Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β’ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ – ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ (άρθρα 18-33)Σχόλιο του χρήστη Μαρία Κανουπάκη | 30 Μαρτίου 2025, 22:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Κανουπάκη' | 30 Μαρτίου 2025, 22:13

    Επί Άρθρου 31 - Διορισμός στρατιωτικών ιατρών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας – Τροποποίηση παρ. 5 άρθρου 23 ν. 2519/1997: Προτείνεται η παντελής διαγραφή της β' περιόδου του συγκεκριμένου άρθρου που αφορά τους στρατιωτικούς ιατρούς ως παράνομη, καθώς αντίκειται στο άρθρο 4 της ΕΣΔΑ περί καταναγκαστικής εργασίας εγκλωβίζοντας τους στρατιωτικούς ιατρούς που αποφασίζουν να παραιτηθούν σε καθεστώς τουλάχιστον 2ετούς ανεργίας, αφού δεν θα μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για διορισμό στο ΕΣΥ. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 4 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 (Α΄ 256) ορίζεται ότι «Ουδείς δύναται να υποχρεωθή εις αναγκαστικήν ή υποχρεωτικήν εργασίαν». Επιπλέον, στη διάταξη του εδαφίου α΄ της παραγράφου 4 του άρθρου 22 του ισχύοντος Συντάγματος ορίζεται ότι: «Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται». Επίσης, με τη διαδικασία του άρθρου 28 παρ. 1 του Συντάγματος κυρώθηκε ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης (ν. 1426/1984, Α΄ 32), ο οποίος απέκτησε αυξημένη τυπική ισχύ έναντι κάθε αντίθετης διάταξης της εσωτερικής νομοθεσίας. Στο Μέρος II του ν. 1426/1984 περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, το άρθρο 1 («Δικαίωμα για εργασία»), στο οποίο αναφέρεται ότι: «Για εξασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος για εργασία τα Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση: [..] 2. Να προστατεύουν με αποτελεσματικό τρόπο το δικαίωμα του εργαζόμενου να κερδίζει τη ζωή του με εργασία που αναλαμβάνει ελεύθερα. [..]». Σε συνέχεια των ως άνω διατάξεων, υπογραμμίζεται ότι οι υποχρεώσεις των αξιωματικών δεν εξικνούνται μέχρι την απαγόρευση αποχώρησης από το στράτευμα (ΣτΕ 284/2020, ΕΔΔΑ-Υπόθεση Χίτος κατά Ελλάδος). Με την παραπάνω ρύθμιση ωστόσο, επιδιώκεται ακριβώς η κατ' ουσία απαγόρευση παραίτησης των στρατιωτικών ιατρών, οι οποίοις αφενός στην περίπτωση που επιλέξουν να φύγουν από το στράτευμα επιβαρύνονται με υπέρογκα ποσά αποζημίωσης και αφετέρου επιδιώκεται με την διάταξη αυτή να μην μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα στο ΕΣΥ, στο οποίο κατά τα λοιπά μπορούν να αποσπώνται προς κάλυψη επειγουσών αναγκών ως εν ενεργεία αξιωματικοί. Πρόκειται για μία τιμωρητική διάταξη, η οποία στερείται οποιουδήποτε νομικού ερείσματος, η οποία εναποθέτει δυσβάσταχτο βάρος στους στρατιωτικούς ιατρούς απαγορεύοντας τους ουσιαστικά να παραιτηθούν. Επιπλέον, με την απόφαση ΣτΕ 1091/2015, το Δ΄ Τμήμα έκρινε ότι η αρχή ne bis in idem που κατοχυρώνεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ έχει εφαρμογή όχι μόνον επί ποινικών κυρώσεων αλλά και σε περιπτώσεις που από τη σχετική νομοθεσία προβλέπεται η επιβολή σοβαρών διοικητικών κυρώσεων, όπως είναι τα πρόστιμα μεγάλου ύψους. Στη προκειμένη περίπτωση στον αξιωματικό ιατρό που παραιτείται επιβάλλονται σωρευτικά δυο κυρώσεις: αφενός, η επιβολή αποζημίωσης λόγω παραίτησης πριν από τα υποχρεωτικά έτη παραμονής στο στράτευμα, αφετέρου η αποκοπή του από την δυνατότητα να ασκήσει το ιατρικό επάγγελμα προς όφελος του δημοσίου ως εργαζόμενος στο ΕΣΥ. Σύμφωνα με την ως άνω απόφαση του ΣτΕ ΔΕΝ είναι ΕΠΙΤΡΕΠΤΗ, ως αντικείμενη στην αρχή non bis in idem, η επιβολή περισσοτέρων διοικητικών κυρώσεων από διαφορετικές διοικητικές αρχές για την αυτή παράβαση, η οποία είναι η παραίτηση από τις ΕΔ. Για τους λόγους αυτούς, η περίοδος β΄ του προτεινόμενου άρθρου πρέπει να διαγραφεί.