Αρχική Επιτροπή επαγγελματικού αθλητισμού – Προπονητές και εκπαιδευτές – Ιδιωτικά γυμναστήρια και ιδιωτικές σχολές εκμάθησης αθλημάτων και άλλες διατάξειςΆρθρο 113 – Έναρξη ΙσχύοςΣχόλιο του χρήστη Στέλιος Χριστοδούλου | 3 Δεκεμβρίου 2018, 09:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'Στέλιος Χριστοδούλου' | 3 Δεκεμβρίου 2018, 09:56

    Από την διαβούλευση λείπει χώρος για γενικές παρατηρήσεις, επομένως παραθέτω εδώ: Λείπει αρχικό άρθρο με ορισμούς (π.χ. τι είναι αγώνας, τι είναι επίσημη συνάντηση, τι είναι αθλητικό είδος, τι είναι αθλητική εγκατάσταση, τι είναι αθλητής και τι είναι αγωνιζόμενος αθλητής κλπ κλπ) ενώ, επίσης, συχνά χρησιμοποιούνται διαφορετικοί όροι για το ίδιο αντικείμενο προκαλώντας σύγχυση. Π.Χ Τέλεση – διεξαγωγή, συνάντηση – εκδήλωση κλπ Γενικότερα χρειάζεται τόσο κωδικοποίηση και απλούστευση του νόμου αφού δεν αφορά σε εξειδικευμένους νομικούς αλλά σε απλούς πολίτες που καλούνται να κινηθούν σε ένα νομικό πλαίσιο για μια δραστηριότητα που αφορά σε όλη την κοινωνία. Επ' αυτού προτείνω να διαχωριστεί τελείως ο νόμος σε Αθλητικό Νόμο Ερασιτεχνικού Αθλητισμού και σε Αθλητικό Νόμο Επαγγελματικού Αθλητισμού αφού είναι τελείως διαφορετικό το δομικό κύτταρο, άλλο πράγμα το ερασιτεχνικό αθλητικό σωματείο (τοξοβολίας π.χ.) και άλλο η ΠΑΕ των εκατομμυρίων μετοχικού κεφαλαίου και τζίρου. Χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσοχή στις διαδικασίες εποπτείας των αθλητικών φορέων που προκύπτουν και περιγράφονται παρακάτω (σωματεία, ενώσεις, ομοσπονδίες, σύνδεσμοι) ειδικά στις ομοσπονδίες οι οποίες, από την ΠΡΕΠΕΙ να είναι ελεύθερες να "λειτουργούν" το κάθε άθλημα, όχι όμως και ανεξέλεγκτες. Η ειδικά αναγνωρισμένη αθλητική Ομοσπονδία έχει εκ του νόμου, όχι μόνο δεσπόζουσα θέση στην κοινωνία αλλά και αποκλειστική! Η αθλητική τύχη αλλά και πολιτική διαβίωση του Ελληνα πολίτη (η του κηδεμονευομένου του) που θέλει να διακριθεί, να προχωρήσει στο διεθνές αθλητικό στερέωμα, να απολαύσει των προνομίων που παρέχονται στους διακριθέντες κλπ, εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τις πράξεις-κινήσεις της αναγνωρισμένης Ομοσπονδίας (π.χ. εθνικές αποστολές, εθνικές ομάδες κλπ) ενώ παράλληλα η αναγνωρισμένη Ομοσπονδία παράγει (και πρέπει να παράγει!) σημαντικό διοικητικό έργο και να διευκολύνεται σε αυτό (π.χ. αδειοδοτήσεις αγώνων, αθλητικών χώρων κλπ) αλλά δεν μπορεί όλο αυτό το σημαντικό έργο να γίνεται (ή να μην γίνεται.. ) με το «ανεξέλεγκτο» ενός ΝΠΙΔ, μιας ιδιωτικής εταιρείας, που διοικείται από πρόσωπα που απολογούνται μόνο στα μέλη ή τους μετόχους τους. Εκ της δεσπόζουσας και αποκλειστικής θέσης που έχουν οι Αθλητικές Ομοσπονδίες, προκύπτει ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται διατάξεις που αφορούν στα ΝΠΔΔ (π.χ. εισαγγελικές παραγγελίες κ.α.) Ακόμα, η αναφορά σε οικονομικό έλεγχο τους από την ΓΓΑ δεν αρκεί σε καμία περίπτωση, απαιτείται και ο διαχειριστικός που προβλέπει ο Αστ. Κώδικας και ο οποίος στην πράξη έχει καταργηθεί! Τέλος, ο ισχύον Εθνικός Αθλητικός Σχεδιασμός (κατηγοριοποίηση αθλημάτων και αντίστοιχη επιχορήγηση που όμως ορίζεται και ως μηδενική!) μάλλον καταστρατηγεί το πνεύμα του νομοθέτη του Αθλ. Νόμου όπως ισχύει, αφού οι «μικρές» ομοσπονδίες και σωματεία που δεν έχουν «ελπίδα» επιχορήγησης, μπορούν να κάνουν ότι θέλουν (υπάρχουν και Ομοσπονδίες που αποφεύγουν να πάρουν την όποια μικρή επιχορήγηση απλά και μόνο για να μην έχουν κανέναν έλεγχο. Επίσης, με ελάχιστη η μηδενική επιχορήγηση, οι παραβάσεις άρθρων που έχουν ως ποινή την μείωση της κρατικής επιχορήγησης (αυτό ορίζεται σε πολλές περιπτώσεις) οδηγεί σε ατιμώρητο των σχετικών παραβάσεων! Υπάρχει ευρύτατο πεδίο προβληματισμού και δρομολόγησης αποτελεσματικών κανόνων εδώ, υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει στο πλαίσιο διαβούλευσης επί συγκεκριμένων άρθρων προτεινόμενου Νόμου.