Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ – ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ (άρθρα 18-33)Σχόλιο του χρήστη ΑΚΚ | 19 Μαρτίου 2025, 23:45
Η απόφαση να αγνοηθεί η αποζημίωση για τις νυχτερινές βάρδιες των σωμάτων ασφαλείας και των επαγγελματιών υγείας αποτελεί μια προμελετημένη υποβάθμιση της εργασιακής τους αξιοπρέπειας. Αντί να ενισχύει και να στηρίζει όσους εργάζονται αδιάκοπα κάτω από εξαιρετικά απαιτητικές συνθήκες, η πολιτεία επιλέγει να τους ωθήσει στη φτώχεια και την επαγγελματική εξουθένωση. Για τους στρατιωτικούς, αυτό μεταφράζεται σε αναγκαστική παραμονή σε θέσεις ευθύνης χωρίς καμία αναγνώριση, οικονομική ή ηθική. Οι συνεχείς παραιτήσεις, τα κενά στις παραγωγικές σχολές και η δυσφορία στο στράτευμα δεν είναι απρόβλεπτα φαινόμενα· είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας πολιτικής που θεωρεί τους ανθρώπους αναλώσιμους. Αν δεν υπάρχουν κίνητρα για παραμονή, τότε τουλάχιστον ας επιτραπεί η αποχώρηση χωρίς οικονομικές επιπτώσεις. Για τους νοσηλευτές, η κατάργηση της νυχτερινής αποζημίωσης είναι μια άμεση προσβολή προς ένα επάγγελμα ήδη επιβαρυμένο με εξουθενωτικά ωράρια, ψυχική και σωματική καταπόνηση, αλλά και χαμηλές αμοιβές. Η εργασία τους δεν σταματά ποτέ – ούτε το βράδυ, ούτε τα Σαββατοκύριακα, ούτε στις αργίες. Η αποζημίωση για τις νυχτερινές βάρδιες δεν είναι «μπόνους», είναι το ελάχιστο που μπορεί να προσφέρει η πολιτεία ως αναγνώριση του κόπου και της θυσίας τους. Η πολιτεία καλείται να επιλέξει: θα συνεχίσει να αποδυναμώνει τους θεσμούς που προστατεύουν και φροντίζουν την κοινωνία ή θα τους στηρίξει έμπρακτα;