• Σχόλιο του χρήστη 'Φ. ΖΩΡΖΟΥ' | 12 Ιανουαρίου 2010, 23:26

    Η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας μικρής ή μεγάλης είναι σήμερα άδικη και καταχρηστική. Το ακίνητο φορολογείται όταν αγοράζεται, μεταβιβάζεται, κληρονομείται ή απλά υπάρχει. Ωστόσο, η ακίνητη περιουσία είναι και αυτή μια μορφή κεφαλαίου, όπως π.χ. οι καταθέσεις, τα αυτοκίνητα, τα σκάφη, τα έργα τέχνης κτλ.. και είναι δίκαιο να φορολογείται για την υπεραξία ή τα έσοδα που παράγει, καθώς και για τη χρήση δημόσιων αγαθών (όπως συμβαίνει π.χ. με τα τέλη κυκλοφορίας). Επίσης, μπορεί να χρησιμεύσει ως τεκμήριο διαβίωσης στη φορολογία εισοδήματος για πάταξη της φοροδιαφυγής. Επομένως, κατά την άποψή μου, μόνη θεμιτή φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας μπορεί να είναι : α. Η κληρονομιά, δεδομένου ότι συμβάλλει στην αύξηση της περιουσίας αυτού που την αποδέχεται, αλλά για τους πέραν από τους συγγενείς πρώτου βαθμού (γονείς, παιδιά, σύζυγοι), δεδομένου ότι αυτοί έχουν συμβάλλει άμεσα ή έμμεσα στην απόκτηση της περιουσίας. β. Η υπεραξία που παράγεται από αύξηση της αντικειμενικής αξίας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για να λειτουργήσει δίκαια το μέτρο, θα πρέπει να επιταχυνθεί η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου και να καθιερωθεί αντικειμενικός προσδιορισμός της αξίας των ακινήτων σε όλη την Επικράτεια. Επίσης, θα πρέπει να διευρυνθεί ο συντελεστής παλαιότητας ανά δεκαετία μέχρι και για σπίτια μεγαλύτερα των 100 ετών, δεδομένου ότι υπάρχουν πάρα πολλά παλαιά ακίνητα που υπερφορολογούνται ή να υπάρχει ένας συντελεστής ετήσιας απόσβεσης, όπως εξάλλου προβλέπεται για τα επιχειρηματικά ακίνητα. Τέλος, θα πρέπει να προβλέπεται μείωση της αντικειμενικής αξίας όταν ένα ακίνητο για κάποιο λόγο υποβαθμίζεται (υποβάθμιση περιοχής, περιβαλλοντική επιβάρυνση κτλ). γ. Τα προβλεπόμενα δημοτικά τέλη, που θα πρέπει όμως να είναι ανταποδοτικά ( σήμερα με την κατάσταση στην πόλη είναι μαύρη τρύπα) Τα έσοδα των ακινήτων από ενοίκια και λοιπές πηγές εκμετάλλευσης . φορολογούνται μέσω της φορολογίας εισοδήματος. Στη φορολογία εισοδήματος μπορεί επίσης, όπως προαναφέρθηκε, να λειτουργήσει η ύπαρξη ιδιόκτητου ή ενοικιαζόμενου ακινήτου ως τεκμήριο διαβίωσης, για κάποιον που δηλώνει εισοδήματα κατώτερα αυτών που απαιτούνται για τη συντήρηση και ενοικίασή του. Στα πλαίσια αυτά μπορεί, με βάση τις αντικειμενικές αξίες , να θεσπισθεί και μία ελάχιστη τιμή ενοικίου ανά τετραγωνικό, ώστε να αποφεύγεται φοροδιαφυγή μέσω δηλούμενης χαμηλότερης τιμής ενοικίου στα συμβόλαια, με ωφέλεια και των δύο συμβαλλομένων μερών ( ιδιοκτήτη και ενοικιαστή). Η αγορά ακινήτων γίνεται από κεφάλαια που έχουν σχηματισθεί από κάποια έσοδα που έχουν ήδη φορολογηθεί (μέσω της φορολογίας εισοδήματος ή μέσω των καταθέσεων). Συνεπώς, η αγορά ακινήτου θα πρέπει να φορολογείται μόνο για κεφάλαιο που δαπανήθηκε γι΄ αυτήν και δεν αποδεικνύεται ότι υπήρχε, ώστε και πάλι να καταπολεμάται η φοροδιαφυγή. Κάθε άλλη μορφή φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, απλώς και μόνο επειδή υφίσταται, είναι αδικαιολόγητη, με βάση τα ισχύοντα για τα λοιπά περιουσιακά στοιχεία. Σε κάθε περίπτωση στα πλαίσια της ισονομίας, ότι προβλέπεται για τη φορολογία ακινήτων φυσικών προσώπων θα πρέπει να προβλέπεται και για τα νομικά πρόσωπα και ιδιαίτερα τις off shore εταιρίες, που κατά τεκμήριο είναι από τις μεγαλύτερες πηγές φοροδιαφυγής, και, σημειωτέον, και πρόφατα,δεν επιβαρύνθηκαν καν με έκτακτη εισφορά.