• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Φαρμακίδης-Μάρκου' | 21 Απριλίου 2020, 12:18

    Η ύπαρξη νομικής συνδρομής στους πρόσφυγες οργανωμένης με κέντρο την δικηγορική ιδιότητα των συμμετεχόντων είναι προς όφελος της Πολιτείας, διότι προάγει την δημιουργία αυτοτελούς νομικής παράδοσης για τον κλάδο αυτό. Η νομική παράδοση δεν μπορεί να δημιουργηθεί μόνον από την δικαιοδοτική και διοικητική πρακτική αλλά απαιτεί την ενεργό συνδρομή του συνηγόρου ως συλλειτουργού της δικαιοσύνης, εγγυητή των δικαιωμάτων του εντολέα ως ατόμου και όχι ως μέρους ενός ασαφούς όλου και έρεισμα της εμπιστοσύνης προς κάθε σύστημα δικαιοδότησης. Ο διττός ρόλος του συνηγόρου, ως υπερασπιστή του εντολέα του αλλά και συνδιαμορφωτή των όρων προάσπισης του συλλογικού συμφέροντος, δεν μπορεί επίσης να υποκατασταθεί από το αξιακό και οργανωτικό μοντέλο του advocacy που αρθρώνεται γύρω από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τους διεθνείς οργανισμούς, χωρίς να υποτιμάται ο ρόλος τους. Διότι τούτοι διέπονται από μονοσήμαντη θεματικότητα, ενώ ο δικηγόρος, ως άμισθος δημόσιος λειτουργός, μπορεί να συνδράμει στην εναρμόνιση του ατομικού συμφέροντος του εντολέα του με τα άλλα διακυβευόμενα έννομα συμφέροντα. Γενικώς στις ανεπτυγμένες χώρες η νομική συνδρομή οργανώνεται σε επίπεδο δικηγορίας, το δε advocacy συνιστά αυτό που πράγματι είναι, δηλαδή διεξαγωγή στρατηγικών δικών και αντιπροσώπευση δυσχερώς εκπροσωπούμενων κοινωνικών ομάδων προς τον νομοθέτη και τις διοικητικές αρχές. Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα έπρεπε να ενισχυθεί το αυτοδύναμο του Μητρώου Δικηγόρων, ενδεχόμενα δε κριτήρια selection υποθέσεων να εξειδικεύονται με συνδρομή εκπροσώπου του από ανεξάρτητο έναντι του κρίνοντος την προσφυγή όργανο. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπαρχουν διασφαλίσεις ότι η επιλεξιμότητα για νομική συνδρομή θα σέβεται στοιχειώδη όρια, αλλά και ότι αν δοθεί δωρεάν συνήγορος θα μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντά του με αξιοπρέπεια (σύνταξη προσφυγής, συνάντηση με τον προσφεύγοντα και υπόμνημα) και όχι ως κατώτατο εκτελεστικό όργανο, καταθέτοντας υπόμνημα "οψιφανών ισχυρισμών"και λοιπά ακατανόητα και προσχηματικά δικονομικά οχήματα. Η Πολιτεία έχει να ωφεληθεί από την εναρμόνιση του προσφυγικού δικαίου με την δικονομική έννομη τάξη γενικώς και όχι από την διαιώνιση ενός δικαίου "ειδικών περιστάσεων" που αλλάζει συχνά και λειτουργεί (υποτίθεται) τη μία ως μηχανή και την άλλη ως πεδίο κρίσης βάσει προσωπικών αντιλήψεων. Η ισορροπία είναι αδύνατον να επιτευχθεί χωρίς την ενδυνάμωση και την ενεργό συμμετοχή του ανεξάρτητου δικηγόρου.