• Σχόλιο του χρήστη 'Ευάγγελος' | 13 Μαρτίου 2019, 16:17

    Αξιοτιμε κ. ΑΝΥΕΘΑ, Οσο αναφορα την παρ. 2 του άρθρου 5 του ν. 3883/2010 που αντικαθίσταται ως εξής: «Τα στελέχη που έχουν, με δικαστική απόφαση ή με συμβολαιογραφική πράξη του άρθρου 1441 του Αστικού Κώδικα, την επιμέλεια ατόμου με αναπηρία, υπηρετούν, μετά από αναφορά τους, σε τόπο όπου αποδεδειγμένα υπάρχουν υποδομές υγείας για την περίθαλψη του ατόμου αυτού. Θα ηθελα να επισημανω καποια σημαντικα ζητηματα: 1. Με το ν.4407/16, που ψηφηστηκε απο την τρεχουσα Βουλη, επιλυθηκε ενα χρονιο προβλημα των ατομων που επιμελουνται ΑμεΑ, καθως τους δινοταν το δικαιωμα να υπηρετουν σε τοπο προτιμησης τους. Το εν λογω μετρο αποτελουσε παγιο αιτημα τοσο των ομοσπονδιων στρατιωτικων οσο και της ΕΣΑμεΑ και η επιλυση του επικροτηθηκε απο το συνολο των στρατιωτικων, των αρμοδιων φορεων που προασπιζονται τα δικαιωματα των ΑμεΑ, των ομοσπονδιων στρατιωτικων, των ΜΜΕ, και του πολιτικου κοσμου.Κατοπιν τουτου, θεωρειται αδιανοητο σε ενα κρατος δικαιου, με κοινωνικες ευαισθησιες, να αιρεται ενας νομος που μονο θετικες διαστασεις εχει,εντος διετιας, και μαλιστα απο την ιδια Βουλη, χωρις καμια απολυτως τεκμηριωση στην αντιστοιχη αιτιολογικη εκθεση του νομοσχεδιου.Το γεγονος οτι ολοι οι φορεις και οι ιδιωτες τους οποιους αγγιζει αυτη η διαταξη αναγκαζονται να επειχηρηματολογησουν εκ νεου, θετοντας τα ιδια επειχηρηματα που εθεσαν το 2016 και εισακουστηκαν- υπερψηφηστηκαν απο την ιδια Βουλη δημιουργει μια θληβερη εικονα για τον τροπο που το Ελληνικο κρατος αντιμετωπιζει παγια προβληματα των ΑμεΑ. 2. Με την εν λογω τροπολογια τιθεται για πολλοστη φορα το θεμα της ισοτητας των πολιτων,ως θεμελιος λιθος του συνταγματος. Τα ΑμεΑ γονεις και αδερφια παυουν να αντιμετωπιζονται με τα ιδια μετρα και σταθμα που αντιμετωπιζονται τα ΑμεΑ συζυγοι και τεκνα. Τοσο εκεινοι οσο και τα ατομα που τους εχει ανατεθει η επιμελεια τους τιθενται στο περιθωριο, απεναντι σε ενα κρατος που εθελοτυφλει. 3. Η εννοια της επιμελειας ενηλικου συμφωνα με το αρθρο 1680 Α.Κ. δινεται κατα κανονα στις περιπτωσεις πληρους στερητικης δικαστικης συμπαραστασης, συμφωνα με την οποια ο συμπαραστατουμενους κρινεται ανικανος τοσο για καθε δικαιοπρακτικη ικανοτητα οσο και για να επιμεληθει τις προσωπικες του υποθεσεις και να ανταπεξελθει στις αναγκες της καθημερινοτητας. Η ανικανοτητα αυτη ωφειλεται κατα κορον σε ψυχικη ή διανοητικη διαταραχη, και θα πρεπει να ειναι σε ακραιο επιπεδο για να μπορεσει το δικαστηριο να αποφανθει την υποβολη σε πληρη στερητικη δικαστικη συμπαρασταση και την αναθεση της επιμελειας σε τριτο προσωπο. Κατοπιν τουτου, θα ηθελα να τονισω πως ενα ατομο που εχει τεθει σε πληρη στερητικη δικαστικη συμπαρασταση και τελει υπο την επιμελεια τριτου προσωπου δεν δυναται να εχει ουτε ενσυνειδηση ουτε αρτιες νοητικες λειτουργιες. Επομενως το γεγονος οτι μπορει να αναγκαστει να μετακινηθει, απο τον τοπο συμφεροντων του και τους εμπιστους ιατρους που τον παρακολουθουν, οπουδηποτε ανα την Ελλαδα (αρκει να υπαρχουν καταλληλες υποδομες υγειας), δεν εχει να του προσφερει τιποτα παρα μονο προβληματα, καθως ειναι δεδομενο το ανιατο του νοσηματος, και καμια ιατρικη μοναδα δεν μπορει να δωσει λυση στα προβληματα που τον βασανιζουν (ψυχικα και διανοητικα). Κατοπιν των ανωτερω, θα προτεινα να μην αλλαξει η διαταξη του ν.4407/16, παρα μονο να αποσαφηνισθει πως : «Τα στελέχη που έχουν, με δικαστική απόφαση την επιμέλεια ατόμου με αναπηρία, υπηρετούν υποχρεωτικα, μετα από αναφορά τους, στον τοπο πρωτης επιθυμιας τους, εφοσον αποδεδειγμένα υπάρχουν υποδομές υγείας για την περίθαλψη του ατόμου αυτού. Σταχυολογωντας, θα ηθελα να σας ευαισθητοποιησω πανω στο θεμα της επιμελειας ΑμεΑ, καθως δεν επελεξα εγω αυτη τη ζωη, ουτε τα προβληματα υγειας που πρεκυψαν στον αδερφο μου. Ειμαι ο μονος που εχει στον κοσμο, πασχει απο σοβαρα ψυχοδιανοητικα προβληματα κ εγω, η γυναικα μου και το παιδι μου προσπαθουμε καθημερινα να του εξασφαλισουμε μια ποιοτητα ζωης. Αντιμετωπιζουμε καθημερινα τρομερες δυσκολιες, σε καθε επιπεδο της ζωης, γνωριζουμε οτι καθε επομενο σταδιο της ζωης του θα ειναι και πιο δυσκολο, καθως και το επιπεδο θνησιμοτητας τετοιων παθησεων. Δεν δεχομαστε ομως την ασυλοποιηση, στην οποια το εν λογω νομοσχεδιο εντεχνως μας οδηγει, ως λυση.Δεν ειμαστε επετες παροχων απο το ΥΕΘΑ, απλα αξιωνουμε μια αξιοπρεπη ζωη σε νομιμα πλαισια και οχι εις βαρος αλλων συναδελφων