• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Αλικανιώτης' | 21 Απριλίου 2020, 10:16

    Η διάταξη ότι ο ίδιος ο δικαστής της ουσίας της υπόθεσης θα κρίνει (με επίσης ουσιαστικά κριτήρια) αν ο προσφεύγων θα δικαιούται ή όχι πρόσβαση σε δικηγόρο είναι εξόχως προβληματική και είναι το πιθανότερο να κριθεί μη εφαρμοστέα και σε περίπτωση αίτησης ακύρωσης αλλά και στην πράξη. Όπως είναι γνωστό, στο παρεμφερές σύστημα νομικής συνδρομής των Δικαστηρίων δεν εξετάζεται από τον Δικαστή η βασιμότητα του αιτήματος, όπως εδώ, αλλά εξετάζονται μόνο αντικειμενικά κριτήρια (π.χ. οικονομική κατάσταση). Επιπρόσθετα, στην οδηγία 2013/32/ΕΕ προβλέπεται καταρχάς και κατά κανόνα η υποχρέωση του κράτους μέλους να παρέχει δωρεάν νομική συνδρομή και κατ' εξαίρεση αναφέρεται ότι "τα κράτη μέλη μπορούν να προβλέπουν ότι δεν χορηγείται δωρεάν νομική συνδρομή και εκπροσώπηση εάν ένα δικαστήριο ή άλλη αρμόδια αρχή θεωρεί ότι το ένδικο μέσο του αιτούντος δεν έχει πραγματικές πιθανότητες επιτυχίας". Επομένως με την οδηγία ορίζεται ότι θα πρέπει να γίνονται δεκτές όλες οι αιτήσεις νομικής συνδρομής εκτός από τις προφανώς αβάσιμες, ενώ με την προτεινόμενη διάταξη ορίζεται ότι θα γίνονται δεκτές μόνο οι προφανώς βάσιμες. Έτσι, με την παρούσα διάταξη μειώνεται το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας καθώς αντιστρέφεται το "βάρος απόδειξης" (η αρνητική προϋπόθεση γίνεται θετική). Τέλος, στην προτεινόμενη διάταξη δεν προβλέπεται καν δικαίωμα προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου κατά τυχόν απόφασης μη χορήγησης νομικής συνδρομής, δίκαιωμα όμως που είναι υποχρεωτικό βάσει της οδηγίας σε περίπτωση απόρριψης αιτήματος νομικής συνδρομής, με συνέπεια η διάταξη να πάσχει και για τον λόγο αυτό. Με δεδομένο έτσι ότι η εφαρμογή της διάταξης αυτής θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα απ' αυτά που θα λύσει, προτείνεται να αποσυρθεί.