• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΙΠΠΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΔΡΟΜΩΝΩΝ ΙΠΠΩΝ' | 2 Δεκεμβρίου 2018, 19:04

    Η ΦΕΕ, αποτελεί την ανώτατη εποπτική Ιπποδρομιακή αρχή, με καθήκοντα την επίβλεψη και διασφάλιση της αξιοπιστίας των ιπποδρομιακών αγώνων και του στοιχήματος, και με αυξημένες αρμοδιότητες, ακόμα και νομοθετικές. Η παρούσα διάταξη με τη οποία τροποποιείται το άρθρο 6α.ν. 399/1968 ως προς τη συγκρότηση του αποφασίζοντος οργάνου, ήτοι του ΔΣ της ΦΕΕ, σύμφωνα με την οποία στις περιπτώσεις β’ και γ’ ορίζεται ότι «(β) τέσσερα (4) μέλη τα οποία υποδεικνύονται, με τους αναπληρωτές τους, από τον Παραχωρησιούχο» και (γ) ένα (1) μέλος το οποίο υποδεικνύεται, με τον αναπληρωτή του, από την Ε.Ι.Δ.Ι.Ε. παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του δικαίου μας. Αρχικά, και αυτή η διάταξη, δίδοντας αποκλειστικά στον συνδικαλιστικό φορέα της ΕΙΔΙΕ τη δυνατότητα να υποδεικνύει (όρος που ενέχει δεσμευτικότητα) 1 μέλος του ΔΣ της ΦΕΕ με τον αναπληρωτή του, παραβιάζει κατάφωρα την αρχή της ισότητας που θεμελιώνεται στο άρ. 4 παρ. 1 του Συντάγματος, αλλά και στα άρθρα 14 της ΕΣΔΑ και 21 του Χάρτη θεμελιωδών Δικαιωμάτων, διότι επιλέγεται αυθαίρετα ένα μόνο από τα σωματεία εν προκειμένω ιδιοκτητών δρομώνων ίππων (αποκλείοντας έτσι λ.χ. το Σωματείο μας που είναι και αυτό σωματείο ιδιοκτητών και ιπποπαραγωγών δρομώνων ίππων), καθώς και τα σωματεία ή συνδικάτα ή συνδικαλιστικούς φορείς άλλων κλάδων, όπως προπονητών, αναβατών, ιπποπαραγωγών ή άλλα σωματεία που ήδη υφίστανται ή πρόκειται να συσταθούν νόμιμα στο μέλλον. Επίσης, στερείται παντελούς νομίμου ερείσματος η επιλεκτική και διακριτική αυτή μεταχείριση ενός σωματείου (αντί λ.χ. μίας άλλης πρόβλεψης που να αφορά όλα τα νομίμως υφιστάμενα σωματεία του κλάδου/χώρου), και μάλιστα «ονομαστικά» (η ΕΙΔΙΕ), τη στιγμή που το εν λόγω σωματείο μπορεί οποτεδήποτε να παύσει τη λειτουργία του ή να στερείται των προϋποθέσεων νομίμου λειτουργίας κ.ο.κ. Επίσης, κατάφωρα αντισυνταγματική και αντιβαίνουσα σε θεμελιώσεις αρχές του δικαιϊκού μας συστήματος είναι και η πρόβλεψη να υποδεικνύονται 4 μέλη του ΔΣ, με τους αναπληρωτές τους, από τον Παραχωρησιούχο, δηλαδή από το κύριο (νομικό) πρόσωπο το οποίο η ΦΕΕ, ως ανώτατη ιπποδρομιακή ελεγκτική αρχή, καλείται να ελέγξει, δηλαδή αυτόν που διενεργεί το ιπποδρομιακό στοίχημα, ο οποίος λειτουργεί αποκλειστικά χάριν ιδιωτικού συμφέροντος. Με τον τρόπο αυτό επέρχεται μη επιτρεπόμενη ταύτιση στο πρόσωπο του ελεγκτή και του ελεγχόμενου, τα συμφέροντα των οποίων είναι εξάλλου αντικρουόμενα (δημόσιο – ιδιωτικό συμφέρον). Η ρύθμιση αυτή συνιστά ευθεία παραβίαση της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της αμεροληψίας των οργάνων της δημόσιας διοίκησης και εν προκειμένω παραβιάζεται και η διάταξη του άρ. 7 ΚΔΔιαδ, σύμφωνα με την οποία «Τα μονομελή όργανα, καθώς και τα μέλη των συλλογικών οργάνων, οφείλουν να απέχουν από κάθε ενέργεια ή διαδικασία που συνιστά συμμετοχή σε λήψη απόφασης ή διατύπωση γνώμης ή πρότασης εφόσον: α) η ικανοποίηση προσωπικού συμφέροντός τους συνδέεται με την έκβαση της υπόθεσης, ή β)[…] ή γ) έχουν ιδιαίτερο δεσμό ή ιδιάζουσα σχέση ή εχθρότητα με τους ενδιαφερομένους». Επιπλέον, με τη ρύθμιση αυτή και δη με την συμμετοχή στο ΔΣ της ανώτατης ιπποδρομιακής αρχής προσώπων που έχουν καταφανώς ιδιαίτερο δεσμό ή σχέση με τους «ενδιαφερόμενους» (βασικότερος εκ των οποίων είναι ο παραχωρησιούχος), αφού υποδεικνύονται από τον ίδιο τον παραχωρησιούχο, θίγονται κατάφωρα η αρχή της προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, καθώς και η αρχή της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου στη διοίκηση, που εδράζονται στη συνταγματική προστασία της προσωπικότητας (5 παρ. 1 Συντ.), στην αρχή του κράτους δικαίου και στην αρχή της ασφάλειας του δικαίου, καθώς και διατάξεις και θεμελιώδεις αρχές του ενωσιακού δικαίου. Σημειώνεται ότι η πρόβλεψη συμμετοχής οποιουδήποτε εν γένει «ελεγχόμενου» στο ΔΣ της ΦΕΕ, εγείρει νομικά ζητήματα και κωλύματα, πολύ περισσότερο προσώπων υποδεικνυομένων από τον παραχωρησιούχο, ο οποίος παραχωρησιούχος αποσκοπεί και αποδιώκει αποκλειστικά το ιδιωτικό του συμφέρον. Θα έχει μάλιστα πλέον τη δυνατότητα να επηρεάζει αποφασιστικά, εξασφαλίζοντας εύκολα την απαιτούμενη πλειοψηφία, μία σειρά από ζητήματα που τον αφορούν, όπως ύψος επάθλων, κατάρτιση προγραμμάτων ιπποδρομικών, ορισμός εν γένει προϋποθέσεων, τροποποίηση νομοθετικών διατάξεων κ.α. προς το συμφέρον του, μέσω των προσώπων που θα υποδεικνύει και τα οποία θα συνδέονται προφανώς με ιδιάζουσα σχέση με αυτόν (τον παραχωρησιούχο).