• Σχόλιο του χρήστη 'K' | 16 Μαρτίου 2019, 07:04

    Συνέχεια του από 8 Μαρτίου Σχολίου μου περί απαγόρευσης ή μη της ιδιωτικής εργασίας σε στρατιωτικούς (άρθρο 2 παρ. 4 παρόντος Σχεδίου Νόμου): Από το μεγαλύτερο ποσοστό των μέχρι τώρα υποβληθέντων σχολίων, φαίνεται ξεκάθαρα η ευαισθησία και η πριμοδότηση των σχολιαστών στη συνταγματική αρχή της Ισότητας. Ωστόσο, αλγεινή εντύπωση μου κάνει η στενά συμφεροντολογική ερμηνεία που δίνεται στην παραπάνω Αρχή. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν σθεναρά ότι η Ισότητα απέναντι στους Υγειονομικούς Ιατρούς πρέπει να συμπεριλάβει σίγουρα τον εαυτό τους και την ειδικότητά τους και κατά τα λοιπά δεν ενδιαφέρει η Ισότητα για άλλες κατηγορίες. Προσωπικά θλίβομαι από την ενστάλλαξη μίας νοοτροπίας διεκδίκησης "ειδικών προνομίων" για να ξεχωρίσει κάποιος από τη "μάζα". Καθώς λοιπόν οι συνθήκες δεν είναι όμοιες με το 1973 (νδ 1400) και για να νομοθετήσουμε για τις ανάγκες, το Στρατό και την κοινωνία της επόμενης 50ετίας, επανέρχομαι και προτείνω: άσκηση ιδιωτικής εργασίας ή σε όλους (αγρότες, ντελιβεράδες ή επιστήμονες) ή σε κανέναν. Να μην υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι στο στράτευμα. Στη σύγχρονη κοινωνία το επιχείρημα για "κοινωνικό" έργο των Ιατρών ή των Ψυχολόγων (κοινωνικό επί πληρωμή βεβαίως, όχι αφιλοκερδώς κοινωνικό) δεν πείθει κανέναν πια. Κατά τις ημέρες και ώρες που δεν υπάρχουν στρατιωτικές υποχρεώσεις, το άρθρο 5 του Συντάγματος περί ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας όλων στην Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένης και της επαγγελματικής ελευθερίας) πρέπει να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα. Όπως ισχύει ήδη στο λοιπό Δημόσιο. Συγχαρητήρια στους λίγους συναδέλφους που έχουν τοποθετηθεί βλέποντας τη "μεγάλη εικόνα". Ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία!