• Σχόλιο του χρήστη 'Όλγα Κυρέζη' | 5 Δεκεμβρίου 2014, 08:49

    Είμαι μια παλιά αθλήτρια που έχει περάσει όλη αυτή τη διαδικασία αλλαγής του αθλητικού νόμου πολλές φορές. Κατάφερα να περάσω ΤΕΦΑΑ αποκλειστικά και μόνο με το διάβασμα αλλά για να το καταφέρω αυτό από την δευτέρα λυκείου αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τον πρωταθλητισμό και φυσικά δεν μπόρεσα ποτέ να επανέλθω. Σαν μητέρα έχω την χαρά να μην με αγγίζει το θέμα αυτό, σαν άνθρωπο όμως μ' ενοχλεί και με θίγει. Όλος ο κόσμος νομίζω ότι θέλει να ξεκαθαρίσει το τοπίο έτσι ώστε τα ¨δικά τους¨ παιδιά να μην διαφέρουν από τα δικά μας αλλά δεν νομίζω ότι έχουμε δικαίωμα να αρπάξουμε μέσα από τα χέρια των παιδιών που έχουν κατακτήσει κάποια δικαιώματα την αναγνώριση και την δικαίωση που αξιώθηκαν. Πόσα άραγε είναι αυτά τα παιδιά που έχουν Ευρωπαϊκές ή Παγκόσμιες θέσεις Τελικού; Πόσο άραγε θα επιβαρύνουν το Ελληνικό Δημόσιο; Μήπως ν' αναλογιστούμε και πόσες ατελείωτες ώρες πέρασαν στα γυμναστήρια με προπονητές, τεχνικούς και φυσιοθεραπευτές? Πως μπορούμε να ζητήσουμε από τα παιδιά που είναι πρώτα στη Ελλάδα να μας αντιπροσωπεύσουν επάξια στο εξωτερικό όταν θα πρέπει να χάσουν 2-3 από τα πιο παραγωγικά τους χρόνια; Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ, Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ... ΘΥΣΙΑ. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας μας το χρέος του απέναντι στο καλό του γενικού συνόλου.