• Σχόλιο του χρήστη 'ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ' | 5 Ιανουαρίου 2010, 19:54

    Το θέμα σε αυτήν την περίπτωση είναι να εισπράττονται κανονικά οι οφειλές που έχουν οι συγκεκριμένες εταιρείες με το ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή, να εισπράττονται κανονικά : ο Φ.Π.Α. που αφορά αυτές τις συναλλαγές, ο φόρος εισοδήματος που προκύπτει από την τιμολόγηση αυτών των συναλλαγών, οι λοιποί φόροι και τέλη που οφείλονται από τις συναλλαγές αυτές. Βέβαια, υπάρχει και η αντίθετη πορεία, με τον Φ.Π.Α. και τον φόρο εισοδήματος που μειώνεται από την εταιρεία που λαμβάνει τα αγαθά. Όμως, όπως γίνεται και σε όλες τις άλλες συναλλαγές, κάποιος χάνει και κάποιος κερδίζει. Όσο για τον έλεγχο της αξίας των συναλλαγών (αν αυτές είναι χαμηλότερες από τις ισχύουσες), πως μπορεί κάποιος να το πει και να το εκτιμήσει; Ξέρουμε από απλή πείρα, ότι δεν υπάρχει ίδια αντιμετώπιση όλων των πελατών από ένα προμηθευτή. Όποιος κάνει μεγαλύτερο τζίρο παίρνει περισσότερες εκπτώσεις, όποιος κάνει μαζικές παραγγελίες παίρνει καλύτερες τιμές, όποιος αγοράζει τέλος περιόδου έχει μειωμένες τιμές, κ.τ.λ.. Το ίδιο ισχύει, βεβαια, και για τις υπηρεσίες, αφού ο συγγενής κάνει τζάμπα την δουλειά, ο γνωστός σου δίνει καλύτερες τιμές και ούτω καθεξής. Πως μπορεί, λοιπόν, κάποιος να ελέγξει αν οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών στις ενδοομιλικές συναλλαγές, εμπίπτουν ή όχι στις παραπάνω περιπτώσεις, άρα αν είναι σωστές ή μειωμένες; Επαναλαμβάνω την γνώμη μου, η οποία είναι ότι το κράτος θα πρέπει να κοιτάξει να εισπράξει όλες τις οφειλές σε φόρους και τέλη από τις εταιρείες που πραγματοποιούν τις συναλλαγές, χάνοντάς τις αντίστοιχα από τις άλλες (όπως γίνεται σε όλες τις συναλλαγές). Ευχαριστώ.