Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Β’ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε΄ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΙΜΩΝ (άρθρα 55-58)Σχόλιο του χρήστη ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ | 31 Μαρτίου 2025, 23:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ' | 31 Μαρτίου 2025, 23:43

    Οι παραπάνω προτεινόμενες διατάξεις μείωσης της θητείας των στρατευσίμων για λόγους υγείας των συγγενών τους, είναι ελλιπείς και εμπεριέχουν σημαντική απροσδιοριστία. Δείχνουν δε σε λάθος κατεύθυνση στην χειρότερη χρονική στιγμή για την κύρια αποστολή των ΕΔ, αυτήν της προάσπισης της ακεραιότητας της χώρας. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι στρατεύσιμοι είναι απαραίτητοι σήμερα στις στρατιωτικές μονάδες αλλά είναι λιγότεροι απ’ όσους χρειαζόμαστε. Τα άρθρα αυτά έρχονται να προστεθούν σε σωρεία παλαιότερων που έχουν μειώσει κατά πολύ την θητεία και έχουν αυξήσει τον αριθμό των εξαιρούμενων πολιτών. Το πρόβλημα έγκειται στον καθορισμό της λέξης αναπηρία: εδώ είναι εν μέρει ελλιπής. Σήμερα ορίζεται ως λόγος μείωσης θητείας η «ανικανότητα του γονέα για κάθε εργασία». Δηλαδή ο προηγούμενος νομοθέτης έκρινε ότι ο προς στράτευση πολίτης μπορεί να απαλλαχθεί εν μέρει εάν πρέπει να βοηθήσει στην οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του. Η αναφερόμενη αναπηρία κατά 67% όμως, σε πλειάδα περιπτώσεων ΔΕΝ αφορά πάντα κινητική ή πνευματική ή άλλη αναπηρία όπως αντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης την λέξη με απόλυτο τρόπο, αλλά αφορά με σχετικό τρόπο κάθε σχεδόν νόσο. Περιλαμβανομένων πάρα πολλών νόσων με μεγάλη επίπτωση στον γενικό πληθυσμό: π.χ. σακχαρώδης διαβήτης, υπνική άπνοια, παχυσαρκία, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, αλλεργικό άσθμα, στεφανιαία νόσο χωρίς έμφραγμα του μυοκαρδίου ή έμφραγμα του μυοκαρδίου που θεραπεύθηκε αμέσως χωρίς να αφήσει βλάβη στην καρδιά και άλλα πολλά όπως ορίζονται στην Υπουργική Απόφαση 80100/101202/ Τεύχος Β’, αρ φύλλου 6282, 29 Δεκεμβρίου 2021. Από κάθε ξεχωριστή νόσο ο εξεταζόμενος λαμβάνει ένα ποσοστό που αποδίδεται κατόπιν απόφασης των ιατρών οι οποίοι συμβουλεύονται την ΥΑ και στο τέλος τα επί μέρους ποσοστά ΑΘΡΟΙΖΟΝΤΑΙ. Δυστυχώς δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος μέτρησης της αναπηρίας, αλλά αυτή αποδίδεται με συμφωνία ειδικών την οποία αντικατοπτρίζει και η ΥΑ. Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση όμως, είναι ότι μπορεί σχετικά εύκολα να αποδοθεί 67% αναπηρία σε έναν άνθρωπο γενικά ασυμπτωματικό, χωρίς καμία μείωση της ικανότητας προς εργασία, χωρίς καμία μείωση των εισοδημάτων του, ο οποίος μετέχει στην οικονομική και κοινωνική ζωή πλήρως. Απλώς λαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή του ή άλλη θεραπεία και παρακολουθείται από τους ιατρούς. Συνεπώς το προτεινόμενο νομοσχέδιο φαίνεται να αντιφάσκει στην πράξη προς τον δεδηλωμένο σκοπό του, όσον αφορά σε αυτές τις περιπτώσεις. Δηλαδή πετυχαίνει ένα αχρείαστο «καλό» καθ΄ υπερβολή, μόνο σε όσους φέρουν ιατρικές βεβαιώσεις που τους καθιστούν «έχωντες αναπηρία» αλλά ταυτόχρονα ένα αδικαιολόγητο και μη επαρκώς τεκμηριωμένο κακό στην Υπηρεσία. Πως εξυπηρετείται το Δημόσιο Συμφέρον σε αυτές τις περιπτώσεις; Λάβετε υπόψιν σας ότι δεν είναι πάντα εύκολο για τις επιτροπές ΚΕΠΑ να εξετάσουν την ακρίβεια των φερόμενων ιατρικών βεβαιώσεων. Σε επίσημη αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το θέμα με τίτλο «DEFINITIONS OF DISABILITY IN EUROPE. A COMPARATIVE ANALYSIS», δημοσίως διαθέσιμη εδώ: (https://ec.europa.eu/social/BlobServlet?docId=2088&langId=en) αναφέρεται: «The report shows that different definitions of disability are relevant to different policies, and that attempts to use the same definition across a range of policies can result in the use of definitions of limited relevance, which means that policies may be poorly targeted. The necessity of using a plurality of definitions to ensure relevance raises a problem of coherence in disability policy. People may be designated as disabled for one policy and not for another, and sometimes they encounter gaps in provision as a result. Generally, states address these problems by requiring social policy institutions to co-ordinate their activities, rather than by trying to establish unified definitions.» Η παραπάνω αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φωτογραφίζει την περίπτωση του υπό εξέταση Άρθρου και τονίζει ότι ο τρόπος ορισμού του προβλήματος υγείας θα πρέπει να εξειδικεύεται ανάλογα με τον εκάστοτε τομέα της πολιτικής. Παραδείγματος χάριν θα μπορούσαν να εξυγχρονιστούν προς τούτο οι Στρατιωτικές Υγειονομικές επιτροπές αντί να ανατεθεί σε άλλο Υπουργείο αυτή η διαδικασία και άρα εκτός κάθε ελέγχου από την Στρατιωτική Ηγεσία. Θα μπορούσε επίσης κανείς να σκεφτεί ότι εφόσον διενεργούνταν εξειδικευμένη μελέτη για τον αριθμό των στρατευσίμων που θα απολεσθούν ή που μπορεί να απολεσθούν από τις ΕΔ το αμέσως επόμενο διάστημα, με βάση τα στοιχεία του ΚΕΠΑ και του Υπ Υγείας, θα μπορούσε ακολούθως να πληροφορηθεί υπευθύνως ο ΥΕΘΑ, ο ΑΓΕΕΘΑ και οι Αρχηγοί των Κλάδων για το τι απώλειες μπορούν να περιμένουν. Με τα παραπάνω άρθρα όπως είναι διατυπωμένα αυτός ο αριθμός είναι όχι μόνο αόριστος αλλά μπορεί να εκτιναχθεί σε χιλιάδες απώλειες.