Αρχική Επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού – Προπονητές και εκπαιδευτές – Ιδιωτικά γυμναστήρια και ιδιωτικές σχολές εκμάθησης αθλημάτων και άλλες διατάξειςΆρθρο 113 – Έναρξη ΙσχύοςΣχόλιο του χρήστη Γεώργιος Λιανός | 27 Νοεμβρίου 2018, 13:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Λιανός' | 27 Νοεμβρίου 2018, 13:35

    Γενικές δικαιοπολιτικές παρατηρήσεις ως προς το προτεινόμενο νομοσχέδιο Με δεδομένη την έκταση του προτεινόμενου νομοσχεδίου (113 άρθρα έναντι 136 άρθρα του αθλητικού νόμου 2725/1999), που αποτυπώνει προφανώς πρωτοβουλία για ριζικές αλλαγές σε πολλούς τομείς του αθλητικού δικαίου (ερασιτεχνικό και επαγγελματικό αθλητισμό), θεωρώ ότι θα έπρεπε να ερευνηθεί πρώτα από όλα από τον ιστορικό νομοθέτη ποια είναι τα πιο καίρια ζητήματα, τα οποία αντιμετωπίζουν σήμερα προεχόντως οι αθλητές και στη συνέχεια όλα τα λοιπά φυσικά και νομικά πρόσωπα στον αθλητισμό (ομοσπονδίες, ενώσεις, ομάδες, προπονητές, διαιτητές, μέλη αθλητικών νομικών προσώπων), περαιτέρω δε και οι δικηγόροι και δικαστές, και τα οποία χρήζουν άμεσης νομοθετικής επίλυσης. Τα ζητήματα αυτά είναι, κατά την άποψή μου, τα εξής: 1. Πολυνομία και εντοπισμός σε άσχετα με τον αθλητισμό νομοθετήματα ρυθμίσεων για τα φυσικά και νομικά πρόσωπα στον αθλητισμό, ώστε να είναι πολλές φορές πολύ δύσκολο, αν όχι αβέβαιο ή και αδύνατο, να εντοπιστεί το ισχύον δίκαιο (πόσο μάλλον να ερμηνευτεί, εν όψει τυχόν κανονιστικών αντινομιών). Παρά την ψήφιση μέχρι και σήμερα 38 τροποποιήσεων του ν. 2725/1999, ο νόμος αυτός είχε καταφέρει να διατηρήσει για πολλά χρόνια το χαρακτήρα του βασικού νομοθετήματος για τον αθλητισμό, στο οποίο εντοπίζονται οι περισσότερες ρυθμίσεις για τα φυσικά και νομικά πρόσωπα στον αθλητισμό. Προσφάτως, ωστόσο, εκδηλώθηκε για πρώτη φορά πρωτοβουλία έκδοσης αυτοτελών νόμων για τον αθλητισμό (ν. 4326/2015 και ν. 4373/2016), ώστε έχει ήδη ξεκινήσει, κατά την άποψή μου εντελώς ανεξήγητα, η διάσπαση της συγκέντρωσης των ουσιωδέστερων ρυθμίσεων για τον αθλητισμό στο ν. 2725/1999, η δε διάσπαση αυτή φαίνεται να κορυφώνεται με το προτεινόμενο και ήδη εκτενέστατο νομοθέτημα. Είναι προφανές ότι η πολυνομία αυτή δεν ωφελεί κανένα. Στην πραγματικότητα, θα ήταν πολύ ουσιαστικότερη προσφορά η κωδικοποίηση όλης της αθλητικής νομοθεσίας, ώστε όλοι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό να μπορούν να εντοπίσουν ευχερώς τις εκάστοτε εφαρμοζόμενες διατάξεις και να γνωρίζουν τα όρια της δράσης τους. Παράδειγμα προς αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί η Γαλλία, η οποία εξάλλου υιοθετεί αντίστοιχο με την Ελλάδα σύστημα κρατικού παρεμβατισμού στον αθλητισμό. Εκεί, η διάσπαση της αθλητικής νομοθεσίας αντιμετωπίστηκε με κωδικοποίηση όλης της αθλητικής νομοθεσίας (νόμων και κανονιστικών διοικητικών πράξεων) σε έναν ενιαίο αθλητικό κώδικα (Code du sport), ο οποίος ολοκληρώθηκε ως προς το τμήμα των νόμων το 2006, ως προς το τμήμα των διαταγμάτων το 2007 και ως προς το τμήμα των υπουργικών αποφάσεων το 2008. Για παράδειγμα: Για ποιο λόγο να έχουμε αυτή τη στιγμή διάσπαρτες διατάξεις για τα ειδικά όργανα της ΕΠΟ στο άρθρο 127Β του ν. 2725/1999 και στο άρθρο 5 του ν. 4326/2015; Για ποιο λόγο να έχουμε αυτή τη στιγμή διάσπαρτες διατάξεις για το ντόπινγκ στα άρθρα 128 επ. του ν. 2725/1999 και στο ν. 4373/2016; Για ποιο λόγο να έχουμε αυτή τη στιγμή διάσπαρτες διατάξεις για τις άδειες διεξαγωγής αθλητικών αγώνων στα άρθρα 56Α επ. του ν. 2725/1999, στο άρθρο 49 ΚΟΚ και σε άλλες διατάξεις; Για ποιο λόγο να προσθέτουμε στο ν. 4431/2016 και όχι στο άρθρο 22 του ν. 2725/1999 διάταξη για υποχρεωτική αποδοχή από εθνική αθλητική ομοσπονδία ειδικών οργάνων διοίκησης που διορίζονται από την οικεία διεθνή αθλητική ομοσπονδία; Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι είναι καλύτερο για όλους να ξέρουν ότι ΟΛΕΣ οι ρυθμίσεις για τον αθλητισμό εντοπίζονται και περιορίζονται σε ένα μόνο νομοθέτημα, που είναι ευχερώς προσβάσιμο ήδη από την ιστοσελίδα της ΓΓΑ. 2. Εμπόδια στην άσκηση των αθλητών: Παρά τις πολλές διευκολύνσεις που, ευτυχώς, έχουν καθιερωθεί και συνεχίζουν να καθιερώνονται για τους αθλητές, εξακολουθεί να αποτελεί για αυτούς ζητούμενο η ουσία, δηλαδή η εξασφάλιση της συνεχούς, απρόσκοπτης προπόνησής τους σε στάδια που μπορούν να τους εξασφαλίσουν βελτίωση των αγωνιστικών τους δυνατοτήτων και ανταγωνιστικότητα σε διεθνές επίπεδο. Δυστυχώς μοιάζει να παραμένει ανεφάρμοστη η διάταξη του άρθρου 4 του ν.δ. 423/1976 για δυνατότητα δωρεάν διάθεσης χώρων που ανήκουν κατά κυριότητα στη ΓΓΑ με απόφαση του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού. Η διάταξη αυτή όχι μόνο δεν θα πρέπει να περιπέσει σε αχρησία, αλλά, αντίθετα, θα πρέπει να θωρακισθεί περαιτέρω. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από το νομοθέτη ότι ο ελληνικός αθλητισμός θα απογειωνόταν, αν οι αθλητές των Εθνικών Ομάδων και λοιποί αθλητές μπορούσαν να προπονούνται απρόσκοπτα και δωρεάν σε δημόσιες αθλητικές εγκαταστάσεις που έχουν κατασκευαστεί για αυτούς. 3. Μη αναγνώριση των κόπων των αθλητών: Το ζήτημα που προέκυψε με την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ δεν έχει επιλυθεί νομοθετικά μέχρι και σήμερα, ώστε διακυβεύεται η ασφάλεια δικαίου για τους αθλητές. Περαιτέρω, η προσκόλληση της ΓΓΑ στο να εξαρτά την εγγραφή διακριθέντων αθλητών από την ειδική αθλητική αναγνώριση του σωματείου τους βρίσκεται εκτός πραγματικότητας, καθώς οι αθλητές επιθυμούν απλώς να βελτιώνουν τις αγωνιστικές τους δυνατότητες, κινούμενοι σε ένα πλαίσιο ευγενούς άμιλλας, και δεν είναι δυνατόν να αναζητούν για την άθλησή τους διοικητικές πράξεις που αφορούν τρίτους. Εξάλλου, η διάταξη του άρθρου 8 παρ. 5 του ν. 2725/1999, που επικαλείται ως προς το ζήτημα αυτό η ΓΓΑ, είναι αμφίβολης συμφωνίας με το άρθρο 12 παρ. 1-2 του Συντάγματος, που καθιερώνουν την απαγόρευση εξάρτησης της λειτουργίας σωματείου από τις πράξεις της Διοίκησης (πρβλ. ΟλΣτΕ 3334/1975 και ΟλΣτΕ 2743/1973) και φαίνεται να στερείται εν τέλει οποιουδήποτε δικαιολογητικού λόγου ύπαρξης στην αθλητική νομοθεσία, αφού ο βασικός δικαιολογητικός λόγος θέσπισής της, η εξασφάλιση της επιχορήγησης της ΓΓΑ μόνο προς αθλητικά σωματεία με ειδική αθλητική αναγνώριση (πρβλ. το agrément στα γαλλικά αθλητικά σωματεία), κατοχυρώνεται ήδη με το άρθρο 7 παρ. 7 του ν. 2725/1999. 4. Διόγκωση της γραφειοκρατίας και υπέρμετρη και αδικαιολόγητη επιβάρυνση αθλητικών φορέων, οι περισσότεροι από τους οποίους λειτουργούν στο πλαίσιο του εθελοντισμού: Η καταταλαιπώρηση των αθλητικών σωματείων από το 2010 με την επινόηση της μη προβλεπόμενης στην αθλητική νομοθεσία «διατήρησης» ειδικής αθλητικής αναγνώρισης, με την απαίτηση μη προβλεπόμενων στην αθλητική νομοθεσία δικαιολογητικών και με τη γνωστή σύγχυση ως προς το εν τέλει καταρτισθέν πλημμελώς ενημερωμένο αρχείο σωματείων με αθλητική αναγνώριση θα πρέπει να αποτελέσει αφορμή για ριζική νομοθετική τροποποίηση ως προς το ζήτημα της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι τα αθλητικά σωματεία θα πρέπει να ελέγχονται. Ωστόσο, θα πρέπει πρώτα από όλα να δικαιολογηθεί γιατί ελέγχονται τα αθλητικά σωματεία. Η βασική αιτιολογία της ΓΓΑ ότι ελέγχει τα αθλητικά σωματεία για να γνωρίζει που διοχετεύονται οι κρατικές επιχορηγήσεις αυτοαναιρείται από τη στιγμή που έχουν πάψει πλέον, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τα σωματεία. 5. Μείωση των επιχορηγήσεων προς τις αθλητικές ομοσπονδίες και συνακόλουθα μείωση των κονδυλίων που διατίθενται από αυτές για την ανάπτυξη του αθλητισμού (διεξαγωγή αγώνων, προετοιμασία Εθνικών Ομάδων κλπ): Είναι προφανές ότι για να εξασφαλιστεί η βελτίωση των αγωνιστικών δυνατοτήτων των αθλητών και η ανταγωνιστικότητα σε διεθνές επίπεδο θα πρέπει να αυξηθούν οι επιχορηγήσεις προς τις αθλητικές ομοσπονδίες και προς τα αθλητικά σωματεία. Ήδη διαπιστώνεται μείωση σε ποσοστό 75% σε σχέση με αυτά που ίσχυαν πριν 10 χρόνια! Προς τούτο, οι κρατικές δαπάνες για τον αθλητισμό θα πρέπει να έχουν ως προτεραιότητα τον ερασιτεχνικό αθλητισμό (αθλητικές ομοσπονδίες, αθλητικά σωματεία κλπ), ο οποίος είναι αυτός που φέρει και τα περισσότερα μετάλλια και την περισσότερη αθλητική αναγνώριση στη χώρα μας, και όχι στον επαγγελματικό αθλητισμό, ο οποίος ούτως ή άλλως, λόγω της φύσης του, δύναται να εξασφαλίζει τους απαραίτητους πόρους για τη λειτουργία του. 6. Επανεξέταση του ρόλου της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού: Αυτή τη στιγμή η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δεν ενημερώνει, δυστυχώς, όπως θα έπρεπε, πλήρως, έγκαιρα και αναλυτικά, τους φορείς που εποπτεύει για τις υποχρεώσεις τους. Δεν αποτελεί υπερβολή να υποστηριχθεί ότι κανένας εποπτευόμενος από τη ΓΓΑ φορέας δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα (λόγω της προαναφερόμενης πολυνομίας) ούτε τις (συνεχώς αυξανόμενες και μάλιστα, πολλές φορές, με νομοθετήματα άσχετα με τον αθλητισμό) υποχρεώσεις του ούτε από ποιους φορείς θα μπορούσε να ελεγχθεί ούτε τι περιεχόμενο θα μπορούσαν να έχουν όλοι αυτοί οι ξεχωριστοί έλεγχοι. Ο έλεγχος της ΓΓΑ προς τους εποπτευόμενους φορείς θα πρέπει να προϋποθέτει την πλήρη, έγκαιρη και αναλυτική ενημέρωση προς αυτούς για τις υποχρεώσεις τους και τους πιθανούς ελέγχους προς αυτούς. Πράγματι, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός και ουσιαστικός ο έλεγχος αυτός, αν η ΓΓΑ αναρτούσε ήδη στην ιστοσελίδα της αναλυτικό κατάλογο υποχρεώσεων των εποπτευόμενων φορέων, ώστε να ξέρουν τι ακριβώς υποχρεώσεις έχουν και ποιες είναι και οι ευθύνες τους από παραβίαση των υποχρεώσεών τους. Επίσης, θα πρέπει να υιοθετεί ένα πιο σύγχρονο μοντέλο παρουσίασης των υποχρεώσεων των αθλητικών φορέων, αντίστοιχο με αυτό της ιστοσελίδας της γαλλικής ΓΓΑ, όπου εντοπίζονται (π.χ. για το παράδειγμα της αντίστοιχης κάρτας υγείας) οδηγίες, ερωτήσεις και απαντήσεις, παρουσιασμένες με σχήματα, γραφήματα και εν γένει τρόπο που είναι πολύ φιλικός προς τον αναγνώστη. Περαιτέρω, ο έλεγχος εκ μέρους της ΓΓΑ θα μπορούσε να είναι πολύ πιο «έξυπνος» μέσω της μορφής της διαφήμισης των αθλητικών σωματείων, π.χ. σε περιοδικό που θα επιμελείται αυτή και που θα αναρτάται στην ιστοσελίδα της (άρα κατ’ αρχήν χωρίς κόστος δημοσιεύσεων) με παρουσίαση των αθλητικών σωματείων, των διοικητικών στελεχών τους, του προσωπικού τους (π.χ. προπονητών), των αθλητών, συνεντεύξεις, φωτογραφίες κλπ. Έτσι, η επιδιωκόμενη διαύγεια στη διαχείριση των αθλητικών φορέων θα αποκτά τη μορφή της διαφήμισής τους και θα λειτουργεί εν τέλει προς το καλό όλων όσων πράγματι έχουν διοικητικά στελέχη, προσωπικό, αθλητές κλπ. Για να φτάσουμε σε σημείο να προτείνουμε αθλητικό νομοσχέδιο με 113 άρθρα θα πρέπει πρώτα να έχουμε επιλύσει όλα τα παραπάνω, κάτι που, δυστυχώς, δεν έχει συμβεί. Γεώργιος Δ. Λιανός, Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Αθηνών Δικηγόρος-Νομικός Σύμβουλος πολλών αθλητικών φορέων