• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος Κουκουράβας' | 9 Απριλίου 2017, 21:38

    Για την επικείμενη Κατάργηση των Περιφερειακών Ενώσεων, ενός πολύ σοβαρού θέματος, που προέκυψε κατά την ανάρτηση πολυνομοσχεδίου προς δημόσια διαβούλευση όσον αφορά το άρθρο 32 με την τροποποίηση του άρθρου 30Γ Ν.1264/1982 με το οποίο καταργούνται ουσιαστικά οι Ενώσεις Στρατιωτικών σε επίπεδο Περιφέρειας, έχω να τονίσω τα εξής: Σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα του άρθρου 50, παρ. 4 του Ν.4407/2016, ορίζεται ότι: α. Σε κάθε Περιφέρεια (Ο.Τ.Α) ή Περιφερειακή Ενότητα του Ν. 3852/2010 (Α΄87), όπως ισχύει κάθε φορά, μια πρωτοβάθμια Περιφερειακή Ένωση εν ενεργεία Στρατιωτικών, με την επωνυμία: «Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας ή Περιφερειακής Ενότητας ....», στην οποία δύνανται να εγγραφούν οι υπηρετούντες στις Μονάδες, που εδρεύουν στα γεωγραφικά όρια της Περιφέρειας ή Περιφερειακής Ενότητας αυτής, εν ενεργεία στρατιωτικοί όλων των Κλάδων και βαθμών, ως και των Κοινών Σωμάτων, ανεξαρτήτως προέλευσης. Ο νομοθέτης όρισε τα παραπάνω πριν από 8 μήνες και νομοθέτησε τον τρόπο λειτουργίας των Ενώσεων όσον αφορά τη συλλογική έκφραση των Ελλήνων Στρατιωτικών. Αναρωτιέμαι και θλίβομαι πρωτίστως, διότι τώρα έρχεται εκ νέου, (ο νομοθέτης) προσπαθώντας εμφανώς να καταργήσει τις Περιφέρειες και μάλιστα με τρόπο αντισυνταγματικό – αντιδεοντολογικό καθόσον τα συγκεκριμένα σωματεία, εναρμονίστηκαν ως όφειλαν, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα του νομοθέτη, (ξοδεύοντας μάλιστα αρκετά χρήματα για την εναρμόνιση) και ταυτόχρονα προκήρυξαν εκλογές, είτε για τα Διοικητικά Όργανα, είτε για τους αντιπροσώπους του συνεδρίου. Ουσιαστικά θα καταργηθούν νομικά πρόσωπα, όπως στην προκειμένη δική μας περίπτωση, η Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Θεσσαλίας (Ε.Σ.ΠΕ.Θ), η λειτουργία της οποίας ανατρέχει στο έτος 2012, καθώς επίσης και εκλεγμένα φυσικά πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν το νομικό πρόσωπο της Ενώσεως. Η συγκεκριμένη τροποποιητική διάταξη θυμίζει αυτό που κοινώς ονομάζεται «Κοπτοραπτική» γιατί ουσιαστικά κόβει και ράβει, μέχρι να καταφέρει να φέρει στα μέτρα του αυτό που επιθυμεί. Αν θέλουμε να ζούμε σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες, κοινώς να μη θέλουμε να κόβουμε και να ράβουμε στα μέτρα μας, αγνοώντας όλους τους άλλους, με μια φράση δηλαδή να μη κοιτάμε μόνο το δικό μας κοπάδι, και να επιθυμούμε να ψοφήσει η Κατσίκα του γείτονα.