Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ – ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ (άρθρα 18-33)Σχόλιο του χρήστη ΜΑΡΙΑ. | 22 Μαρτίου 2025, 19:23
|
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Επί του Άρθρου 19 Θα πρέπει για να είναι δίκαιη η εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου να μπορεί ο στρατιωτικός ιατρός να πραγματοποιήσει όλη την ειδικότητα του και σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Εφόσον αυτό δεν είναι εφικτό (πχ δεν υπάρχει παιδιατρική ή μαιευτική κλινική κλπ κλπ) , δε είναι ορθό να χρεώνεται επιπλέον χρόνια παραμονής επειδή έκανε ειδικότητα εκτός στρατιωτικού νοσοκομείου. Όσον αφορά την παράγραφο 2 , εφόσον ο στρατιωτικός ιατρός κάνει ειδικότητα σε νοσοκομείο της ημεδαπής, προσφέρονται ουσιαστικά υπηρεσίες στο ΕΣΥ, που ανήκει όπως οι ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, θα πρέπει να προσμετρώνται κανονικά αυτά το χρόνια σαν χρόνια υπηρεσίας. (δλδ όταν αποσπώνται στα νοσοκομεία του ΕΣΥ για κάλυψη αναγκών σαν ειδικοί ιατροί, δεν λογίζεται σαν χρόνος υπηρεσίας;)