Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ – ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ (άρθρα 18-33)Σχόλιο του χρήστη Α.Κ. | 25 Μαρτίου 2025, 23:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'Α.Κ.' | 25 Μαρτίου 2025, 23:52

    Άρθρο 19: Ο χρόνος εκπαίδευσης στην ειδικότητα θα πρέπει να θεωρείται χρόνος υπηρεσίας και να μην προστίθεται στον υποχρεωτικό χρόνο παραμονής στις ένοπλες δυνάμεις εφόσον γίνεται σε στρατιωτικό νοσοκομείο ή σε άλλο δημόσιο νοσοκομείο της ημεδαπής. Η λήψη ειδικότητας είναι υποχρεωτική και προϋπόθεση για την προαγωγή του στρατιωτικού γιατρού. Κατά τη διάρκεια της ο γιατρός προσφέρει υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο. Άρθρο 26: Η εκπαίδευση στο τμήμα βασικής εκπαίδευσης ανθυπολοχαγών και αντιστοίχων υγειονομικών θα πρέπει να αρχίζει μετά την ορκωμοσία τους ως αξιωματικών, οπότε μετατίθενται στα στρατιωτικά νοσοκομεία της Αθήνας. Ο προτεινόμενος χρόνος έναρξης με την ολοκλήρωση των προϋποθέσεων για τη λήψη πτυχίου από κάθε ένα μαθητή ξεχωριστά, δημιουργεί πρόβλημα στην κατάρτιση εκπαιδευτικών ομάδων και στην ομοιογενή εκπαίδευση. Η βασική εκπαίδευση προτείνεται να περιλαμβάνει: α) Εκπαίδευση στο Διακλαδικό Κέντρο Εκπαίδευσης Πολεμικού Τραύματος, β) Εκπαίδευση στην Προνοσοκομειακή Αντιμετώπιση Τραύματος (Prehospital Trauma Life Support-PHTLS) γ) Εκπαίδευση στην Προχωρημένη Αντιμετώπιση Τραύματος (Advanced Trauma Life Support-ATLS) δ) Εκπαίδευση στην Προχωρημένη Αντιμετώπιση Παθολογικών Επειγόντων Περιστατικών (Advanced Medical Life Support-AMLS) ε) Θεωρητική εκπαίδευση στο σχολείο εφαρμογής του οικείου Κλάδου στ) κλινική εκπαίδευση κατά γενική ειδικότητα. Με τον τρόπο αυτό αποκτάται εκπαίδευση στην αντιμετώπιση όλων των επειγόντων περιστατικών και στις ιδιαιτερότητες του υγειονομικού του κάθε κλάδου. Άρθρο 29: η ασφάλιση αστικής ευθύνης για όλο το υγειονομικό προσωπικό θα πρέπει να γίνεται από το στρατιωτικό νοσοκομείο ώστε να καλύπτει και να προστατεύει τους υγειονομικούς σε περιπτώσεις προβολής αξιώσεων εις βάρος τους. Είναι ένα μέτρο ουσιαστικό, που αυξάνει το αίσθημα ασφάλειας του υγειονομικού προσωπικού και τις έμμεσες απολαβές από την Υπηρεσία και μπορεί να αποτελεί ένα από τα κίνητρα παραμονής και εργασίας σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον.