• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Φέρρης' | 28 Μαρτίου 2024, 03:30

    ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ - ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Ο βασικός σκοπός ενός Νόμου για τον Ελληνικό Κινηματογράφο, διατυπώνεται με σαφήνεια στον πρώτο -και αποδεδειγμένα καλύτερο-αποτελεσματικότερο Νόμο του Νικολάου Μάρτη, του 1961: "Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ". Η Ανάπτυξη δεν είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί αυτομάτως, αλλά προηγείται η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, καλλιέργεια, μόρφωση, το ταλέντο και οι ικοανότητες ενός ΑΝΘΡΩΠΟΥ στην προκειμένη περίπτωση του ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ. Είναι αυτός που δημιουργεί το ΕΡΓΟ, ή ακόμα καλύτερα το ΠΡΟΤΥΠΟ (καλούπι) του έργου, που δεν χρησιμεύει σε τίποτα άλλο από την παραγωγή ΑΝΤΙΤΥΠΩΝ. Και αυτά τα αντίτυπα, πότε σε υλικό υπόστρωμα (κόπιες) πότε σε ψηφιακή μεταγραφή και πάντως σε άυλη προβολή-μετάδοση, αποτελούν το ΠΡΟΪΟΝ προς αξιοποίησιν και εκμετάλλευσιν. Στη φάση της παραγωγής-δημιουργίας, ο φερόμενος ως κύριος Παραγωγός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣ, αλλά ένας Εκτελεστής Παραγωγός, που συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη για τη χρηματοδότηση, και τις διαδικασίες παραγωγής της ταινίας. Γι αυτό τον λόγο άλλωστε του αποδίδεται το Συγγενικό Πνευματικό Δικαίωμα. Σ' όλη τη φάση της Παραγωγής - Δημιουργίας, δεν υφίσταται "Περιουσιακό Δικαίωμα", παρα μόνο με την ολοκλήρωση του έργου και τη διάθεση του προϊόντος (των αντιγράφων) προς αξιοποίησιν-εκμετάλλευσιν, δηλαδή την Ανάπτυξη. Ένα δεύτερο θέμα που διατυπώθηκε στην Ευρωπαϊκή Χάρτα των Δελφωών για το Οπτικοακουστικό και υιοθετήθηκε από την Ε.Ε., είναι η διαπίστωση πως η Τηλεόραση, ως προς την μυθοπλασία, είναι παιδί του Κινηματογράφου, και γι αυτό υιοθετήθηκε ο θεσμός της της ποσοστιαίας ενίσχυσης για την παραγωγή των ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ. Αν εκλείψει ο κινηματογράφος, χώρος δημιουργίας και δοκιμαστήριο της ανανεούμενης γλώσσας του κινηματογράφου, η Τηλεόραση θα βυθισθεί στην πλήξη και την αχρηστία. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Είναι αδύνατον νε μελετηθεί σε λίγες μέρες ένα μακροσκελές κείμενο που συνετάχθη προφανώς από ανθρώπους ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, και που θ' αποιδειχθεί δυστυχώς όχι απλώς αναποτελεσματικό, αλλά και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ για το Οπτικοακουστικό στην Ελλάδα. Η ανταγωνιστικότητα με τις άλλες κινηματογραφίες, μηδενίζεται. Και μόνο η έλλειθψη αναφοράς στο προτεινόμενο Νομοσχέδιο στον ρόλο του Σκηνοθέτη, είναι μία παγκόσμια πρωτοτυπία, που καθιστά τον Νόμο ως εργαλείο διαπλοκής και σκανδάλων, σε πολλαπλάσια έκταση από τ' αποτελέσματα του Νόμου Γερουλάνου. Δεν είναι μόνο η σύγκρουση με άλλους Νόμους, αλλά κυρίως η ΑΣΑΦΕΙΑ -όπως είχα επισημάνει στην κα Υπουργό πριν τέσσερα περίπου χρόνια, που επιτρέπει κάθε είδους διαπλοκή και εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων και αθέμητο ανταγωνισμό. Περιπληπτικά και με τίτλους θ' αναφέρω ένα μικρό μέρος από τις παρατηρήσεις ουσίας, που είχα υποστηρίξει μαζί με τον τότε Πρόεδρο κ. Πάνο Λουκάκο, στην ολιγόμηνη θητεία μας στο Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. 1. Διαφάνεια, Ισονομία, Αξιοκρατία. 2. Αντικειμενικά κριτήρια με σαφήνεια διατυπωμένα, σε όλα τα επίπεδα. 3. Απολογισμός σε όλα τα επίπεδα εκ του αποτελέσματος. 4. Δημιουργία Μητρώου Παραγωγών, και κρίση των αποτελεσμάτων. 5. Συνεργασία και συμβουλή των ειδημόνων, που είναι οι άνθρωποι του κινηματογράφου. 6. Δημιοθργία κινήτρων, και όχι προτρεπτικές οδηγίες. Σ' αυτό το τελευταίο, θ' αναφερθώ στην επίσης πρωτοφανή παράγραφο περί "της θεματολογίας που θα προτείνεται κάθε χρόνο από το Υπουργείο" για την δημιουργία και παραγωγή των ταινιών υπό χρηματοδότησιν". Είναι μία απλά και μόνο μία γελοία προκτική, πολύ χειρότερη από την Προληπτική Λογοκρισία του παλιού καιρού, που ούτε ο Ζντάνοφ -πολιτιστικός καθηγητής της εποχής του Στάλιν- δεν είχε τολμήσει να εφαρμόσει. Αυτό το σημείωμα συντάχθηκε από την απελπισία ενός ανθρώπου που συνέβαλε με όλη τη γενιά του στη δημιουργία ενός αξιόπιστου Ελληνικού κινηματογράφου, και τον βλέπει σήμερα να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Ευπειθώς Κώστας Φέρρης