• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Λιανός' | 7 Δεκεμβρίου 2014, 18:04

    Η διάταξη της παραγράφου 1 περί ανεπιφύλακτης προσχώρησης με τον προσδιορισμό ότι "οποιαδήποτε επιφύλαξη θεωρείται ότι δεν έχει γραφεί" χρήζει προεχόντως δογματικής και κατόπιν ρυθμιστικής αναθεώρησης. Με δεδομένο ότι οι προκηρύξεις των αθλητικών αγώνων αποτελούν συμβάσεις προσχώρησης που εμπεριέχουν γενικούς όρους συναλλαγών, όρους δηλαδή προδιατυπωμένους για τους οποίους δεν έχει προηγηθεί ατομική διαπραγμάτευση, πρέπει να εξεταστεί η εναρμόνιση των προκηρύξεων αυτών με τις διατάξεις του ν. 2251/1994 και της Οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, άλλως με τις αξιολογήσεις αυτών, σε κάθε δε περίπτωση με τα άρθρα 178, 179, 281 και 288 ΑΚ. Για παράδειγμα, σε μια προκήρυξη για ένα αγώνα ποδηλασίας δρόμου μπορεί να ορισθεί ότι ο διοργανωτής δεν φέρει καμία ευθύνη για οποιοδήποτε τραυματισμό των αθλητών που πρόκειται να αγωνισθούν και ότι οι αθλητές παραιτούνται από οποιαδήποτε αξίωσή τους κατά του διοργανωτή για τυχόν τραυματισμό τους. Αν στην πράξη συμβεί ο διοργανωτής όλως δολίως να μην τηρεί καθόλου τις απαιτούμενες προϋποθέσεις ασφαλείας (π.χ. φύλαξη των δρόμων ώστε να μην επιτρέπεται η διέλευση αυτοκινήτων) και κάποιο αυτοκίνητο προσκρούσει επάνω σε αθλητή και τον τραυματίσει ή τον σκοτώσει, ο διοργανωτής θα μπορεί να επικαλεστεί απέναντι στον αθλητή ότι με την προσχώρηση στην προκήρυξη ο αθλητής παραιτήθηκε από τυχόν αξίωση κατά του διοργανωτή για τη ζημία και την ηθική βλάβη που υπέστη και ότι οποιαδήποτε επιφύλαξή του αθλητή θεωρείται ότι δεν έχει γραφεί; Προφανώς όχι!