• Σχόλιο του χρήστη 'G.N.L' | 11 Ιανουαρίου 2010, 10:16

    Όλοι οι Έλληνες πλέον γνωρίζουν απόλυτα τα εξής: α) Το Δημόσιο Χρέος είναι 300.000.000.000 ευρώ, δηλαδή αναλογεί σε κάθε πολιτη 30.000 ευρώ περίπου.(Αν 1.000.000 πληρώσουν από 100.000 κατά μέσο όρο και 9.000.000 πληρώσουν από 5.000 κατά μέσο όρο, τότε το Χρέος μειώνεται σε μια τριετία στο 60% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή προβλέπη η συνθήκη του Μααστριχτ). β) Το έλλειμα του 2009 διαμορφώθηκε στο 12,7% και πιθανό στο τέλος θα υπερβεί το 14%. γ) Στην αγορά δεν υπάρχει ρευστότητα, οι επιχειρήσεις κλείνουν, το ΑΕΠ συρικνώνεται και η ανεργία αυξάνει δραματικά. δ) Όλα αυτά και πολλά άλλα δείχνουν μια ζοφερή εικόνα της χώρας στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό, ευρισκόμενοι διαρκώς υπό διεθνή αναξιοπιστία και ανυποληψία. Όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες ευρίσκονται σε κρίση ψυχολογικής εμπιστοσύνης για το μέλλον τους και επι πλέον αισθάνονται ταπεινωμένοι με τα χάλια που διαπιστώνουν καθημερινά και με τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι εταίροι μας, οι αγορές και η διεθνής κοινότητα. Είναι πλέον καιρός να τελειώνουμε με αυτές τις καταστάσεις και να μπορέσει η χώρα να σταθεί στα πόδια της με τις δικές της δυνάμεις. Υπάρχουν τρόποι φτάνει να το θελήσουμε, να το παλαίψουμε και είναι σίγουρο πως θα το επιτύχουμε. Πρέπει το αργότερο μέχρι το 2012 το Χρέος να έχει μειωθεί κατά 20% τουλάχιστον και η Ανάπτυξη να έχει επανέλθει στους ετήσιους ρυθμούς του 4% από το 2011 και ο επόμενος προϋπολογισμός να παρουσιάσει πρωτογενή πλεονασματα. Πρέπει να δημιουργηθεί ένας λογαριασμός ''κουμπαράς'' για την αντιμετώπιση του Χρέους και ο λογαριασμός αυτός πρέπει να γεμίζει μέσα από την άμεση και την έμμεση φορολογία (π.χ ένα ετήσιο ποσοστό από το φόρο εισοδήματος και τον ΦΠΑ να πηγαίνει στον ''κουμπαρά''. Η δημόσια διαβούλευση δεν φαίνεται να κατευθύνεται προς τέτοιου είδους προτάσεις, ούτε είναι ποτέ δυνατό να συμβεί κάτι ανάλογο. Σίγουρα υπάρχουν αρκετές καλές ιδέες, αλλά μόνο με ιδέες δεν λύνεται το πρόβλημα. Ο διάλογος σε επίπεδο κοινωνικών φορέων -έτσι όπως τουλάχιστον διεξάγεται στα παράθυρα- δεν φαίνεται να προτείνει λύσεις, αλλά μαλλόν οδηγεί σε μπερδέματα και επιπλοκές. Ο κάθε εκπρόσωπος κοινωνικής ομάδας δείχνει αλλού και επιχειρηματολογεί ως προς τις αρνητικές συνέπειες που θα υπάρξουν για τον κλάδο του σε περίπτωση που ληφθεί το α ή το β μέτρο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αν το μέτρο δεν θίγει το υιοθετεί. Καμία εκπροσώπηση κοινωνικού φορέα δεν καταθέτει μία συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη πρόταση, αλλά διατυπώνονται εύκολα περισπούδαστες απόψεις με ύφος σαράντα καρδιναλίων ή περίπλοκες και αδιέξοδες σκέψεις με τον επιμελημένα ακατονόητο λόγο κεντρικών τραπεζιτών. Μέσα από όλα αυτά οι πολιτες χάνονται κυριολεκτικά, αλλά χάνεται και πολύτιμος χρόνος που είναι μια εξαιρετικά σημαντική διάσταση των πραγμάτων. Τα πράγματα έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο, σε ένα Γόρδιο δεσμό που δεν λύνεται με κουβεντολόϊ, αλλά με γρήγορες και αποφασιστικές κινήσεις. Το Γόρδιο αυτό δεσμό ή θα τον λύσει με τον καλλίτερο και πιο κοινωνικά δίκαιο τρόπο ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση, ή θα τον λύσουν διαφορετικά οι εταίροι μας και κυρίως οι αγορές. Προσωπικά είμαι της άποψης για λήψη επώδυνων και αποτελεσματικών μέτρων στην βάση της δίκαιης κατανομής του πλούτου για μια κοινωνία συνοχής αλληλεγγύης και ανθρωπιάς και δεν συμφωνώ καθόλου να ''σερνόμαστε΄΄ για μια δεκαπενταετία με ακρως αμφίβολα αποτελέσματα. Καιρός είναι πλέον να πληρώσουμε την καλοπέραση μιας εικοσαετίας και κυρίως να βάλουμε μυαλό για να μην ξανασυμβούν ποτέ πια αυτά που συνέβησαν. Καλό και χρήσιμο θα ήταν επίσης όταν και όποτε αρχίσει η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση, να θεσπισθούν διατάξεις δεσμευτικές για τις μελλοντικές κυβερνήσεις σε σχέση με τους προϋπολογισμούς και τα ελλείματα.