• Σχόλιο του χρήστη 'Στέλιος Χριστοδούλου' | 3 Δεκεμβρίου 2018, 00:28

    Το άρθρο αυτό, με δεδομένη και την μείωση των επιδοτήσεων στην εποχή μας, προτρέπει σε αυτό που ήδη συμβαίνει: Μερικές από τις λεγόμενες "μικρές" Ομοσποπνδίες να κάνουν ότι μπορούν (!) για να μη επιδοτηθούν ή να επιδοτηθούν με μικρό ποσό ώστε να αποφύγουν κάθε οικονομικό ή άλλο έλεγχο. Και, προκειμένου να βρουν τα χρήματα που χρειάζονται (;), με την δικαιολογία ότι δεν επιδοτούνται (!) καταφεύγουν στην αέναη πηγή εσόδων τους, στους ίδιους τους αθλητές ή στους με με κάθε τρόπο εμπλεκόμενους, μέσω παραβόλων που απαιτούν για κάθε τι. Με το παραπάνω καταδεικνύεται και ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα του ήδη ισχύοντος Αθλητικού νόμου, η αδυναμία (ή μήπως η αρνητική πολιτική βούληση που υπάρχει από ετών;) για έλεγχο των αθλητικών ομοσπονδιών οι οποίες όμως παραμένουν νομικά εξασφαλισμένα "μονοπώλια". Ομοσπονδίες οι οποίοι χειρίζονται και κανονίζουν ανεξέλεγκτα το μέλλον νέων ανθρώπων που μοχθούν και αγωνιούν. Και το ανεξέλεγκτα αφορά στο γεγονός ότι στα περισσότερα από τα ήδη πολλά άρθρα του Ν2725 ορίζεται ότι οι τυχόν παραβιάσεις του Νόμου οδηγούν σε παύση της όποιας επιχορήγησης κάτι που σημαίνει ότι οι Ομοσπονδίες που δεν επιδοτούνται ή δεν παίρνουν την επιδότηση (χρειάζεται προσοχή αυτό, παρατηρείται) είναι στην ουσία ανεξέλεγκτες. Κάνουν ότι θέλουν αφού, αν πιαστούν να παραβαίνουν τον νόμο, θα τους κοπεί η επιχορήγηση που έτσι και αλλιώς δεν παίρνουν. Οι αθλητικές Ομοσπονδίες είναι λίγο περισσότερες από 50 (ο αριθμός δεν είναι σταθερός λόγω των ανακλήσεων των ειδ. αθλ. αναγνωρίσεων), θεωρώ εύκολο να ελεγχθούν ως προς την λειτουργία τους συνολικά από μια υπηρεσία με το μέγεθός της ΓΓΑ. Ο δε έλεγχος να μην είναι μόνο οικονομικός και μόνο σε όσες επιδοτούνται αρκετά.