Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημα24) Ποια μέτρα θα προτείνατε για την εσωτερική αναδιοργάνωση των ΔΟΥ ώστε να εξασφαλίζεται καλύτερη εξυπηρέτηση των συναλλασσομένων;Σχόλιο του χρήστη Γιώργος Παπασταματίου | 10 Ιανουαρίου 2010, 09:36
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Παπασταματίου' | 10 Ιανουαρίου 2010, 09:36

    Θα μπορούσαν να αναφερθούν δεκάδες προτάσεις βελτίωσης. Για να υπάρχουν ελπίδες να γίνουν πράγματα και αλλαγές, γίνεται η εστίαση στα παρακάτω: 1. Νοοτροπία υπαλλήλων. Βρίσκονται στις ΔΟΥ για κάποιο επαγγελματικό σκοπό και την εξυπηρέτηση του πολίτη. Δεν είναι ούτε άρχοντες, ούτε αλάνθαστοι και προπαντώς κανείς δεν τους δίνει το δικαίωμα να είναι είρωνες και αλαζόνες. Σε περίπτωση που απαιτείται, μπορώ να αναφερθώ σε παραδείγματα που βιώνω στις επαφές μου με την ΔΟΥ μου. Η τήρηση ποιοτικών κριτηρίων που θα έχουν επιπτώσεις επάνω στον υπάλληλο (όπως και σε κάθε ιδιωτική εταιρεία, όπου αν ο υπάλληλος συμπεριφερθεί στο πελάτη ανάρμοστα θα έχει τις ανάλογες κυρώσεις) είναι μία πολύ εύκολη και αποτελεσματική μέθοδος. 2. Αξιοπιστία στο σύστημα. Ως φορολογούμενος αντιλαμβάνομαι την σημασία της φορολογίας. Απαιτώ να υπάρχει ισόνομη αντιμετώπιση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών μου. Η τήρηση των ημερομηνιών κατάθεσης εγγράφων, δηλώσεων κ.λπ. είναι υποχρέωση του πολίτη. Η αντίστοιχη υποχρέωση της ΔΟΥ στην επιστροφή πληροφορίας, ενημέρωσης, επιστροφή φόρου κ.λπ., πρέπει και αυτή να έχει χρονικά περιθώρια (γιατί να μην υπάρχει πρόστιμο στην ΔΟΥ όταν αργεί;). Αντιθέτως, όλο το σύστημα στις ΔΟΥ είναι τέτοιο που η καθυστέρηση, η έλλειψη ικανού προσωπικού, η έλλειψη ευγενικού προσωπικού και ίσως και των συστημάτων (αλήθεια, το TAXIS θυμάμαι στοίχισε κάποια δισεκατομμύρια στην δεκαετία του 90) είναι κανόνας που ενδεχομένως "βολεύει". Όμως η ΔΟΥ είναι για την εξυπηρέτηση του κράτους. Έχοντας συμμετάσχει και ηγηθεί στον ιδιωτικό τομέα την αναμόρφωση εταιρειών με πολυπληθές προσωπικό για τα δύο θέματα αυτά, αντιλαμβάνομαι κατ' αναλογία πρόκειται για τιτάνιο έργο. Ιδιαίτερα με την αρτηριοσκληρωτική δομή του δημοσίου τομέα. Όμως θεωρώ ότι η πολιτική βούληση και η συμμετοχή κατάλληλων τεχνοκρατών (δεν είναι κακό να ζητηθεί η βοήθεια συμβούλων και έμπειρων μηχανισμών στην διαμόρφωση βέλτιστων πρακτικών) μπορεί να υποστηρίξει με επιτυχία τέτοια έργα. Στον αντίποδα θα αναφέρω την εμπειρία όλων μας από τα διόδια (που επίσης είναι μία άλλη μορφή φορο-επιδρομής όταν οι δρόμοι δεν ανταποκρίνονται σε αυτή): από την στιγμή που η κοινοπραξία που τα ανέλαβε είναι ιδιωτική, οι υπάλληλοι λένε "χρόνια πολλά, καλό δρόμο κ.λπ." Πιο πριν οι ίδιοι ενδεχομένως υπάλληλοι, βολεμένοι στην εξασφάλιση του δημοσίου απαξίωναν να μιλήσουν να συμπεριφερθούν σαν άνθρωποι, ενώ είχα παρατηρήσει αρκετές φορές πως ούτε κοίταγαν τι λεφτά τους έδινε ο κάθε οδηγός. Τι τους ανάγκασε να αλλάξουν και μάλιστα πολύ γρήγορα; Χρειάζεται πάντα μία επιχείρηση να γίνει ιδιωτική ώστε να εγκαταλείψουν οι άνθρωποί της την ανάρμοστη συμπεριφορά του "αρχοντα" που δεν φοβάται τίποτε; Δεν μπορεί αυτό να γίνει στο δημόσιο; Ο "ωχαδερφισμός" έχει αποσυνθέσει την Ελλάδα. Πρέπει κάτι να κάνουμε όλοι γι αυτό. Και αντιλαμβάνομαι ότι μεγάλη μερίδα του Ελληνικού παραγωγικού δυναμικού είναι πρόθυμη να βοηθήσει!