Αρχική Περί ερασιτεχνικού και επαγγελματικού αθλητισμούΆρθρο 39 – Παροχές σε διακρινόμενους αθλητέςΣχόλιο του χρήστη Δημήτριος Σοφοτάσιος | 24 Νοεμβρίου 2016, 18:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτριος Σοφοτάσιος' | 24 Νοεμβρίου 2016, 18:19

    Mε όλο το σεβασμό κ. Υπουργέ, ως πατέρας μαθητή της Α' Λυκείου που ασχολείται με τον αθλητισμό 11 χρόνια, επιτρέψτε μου τα παρακάτω σχόλια / προβληματισμούς: 1.Σε ελάχιστα αθλήματα (πχ. ενόργανη) μπορεί κάποιος αθλητής να αναδειχθεί ολυμπιονίκης στην ηλικία των 15-17 ετών και να λάβει μοριοδότηση για εισαγωγή του στα ΑΕΙ. Για την ηλικία των 17+ ετών υπάρχει η Ολυμπιάδα Νέων, για την οποία όμως δεν προβλέπεται μοριοδότηση στο σχέδιο νόμου. 2.Εξισώνοντας τα μόρια από διακρίσεις σε Ολυμπιακούς και παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα με αυτά των πανελληνίων πρωταθλημάτων, πέρα από την αδικία που συνεπάγεται αυτό, αφαιρούμε τις προϋποθέσεις από ένα αθλητή να 'κυνηγήσει' μια θέση στην Εθνική Ομάδα και να συνεχίσει να ασχολείται με το άθλημα σε υψηλό επίπεδο και μετά το Λύκειο. Με τον τρόπο αυτό είναι μαθηματικά βέβαιο ότι στον ερασιτεχνικό αθλητισμό θα σταματήσουμε, ως χώρα, να παράγουμε ανταγωνιστικές εθνικές ομάδες που θα επιτυγχάνουν διεθνείς διακρίσεις. 3. Το λογικό και το δίκαιο είναι να υπάρχει κλιμάκωση στα μόρια ανάλογα με την κατηγορία του πρωταθλήματος, σχολικό – πανελλήνιο – βαλκανικό - μεσογειακοί - πανευρωπαϊκό – παγκόσμιο – ολυμπιάδα. Δεν έχουν όλα τον ίδιο βαθμό δυσκολίας, ούτε απαιτούν τις ίδιες θυσίες και τα ίδια χρόνια προσπάθειας από έναν αθλητή για να συμμετάσχει. Στα περισσότερα ερασιτεχνικά αθλήματα οι πανελληνιονίκες είναι αυτοί που συγκροτούν τις εθνικές ομάδες και οι οποίες συμμετέχουν με πρωτοβουλία της οικείας ομοσπονδίας σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα. 4. Ο πρωταθλητισμός απαιτεί χρόνο, προσπάθεια, θυσίες, έχει οικονομικό κόστος (δραστική περικοπή επιχορηγήσεων των ομοσπονδιών, αδυναμία σωματείων να ανταπεξέλθουν, μετακύλιση του κόστους στους αθλητές/γονείς) και γίνεται σε βάρος του χρόνου που έχει στη διάθεσή του ο αθλητής για διάβασμα, φροντιστήριο κλπ. Όλα αυτά σε καμιά περίπτωση δεν αντισταθμίζονται με το 15% και το 10% της προσαύξησης. Τα ποσοστά θα πρέπει να αυξηθούν και να δημιουργηθεί μια δίκαιη κλίμακα. Ελλείψει οποιασδήποτε άλλης υλικής ανταμοιβής ή άλλων δημόσιων προνομίων, είναι η ελάχιστη υποχρέωση της πολιτείας απέναντι σ΄ αυτά τα παιδιά που από μικρά έχουν κάνει τον αθλητισμό τρόπο ζωής και ζουν με το όνειρο να φορέσουν κάποια στιγμή το εθνόσημο και να κρεμάσουν ένα μετάλλιο στο στήθος τους. Σας ευχαριστώ, Δημήτρης Π. Σοφοτάσιος