο, ποιο το νόημα να συνεχίσω να δρω και να προσπαθώ σε έναν χώρο ο οποίος, αν τεθεί σε ισχύ το παρόν άρθρο, ακόμα και με κάποιες μεταβατικές διατάξεις, σε λίγα χρόνια θα βρίσκεται υπό διάλυση. Είναι, λοιπόν, προφανές πως το πρόβλημα αυτού του άρθρου δεν έγκειται μόνο στους αθλητές που έχουν πάρει το άνευ και τώρα τους το αφαιρείτε αλλά ούτε στους άλλους που παλεύουν αδιάκοπα για να το αποκτήσουν. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι με το άρθρο αυτό, κύριε υπουργέ, τελείτε, ως άλλος ιερέας, την κηδεία του ερασιτεχνικού αθλητισμού στην Ελλάδα. Υποβιβάζετε έναν χώρο ο οποίος μας έχει χαρίσει και συνεχίζει να μας χαρίζει τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Και για να μιλήσω με γεγονότα, το άθλημα το οποίο εκπροσωπώ, η υδατοσφαίριση, δεν είναι ικανή να εξασφαλίσει σε εμάς τους πολίστες καλή επαγγελματική αποκατάσταση ούτε καν για τα λίγα σχετικά χρόνια που εκτελούμε την αθλητική μας σταδιοδρομία. Παρ' όλα αυτά, είναι το μοναδικό ομαδικό άθλημα στη χώρα μας που συμμετέχει ανελλιπώς σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες εδώ και πολλά χρόνια. Το πόλο στην Ελλάδα έχει υποτιμηθεί πολύ την τελευταία δεκαετία, αλλά τώρα γίνονται πολλές προσπάθειες να ανδυθεί μέσα από τις στάχτες του. Κι εσείς, κύριε υπουργέ, επιχειρείτε να του δώσετε την χαριστική βολή και να το ισοπεδώσετε μια και καλή. Αυτό και όλα τα υπόλοιπα ερασιτεχνικά αθλήματα. Τέλος, θα ήθελα να παραθέσω ένα στοιχείο από μια συνέντευξη που έδωσε ο χρυσός ολυμπιονίκης Λευτέρης Πετρούνιας μετά την κατάκτηση του μεταλλίου. Είπε χαρακτηριστικά ότι συνέχισε τον αθλητισμό μόνο και μόνο για να κερδίσει μέσω του άνευ την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο. Σκεφτείτε, λοιπόν, κύριε υπουργέ, τι θα γινόταν αν ήσασταν τότε στη θέση που βρίσκεστε σήμερα. Πώς νιώθετε που θα είχατε στερήσει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο από τη χώρα μας και στιγμές εθνικής υπερηφάνειας και συγκίνησης από έναν ολόκληρο λαό; Ως εκ τούτου, είναι κοινό αίτημα κι επιτακτική ανάγκη να διατηρηθούν τα προνόμια ως έχουν ώστε να έχουν τη δυνατότητα στο μέλλον οι Έλληνες φιλαθλοι να απολαμβάνουν συγκλονιστικές επιδόσεις όπως αυτές που παρακολουθήσαμε στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Εν κατακλείδι, είναι ανήκουστο η χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες να υποβαθμίζει τον αθλητισμό της. Στην αρχαιότητα οι Ολυμπιονίκες αντιμετωπίζονταν από την πόλη-κράτος σαν ήρωες και εξυμνούνταν. Αντίθετα, εσείς σχεδόν εξισώνετε τους πρωταθλητές με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους. Όχι, δεν είναι ίσοι γιατί πολύ απλά δεν ζουν με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι υπόλοιποι. Και ούτε φυσικά ενδείκνυται να εξισώνετε όλες τις κατηγορίες αθλητών μεταξύ τους ανεξαρτήτως επιτευγμάτων. Σε μια μελλοντική εποχή όπου το άρθρο 39 του νόμου περί ερασιτεχνικού κι επαγγελματικού αθλητισμού έχει τεθεί σε ισχύ, οι άνθρωποι θα βλέπουν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων και η αποστολή της πρωτης χώρας που εισέρχεται στο στάδιο θα αποτελείται από μόλις 10 αθλητές. Και τότε, όλοι θα θυμούνται το όνομα του υπουργού που προέτρεψε τους μελλοντικούς ολυμπιονίκες να παρατήσουν το άθλημα τους και να αφοσιωθούν στην αποστήθιση βιβλίων και στη λύση ασκήσεων, μιας και αυτά είναι δικαιότερα κριτήρια για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Με συγχωρείτε για το μακροσκελές σχόλιο. Ελπίζω αυτό, όπως και όλα τα υπόλοιπα, να βρουν τη στοιχειώδη ανταπόκριση που τους αρμόζει. Με εκτίμηση, Αλέξανδρος Παπαναστασίου, αθλητής υδατοσφαίρισης με στόχο τη συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό, βέβαια, πριν το άρθρο 39...