• Παρατηρήσαμε ότι στο άρθρο 10, γίνεται τροποποίηση της παρ. 2 του άρθρου 5 του ν.3883/2010 και ενώ τα στελέχη που τελούν σε χηρεία και έχουν τουλάχιστον ένα ανήλικο τέκνο, καθώς και τα στελέχη που έχουν σύζυγο με αναπηρία ή επιμελούνται τέκνο με αναπηρία ή με δικαστική απόφαση έχουν οριστεί ως ανάδοχοι γονείς ανηλίκου με αναπηρία, υπηρετούν υποχρεωτικά στον τόπο προτίμησής τους, μετά από αναφορά τους, τα στελέχη που έχουν, με δικαστική απόφαση την επιμέλεια ατόμου με αναπηρία, υπηρετούν, μετά από αναφορά τους, σε τόπο όπου αποδεδειγμένα υπάρχουν υποδομές υγείας για την περίθαλψη του ατόμου αυτού. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο έχει γίνει αυτός ο διαχωρισμός και ενώ οι γονείς και οι σύζυγοι ατόμου με αναπηρία έχουν δικαίωμα να υπηρετήσουν στον τόπο προτίμησής τους, οι δικαστικοί συμπαραστάτες ατόμων με αναπηρία όχι μόνο δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, αλλά μπορούν να υπηρετήσουν μόνο σε τόπο όπου αποδεδειγμένα υπάρχουν υποδομές υγείας για την περίθαλψη του ατόμου αυτού. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι οι ευνοϊκές ρυθμίσεις που αναφέρονται στην παρ. 2 του άρθρου 5 του ν. 3883/2010 συμπεριλήφθηκαν στον εν λόγω νόμο με το άρθρο 25 του ν.4407 που ψηφίστηκε μόλις τον Ιούλιο του 2016. Εύλογα τίθεται το ερώτημα για ποιο λόγο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα καταργείται η εν λόγω διάταξη. Ως εκ τούτου ζητάμε να μην υπάρξει τροποποίηση του εν λόγω άρθρου και να συνεχίσει να ισχύει η συγκεκριμένη παράγραφος ως είχε. «2. Στον τόπο της προτίμησής τους υπηρετούν υποχρεωτικά, μετά από αναφορά τους, στελέχη που τελούν σε χηρεία και έχουν τουλάχιστον ένα (1) ανήλικο τέκνο, καθώς και στελέχη που είτε έχουν σύζυγο με αναπηρία είτε επιμελούνται τέκνο με αναπηρία είτε με δικαστική απόφαση τους έχει ανατεθεί η επιμέλεια ατόμου με αναπηρία είτε με δικαστική απόφαση έχουν οριστεί ως ανάδοχοι γονείς ανηλίκου με αναπηρία για όσο χρόνο διαρκεί η αναδοχή. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, το ποσοστό αναπηρίας απαιτείται να είναι τουλάχιστον εξήντα επτά τοις εκατό (67%).»