Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Καζίνο Λουτρακίου, Πάρνηθας, Θεσσαλονίκης, Ρίο, Ρόδου, Πόρτο Καρράς, Ξάνθης, Σύρου και Κέρκυρας' | 8 Σεπτεμβρίου 2010, 18:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Παρατηρήσεις στο Άρθρο 9: (1) Το πρώτο σενάριο είναι και το μόνο συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο, δεδομένου ότι δεν πρόκειται για την παραχώρηση από το Ελληνικό Δημόσιο αποκλειστικού δικαιώματος (η οποία, υπό αυστηρότατες προϋποθέσεις και με αντικειμενικά κριτήρια που δεν συντρέχουν στην συγκεκριμένη περίπτωση, θα μπορούσε να γίνει με απευθείας ανάθεση), αλλά για ελεγχόμενο άνοιγμα της εγχώριας αγοράς συγκεκριμένων τυχερών παιχνιδιών, με περιορισμένο αριθμό (numerus clausus) αδειοδοτημένων παρόχων. Σύμφωνα με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΔΕΚ στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C-203/08 και 258/08 (Sporting Exchange κατά Minister van Justitie και Ladbrokes Betting & Gaming, Ladbrokes International κατά Stichting de Nationale Sporttotalisator), οι οποίες αφορούν το καθεστώς αδειοδοτήσεως μόνον ενός παρόχου, το Δικαστήριο επισήμανε ότι τα κράτη - μέλη έχουν επαρκή διακριτική ευχέρεια για να ορίσουν το επίπεδο προστασίας που επιδιώκεται σχετικά με τυχερά παιχνίδια. Εντούτοις, για να δικαιολογηθεί καθεστώς προηγούμενης διοικητικής άδειας, πρέπει να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια, που δεν δημιουργούν δυσμενείς διακρίσεις και είναι εκ των προτέρων γνωστά, έτσι ώστε να οριοθετεί την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας των αρχών, προκειμένου η ευχέρεια αυτή να μην χρησιμοποιείται με αυθαίρετο τρόπο. Εν πάση περιπτώσει, οι περιορισμοί της ελευθερίας παροχής υπηρεσιών, οι οποίοι απορρέουν ειδικά από τις διαδικασίες χορήγησης ή/και ανανέωσης άδειας μόνον ενός παρόχου θα μπορούσαν να θεωρηθούν δικαιολογημένοι, αν το οικείο κράτος - μέλος αποφάσιζε να χορηγήσει ή να ανανεώσει την αποκλειστική άδεια μιας δημόσιας επιχείρησης της οποίας η διαχείριση υπόκειται στην άμεση εποπτεία του κράτους ή μιας ιδιωτικής επιχείρησης, επί των δραστηριοτήτων της οποίας οι δημόσιες αρχές είναι σε θέση να ασκήσουν συστηματικό έλεγχο (προϋπόθεση η οποία σαφώς και δεν συντρέχει στην περίπτωση της ΟΠΑΠ, η οποία έχει ρητά τεθεί, δια του ν. 3429/2005, Κεφάλαιο Β’, εκτός του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα), και πάντως όχι στην περίπτωση χορήγησης αδειών σε περισσότερους του ενός παρόχους. Στην δεύτερη περίπτωση, το κοινοτικό δίκαιο επιβάλει ρητά την διενέργεια ανοικτού διαγωνισμού. (2) Το δεύτερο σενάριο δεν είναι συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ενδεχόμενη καθυστέρηση στην εξέλιξη της διαδικασίας ενός διαγωνισμού δεν αποτελεί νόμιμο λόγο για την μη πραγματοποίησή του, ειδικά στην περίπτωση που ο διαγωνισμός είναι πλειοδοτικού χαρακτήρα. Επιπλέον, στο χρονικό διάστημα των 2 - 3 χρόνων που εκτιμάται ότι θα μεσολαβήσουν μέχρι την προκήρυξη του διαγωνισμού, η ΟΠΑΠ θα έχει επιλέξει τα εμπορικότερα σημεία εγκατάστασης, θα έχει δημιουργήσει ισχυρή πελατειακή βάση και θα αποκτήσει αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα εις βάρος των υπολοίπων παρόχων, πολλώ μάλλον δε αν τελικά αποκτήσει και την μεγαλύτερη (από άποψης αριθμού τερματικών προς εγκατάσταση) άδεια, ενώ και στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί να υπάρξει εγγύηση για την ολοκλήρωση του διαγωνισμού. (3) Το τρίτο σενάριο είναι προβληματικό στην εφαρμογή του, δεδομένου ότι, απουσία διαγωνιστικής διαδικασίας, είναι ενδεχομένως αδύνατο να εξασφαλιστεί ότι οι αιτούντες ενδιαφερόμενοι πληρούν τα κριτήρια επάρκειας και καταλληλότητας και τις προδιαγραφές για την δραστηριοποίησή τους στον συγκεκειμένο τομέα παροχής υπηρεσιών. (4) Το τέταρτο σενάριο δεν είναι συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο, δεν επιτρέπεται να παραχωρηθούν, έστω και για μεταβατικό χρονικό διάστημα, περισσότερες της μίας άδειες σε ένα πάροχο και μάλιστα με απευθείας ανάθεση. Επιπρόσθετα, αν η ΟΠΑΠ ασκήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης κατά το μεταβατικό στάδιο, θα έχει επιλέξει τα εμπορικότερα σημεία εγκατάστασης, θα έχει δημιουργήσει ισχυρή πελατειακή βάση και θα αποκτήσει αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα εις βάρος των υπολοίπων παρόχων. Τέλος, είναι αδιανόητο για μια εταιρεία, η οποία έχει ρητά εξαιρεθεί από τον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (ν. 3429/2005, Κεφάλαιο Β’), να διενεργεί διαγωνιστικές διαδικασίες για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου, να έχει την ευθύνη της τελικής επιλογής των σημείων εγκατάστασης των τερματικών συσκευών (στερώντας το αυτονόητο αυτό δικαίωμα από τους υπόλοιπους παρόχους και ενεργώντας προστατευτικά για το δίκτυο των πρακτόρων της εις βάρος των υπόλοιπων παρόχων και των ιδιοκτητών των σημείων εγκατάστασης) και, τέλος, να ασκεί αρμοδιότητες διοικητικού χαρακτήρα (ήτοι, εποπτεία και έλεγχο της διεξαγωγής των παιχνιδιών), ούσα μάλιστα ανταγωνιστικά δραστηριοποιούμενη στον τομέα των τυχερών παιγνίων.