• Σχόλιο του χρήστη 'Παττά Γεωργία' | 12 Νοεμβρίου 2020, 11:21

    Μια μικρή ομάδα ανθρώπων γνωστών και καταξιωμένων στην Ελληνική κοινωνία πριν 25 χρόνια, ανακάλυψαν στον ελαιόφυτο οικισμό Παπάδος, στη Γέρα της Λέσβου, το Ελαιοτριβείο των Βρανάδων - Αλεπουδέληδων, και βάλθηκαν να το σώσουν. Επί δεκαετίες ήταν ένας ρημαγμένος χώρος, και εντός και εκτός του κτιρίου με τους Τσιγγάνους να μπαινοβγαίνουν, το είχαν ορμητήριο τους. Το 1986, Νομάρχης Λέσβου ο Ν. Σηφουνάκης, έτυχε να επισκεφτεί το νησί ο Οδυσσέας Ελύτης, γνωρίστηκαν τότε και ο Νομάρχης πρωτοαντίκρισε το λιοτρίβι Βρανά. Με μια ομάδα ανθρώπων λάτρεις της Λέσβου άρχισαν να ασχολούνται με αυτό. Έρχονταν ο Νίκος Κούνδουρος, ο Ζυλ Ντασέν (ο οποίος εγκαινίασε και το Μουσείο στο Σιγρί το 1999), ο Νίκος Μάργαρης, ο Άγγελος Δεληβοριάς και τόσοι άλλοι. Άρχισαν μετά τα έργα αναστήλωσης και επί τρία χρόνια ήταν ένα εργοτάξιο όλη η περιοχή. Φτάσαμε στον Ιούνιο του 2007, ο Ν. Σηφουνάκης, έτρεχε πρωί- βράδυ, με την προξενήτρα της αγοράς του Ελαιοτριβείου, που έγινε Μουσείο, την Ρούρα Σιφναίου, γινόταν ετοιμασίες, καταλάβαμε ότι θα γίνονταν τα εγκαίνια. Το Σάββατο 1η Ιουλίου ο Πρόεδρος της Βουλής αείμνηστος Δημήτρης Σιούφας ο επίσημος προσκεκλημένος των εγκαινίων, μα και Βουλευτές, Υπουργοί, Μητροπολίτες και λαός πολύς συσσώρευσε. Φωταγωγήθηκε το λιοτρίβι και ο κάμπος των Ελαιώνων. Βγήκε στην εξέδρα ο Νίκος Κούνδουρος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Δήμαρχος Σωτήρης Ζαμτράκης. Πρώτος Μίλησε ο Κούνδουρος με τη δυνατή και αυστηρή φωνή του και αμέσως έλαμψε το πρόσωπό του. Ακολούθησαν Ο Λευτέρης, ο Σωτήρης, ο Νίκος. Δεν έγιναν τυπικά εγκαίνια παρότι παρόν ο Μητροπολίτης και παπάδες, και πολύς κόσμος ρωτούσε για αυτό, πάνω από 2,500 άνθρωποι ήταν εκεί, ‘’Το κτίριο εγκαινιάστηκε το 1887 όταν γεννήθηκε’’ , απαντούσαν ο Κούνδουρος και ο Σηφουνάκης. Ήρθε η οικονομική κρίση, ήρθαν οι πρόσφυγες. Το Μουσείο εκεί καθημερινά στεκόταν και περίμενε ανοιχτό με τις κοπέλες υπαλλήλους να κερνούν όποιον έμπαινε στο πωλητήριο. Ήρθε και εγκαταστάθηκε ο διάσημος ζωγράφος Ai Weiwei, με τους φοιτητές του από το Βερολίνο, και συνεργάτες του, για να αγωνιστούν για τους πρόσφυγες όπως έλεγαν. Το Μουσείο- Ελαιοτριβείο άντεξε τα πέτρινα χρόνια. Τώρα μια νέα αρχή ξεκινά. Χέρι χέρι οι άνθρωποι που το δημιούργησαν με την επίσημη πολιτεία το Υπουργείο Πολιτισμού πρέπει να συμπορευθούν. Θα έρθει καινούργιος Διευθυντής, και προσωπικό, έτσι πρέπει να γίνει, αλλά να προστατευθούν οι 2-3 εργαζόμενοι του, που χρόνια το λειτουργούν, και να δουλέψει με τους Δημιουργούς, να μάθουν οι νέοι πως έγινε το Μουσείο του Ελύτη, του Κούνδουρου, του Δεληβοριά, του Παπαδόπουλου, της Σιφναίου, του Σηφουνάκη, πόλος ζωής σε ένα ξεχασμένο τόπο. Δεν είναι παράκληση, είναι απαίτηση για να μη γίνει ένα ακόμα Δημόσιο κτίριο το Υποδειγματικό σε λειτουργία Μουσείο- Ελαιοτριβείο Βρανά. Αυτό για να συμβεί πρέπει το Διοικητικό Συμβούλιο να συνεχίσει το έργο του.