• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Κόνσουλας' | 25 Ιανουαρίου 2011, 22:56

    Αξιότιμοι κκ Υπουργοί Δικαιοσύνης και Οικονομικών. Το υπό διαβούλευση προσχέδιο νόμου σε σχέση με τους συμβολαιογράφους κρίνεται θετικό. Είνα μάλιστα πολύ σημαντική η τροποποίηση που προτείνεται από την Συντονιστική Επιτροπή Συμβολαιογραφικών Συλλόγων. Οι αμοιβές των συμβολαιογράφων στην Ελλάδα είναι διαμορφωμένες από την πολιτεία σε τέτοια επίπεδα, ώστε να επιτρέπουν την αποτελεσματική και ίση πρόσβαση όλων των πολιτών στην παροχή της δημόσιας συμβολαιογραφικής υπηρεσίας. Σε περίπτωση απελευθέρωσης, το πλεονέκτημα αυτό θα απωλεσθεί σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων και ειδικά στις περιοχές όπου οι αντικειμενικές αξίες είναι χαμηλές. Τα αποτελέσματα της πλήρους απελευθέρωσης στην Ολλανδία σας είναι, φαντάζομαι, γνωστά. Οι συμβολαιογραφικές αμοιβές δικαιολογούνται απόλυτα επειδή αποσκοπούν να καλύψουν πέραν του κόστους παροχής της υπηρεσίας και την προσωπική αστική ευθύνη του συμβολαιογράφου έναντι των συμβαλλόμενων, η οποία είναι ευθέως ανάλογη με την αξία της σύμβασης, σε περίπτωση που παρουσιαστεί οποιοδήποτε νομικό πρόβλημα σχετικά με αυτήν. Σήμερα στη χώρα μας κυριαρχεί ευρέως η αντίληψη ότι η μόνο στην Ελλάδα η συμβολαιογραφία υπόκειται σε αυστηρούς κανόνες ρύθμισης. Κάτι τέτοιο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα διότι στην πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε., με εξαίρεση την Ολλανδία, τόσο το σύστημα αμοιβών όσο και ο αριθμός των συμβολαιογράφων καθορίζεται από την Πολιτεία. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό οι συμβολαιογράφοιυπόκεινται σε περιορισμούς εισόδου στο επάγγελμα, τόσο ποιοτικούς όσο και ποιοτικούς, περιορισμοί οι οποίοι δικαιολογούνται από το δημόσιο χαρακτήρα του επαγγέλματος και από τις ιδιαίτερες απαιτήσεις γνώσεων που απαιτούνται κατά την άσκησή του. Αν αφεθεί ελεύθερος ο αριθμός των συμβολαιογράφων υπάρχει μεγάλος κίνδυνος σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να παρεισφρήσουν στο επάγγελμα "τυχοδιώκτες" που θα επιχειρήσουν κα εκμεταλλευτούν το καθεστώς που επιφυλάσσει ή έννομη τάξη τόσο στη συμβολαιογραφική πράξη όσο και στον συμβολαιογράφο. Σχετικά με τους γεωγραφικούς περιορισμούς κάθε θέση που δημιουργείται επιβάλλεται να είναι βιώσιμη στο οικονομικό περιβάλλον που λειτουργεί. Εάν υπάρξει αρμοδιότητα του συμβολαιογράφου ανά την επικράτεια, οι συμβολαιογράφοι των απομακρυσμένων περιοχών θα μετακινηθούν στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφού η επιβίωσή τους στις απομακρυσμένες αγροτικές και ορεινές περιοχές θα είναι ασύμφορη οικονομικά και τα περιφερειακά συμβολαιογραφεία θα εξαφανιστούν με ό,τι αυτό συνεπάγεται με τον συναλασσόμενο πολίτη. Πιο επικίνδυνο δε είναι ότι επίσης σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα συσταθούν συμβολαιογραφικές εταιρείες με μετόχους τράπεζες ή ασφαλιστικές εταιρείες εκμεταλλευόμενες την κυριαρχική τους θέση στο χώρο αυτό με χρεώσεις που αναγκαστικά θα επιβάλλουν στους πελάτες τους. Είναι λυπηρό συνάδελφοι δικηγόροι να εκφράζονται με αυτόν τον τρόπο απέναντι στους συμβολαιογράφους, επειδή δεν έχουν αντικείμενο ενασχόλησης και θεωρούν το χώρο τους κορεσμένο. Έχουν κάθε δικαίωμα να συμμετέχουν στις ετήσιες εξετάσεις και θα τα καταφέρουν εφόσον έχουν τα κατάλληλα προσόντα και είναι επαρκώς προετοιμασμένοι για τον πανελλήνιο εισαγωγικό διαγωνισμό. Ζούμε στην εποχή της απόλυτης εξιδείκευσης και το επάγγελμα του συμβολαιογράφου είναι εξειδικευμένο και έτσι πρέπει να παραμείνει. Στην αντίθετη περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι η διασάλευση της ασφάλειας δικαίου. Είναι γνωστό ότι σε χώρες του Αγγλοσαξωνικού δικαίου: α) ποσοστό 30% των συναλλαγών μεταβίβασης, μετά την κατάρτισή τους, οδηγούνται προς επίλυση των διαφορών που ανακύπτουν στη δικαιοσύνη (Μεγάλη Βρετανία) και β η σύναψη άκυρων δικαιοπραξιών μεταβίβασης κόστισε στους δανειστές το έτος 2007 813.000.000 δολάρια (ΗΠΑ). Στην ίδια χώρα εκατομμύρια αμερικανοί απειλούνται αυτή τη στιγμή να απολέσουν τα ακίνητά τους λόγω της σύστασης υποθηκών υπέρ των τραπεζών χωρίς συμβολαιογραφικό έγγραφο. Η επιλογή αυτού του τρόπου εγγραφής υποθήκης προκρίθηκε από τις τράπεζες επειδή έκριναν ότι το συμβολαιογραφικό έγγραφο στην προκειμένη περίπτωση ήταν επιλογή χρονοβόρα και δαπανηρή (βλ. δημοσίευμα της εφημερίδας Le Monde από τον David Descôteaux, φύλλο 30-10-2010). και τίθεται το ερώτημα: Πώς θα αντιμετωπίσει η πολιτεία τον πολλαπλασιασμό των δικαστικών διενέξεων επί ακινήτων, που είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι θα προκύψουν, εάν αρθούν οι δικλείδες ασφαλείας που η έννομη τάξη σήμερα τις διασφαλίζει με πλήθος διατάξεων, μέσω του ελεγχόμενου συμβολαιογράφου-δημοσίου λειτουργού; Θα συμφωνήσω με πολλούς συναδέλφους μου που επικρίνουν το καθεστώς των μεταθέσεων. Πρέπει να τροποποιηθεί το σχετικό άρθρο του Ν. 2830/2000 ορίζοντας ότι μεταθέσεις σε μεγάλα αστικά κέντρα θα επιτρέπονται μετά την παρέλευση δεκαετίας από το διορισμό του συμβολαιογράφου και να εξαιρεθούν ρητά οι μεταθέσεις συγγενών α΄ έως και γ΄ βαθμού συγγένειας. Αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί Όπως θα διαπιστώσετε από τα σχόλια των συμμετεχόντων στη δημόσια διαβούλευση επικρατεί ένα αρνητικό κλίμα σχετικά με τους συμβολαιογράφους. Αυτό είναι αποτέλεσμα πλημμελούς πληροφόρησης και πολλές φορές αντιεπαγγελματικής ίσως συμπεριφοράς κάποιων συναδέλφων μου. Την ίδια εντύπωση θα αποκομίστε και από τη δημοσκόπηση, η οποία παραγγέλθηκε από τον κ. Υπουργό επί των Οικονομικών. Η κοινή γνώμη έχει βομβαρδιστεί από την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ και διάκειται εχθρικά προς κάθε "κλειστό" επάγγελμα και ιδιαίτερα απέναντι στους συμβολαιογράφους. Πλην όμως αξιότιμοι κ.κ. Υπουργοί σε μία ευνομούμενη Πολιτεία τόσο η εκτελεστική όσο και η νομοθετική εξουσία δεν πορεύονται βάσει δημοσκοπήσεων αλλά σύμφωνα με τη λαΐκή εντολή που τους έχει δοθεί βάσει των προεκλογικών προγραμματικών δηλώσεων. Στην αντίπερα όχθη μία έκθεση, αποτέλεσμα επιστημονικής ανάλυσης και συγκεκριμένα η έκθεση του έτους 2005 του Κέντρου προγραμματισμού οικονομικών ερευνών (ΚΕΠΕ), που γνωρίζει άριστα την ελληνική πραγματικότητα, αναθεωρώντας παλαιότερη έκθεσή του (έτους 2001), η οποία μιλούσε καθαρά για την επελευθέρωση του επαγγέλματος του συμβολαιογράφου αναφέρει επί λέξη: "... Πρέπει όμως να υπογραμμιστεί ότι στην Ελλάδα οι συμβολαιογράφοι βρίσκονται αντιμέτωποι με την έλλειψη κτηματολογίου, με μία δαιδαλώδη νομοθεία, όσον αφορά το ακίνητο και μία γραφειοκρατική Δημόσια Διοίκηση. Επομένως, η εξειδίκευσή τους στη σύνταξη συμβάσεων, με τρόπο που να καταχυρώνει αμφότερα τα συμβαλλόμενα μέρη προΰποθέτει άριστη γνώση και επαρκή πείρα στο αντικείμενο, γεγονός που τους επιβάλλει να ασχολούνται συνεχώς και αποκλειστικά με το δίκαιο των συμβάσεων. Στην Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να ασκεί ένας νομικός υπεύθυνα τη Συμβολαιογραφία και παράλληλα να ασχολείται και με άλλης φύσης νομικά θέματα". Και αναφέρει παρακάτω "... Για τους λόγους που προαναφέρθηκαν η ποιότητα των υπηρεσιών ενδέχεται να υποβαθμισθεί, χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί κατά πόσο οι αμοιβές θα μεταβληθούν." Δε θα αναφερθώ στην οδηγία Bolkenstein, η οποία σας είναι γνωστή και στην οποια αναφέρθηκαν πολλοί προλαλίσαντες θα αναφερθώ όμως στην ρητά διατυπωμένη πολλές φορές στο παρελθόν άποψη της Ελληνικής Πολιτείας ότι «δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην άσκηση της δημόσιας συμβολαιογραφικής υπηρεσίας οι κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού», δεδομένου ότι «ο συμβολαιογράφος, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα επαγγέλματα, δεν είναι ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά άμισθος δημόσιος λειτουργός, στον οποίο έχει εκχωρηθεί μέρος της δημόσιας εξουσίας».