Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημαΝομοθετικά Μέτρα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής / ΕισαγωγήΣχόλιο του χρήστη Μάνος Τριανταφύλλου (Οικονομολόγος) | 15 Ιανουαρίου 2010, 22:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μάνος Τριανταφύλλου (Οικονομολόγος)' | 15 Ιανουαρίου 2010, 22:01

    Προτείνω να ψηφιστεί το ταχύτερο δυνατό νόμος και πάντως έγκαιρα πριν την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων που να καθιστά τη φοροδιαφυγή και την απόκρυψη φορολογικών στοιχείων ως κακούργημα. Οι ποινές κράτησης ή κάθειρξης που θα προβλέπει αυτός ο ποινικός νόμος θα πρέπει να κλιμακώνονται ανάλογα με το ύψος της φοροδιαφυγής και να συνοδεύονται και από ανάλογα κλιμακούμενα πρόστιμα για τη φοροδιαφυγή και για την απόκρυψη στοιχείων με δόλο. Για την απόκρυψη φορολογικών στοιχείων με δόλο μπορεί να προβλέπονται πιο ήπιες ποινές κράτησης αλλά όχι και πιο ήπια πρόστιμα. Επίσης δεν γνωρίζω αν πρέπει να ψηφιστεί και νόμος για την κατάργηση του απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων για το Υπουργείο Οικονομικών. Πάντως πρέπει να υπάρξει γενική άρση του τραπεζικού απορρήτου των τραπεζικών καταθέσεων , των ομολόγων και λοιπών τίτλων , αλλά ακόμα να είναι δυνατός και ο έλεγχος των χρηματοθυρίδων των τραπεζών από πλευράς του Υπουργείου Οικονομικών. Ο νόμος αυτός πρέπει έγκαιρα πριν την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων να γνωστοποιηθεί μέσω ειδικής καμπάνιας (TV και λοιπά ΜΜΕ) στους φορολογουμένους ώστε να τον έχουν υπόψη πριν υποβάλουν τις φορολογικές δηλώσεις. Πρέπει επίσης να γίνει ονομαστικοποίηση όλων των μετοχών, αν χρειαστεί και με νόμο. Οι φορολογούμενοι πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι ο έλεγχος των τραπεζικών τους λογαριασμών, ομολόγων, λοιπών τίτλων και των μετοχών τους, των τελευταίων μέσω ελέγχου των χρηματιστηριακών εταιρειών, μπορεί να γίνει και για προηγούμενες περιόδους αρκετών ετών του παρελθόντος, ώστε να καταλάβουν ότι δεν έχει νόημα η φυγάδευση καταθέσεων κλπ. στο εξωτερικό, στις χρηματοθυρίδες των τραπεζών ή στα υποκαταστήματα ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό, π.χ. στη Κύπρο. Όλες οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να διατηρούν και διατηρούν και για δικούς τους λόγους την κίνηση ακόμα και λογαριασμών που έχουν κλείσει προ αρκετών ετών,το έχω διαπιστώσει ο ίδιος για δικούς μου λογαριασμούς. Το ίδιο πρέπει φυσικά να ισχύει και για όσες καταθέσεις έφυγαν στο εξωτερικό τους τελευταίους μήνες λόγω του φόβου της υποχρεωτικής δήλωσης τους στη φορολογική δήλωση, ακούγονται μάλιστα συνολικά ποσά από 4 έως 7 δις Ευρώ που έχουν μεταφερθεί σε χρηματοθυρίδες των τραπεζών και κυρίως σε υποκαταστήματα ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό και στη Κύπρο. Πρέπει επίσης να τους γίνει με κάθε τρόπο γνωστό ότι έτσι θα τους πιάσει η τσιμπίδα του Υπουργείου Οικονομικών και αφού θα έχουν βγάλει αυτά τα περιουσιακά τους στοιχεία στο εξωτερικό ή τα έχουν μεταφέρει στις χρηματοθυρίδες των τραπεζών και από τη στιγμή που δεν θα τα έχουν δηλώσει θα κινδυνεύουν να κατηγορηθούν και για απόκρυψη φορολογικών στοιχείων με συνέπεια τις παραπάνω προβλέψεις του σχετικού ποινικού νόμου. Επειδή στη φοροδιαφυγή αρκετών φορολογουμένων δυστυχώς συχνά βοηθούν και αρκετοί εφοριακοί, ακόμα και σε πολύ ψηλά επίπεδα της ιεραρχίας των εφοριακών, αυτοί έχουν βέβαια να κάνουν με πολύ μεγάλες υποθέσεις, όλοι με το αζημίωτο βέβαια, πρέπει να ενεργοποιηθεί ο νόμος περί αυξήσεως των ποινών των προβλεπόμενων για τους καταχραστές του Δημοσίου ( νόμος 1608/1950) που προβλέπει για ζημία που προξενήθηκε ή απειλήθηκε στο Δημόσιο ή σε ΝΠΔΔ που υπερβαίνει τις 150.000,-- Ευρώ ή πριν το Ευρώ 50.000.000,-- Δρχ., ποινή ισόβιας κάθειρξης. Επίσης πρέπει οι ποινές που προβλέπουν οι νόμοι του ποινικού κώδικα 235, 236 και 256 σχετικά με την δωροδοκία για νόμιμες πράξεις , την δωροδοκία για παράνομες πράξεις και την απιστία σχετική με την υπηρεσία να αυξηθούν σημαντικά. Δεν γνωρίζω αν τελικά κατάργησε η προηγούμενη κυβέρνηση τον απαράδεκτο νόμο 2172/1993 που μετέτρεψε την απιστία από κακούργημα σε πλημμέλημα και αν θέσπισε ιδιώνυμο για την κακοδιαχείριση που ήταν και μεταξύ των προτροπών της διεθνούς διαφάνειας πριν από κάποια χρόνια απέναντι στα κυβερνητικά κόμματα της χώρας, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι ποινικοί νόμοι που προβλέπονται για τη διαφθορά στο δημόσιο πρέπει να γίνουν όλοι δρακόντειοι. Επίσης πρέπει δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιαίτερα εφοριακοί που συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω για διαφθορά, όχι μόνο να απολύονται αμέσως, να μπαίνουν φυλακή για πολλά χρόνια, να γίνεται έλεγχος όλων των περιουσιακών τους στοιχείων και αυτών των πλησιέστερων συγγενών τους και όταν δεν καλύπτονται αυτά από το πόθεν έσχες να κατάσχονται υπέρ του δημοσίου, αλλά πρέπει και να στιγματίζονται με τη δημοσίευση των ονομάτων τους και να γίνεται γνωστή σε όλους τους πολίτες η εξέλιξη της κάθε υπόθεσης μέχρι και την τελεσίδικη ποινή, την φυλάκιση τους και τα σχετικά με τα περιουσιακά τους στοιχεία. Το ίδιο ισχύει για όσους δεν συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω μετά την τελεσιδικία των υποθέσεων.