• Σχόλιο του χρήστη 'HGK' | 31 Ιανουαρίου 2011, 14:17

    Στο άρθρο αυτό προβλέπεται η έκδοση Κανονισμού Διεξαγωγής και Ελέγχου Παιγνίων και χορηγούνται οι σχετικές νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις. Όμως σε πολλά σημεία οι εξουσιοδοτήσεις αυτές δεν είναι αρκούντως ειδικές και ορισμένες, όπως απαιτεί το Σύνταγμα. Δηλ. οι εξουσιοδοτήσεις προσδιορίζουν μόνο τα ζητήματα που μπορούν να ρυθμιστούν με τον Κανονισμό, αλλά δεν προσδιορίζουν προς ποια κατεύθυνση θα είναι οι ρυθμίσεις και σε ποιους γενικούς στόχους προσανατολίζονται. Π.χ. στο εδαφ. (α) για την πιστοποίηση κατασκευαστών θα μπορούσε να προβλέπεται ότι κατασκευαστές που έχουν ήδη πιστοποιηθεί σε χώρες της ΕΕ θα πιστοποιούνται και στην Ελλάδα. Αυτό προβλέπεται ρητά για τα παίγνια στο αρ. 21 παρ. 1, αλλά όχι για τους κατασκευαστές, ούτε για τα μηχανήματα. Στο εδαφ. (στ) θα μπορούσε να προβλεφθεί ότι η ψηφιακή κάρτα παίκτη μπορεί να είναι και ηλεκτρονική – ψηφιακή, δηλ. να έχει τη μορφή password. Στο εδαφ. (ζ) για τους κανόνες υπεύθυνου παιχνιδιού μπορεί να προβλεφθεί ότι αυτοί πρέπει να στοχεύουν στην ισόρροπη προστασία των παικτών αλλά και της ανάγκης να διασφαλιστεί η εύρυθμη ανάπτυξη και λειτουργία των επιχειρήσεων εκμετάλλευσης παιγνίων – δηλ. οι επιχειρηματικές ανάγκες πρέπει να συνεκτιμηθούν κατά τον καθορισμό των κανόνων υπεύθυνου παιχνιδιού. Για την έκδοση Κώδικα Δεοντολογίας, ισχύουν οι ίδιες ως άνω παρατηρήσεις. Χρειάζεται να υπάρχει μια μνεία ότι κατά την κατάστρωση των Κανόνων δεοντολογίας θα συνεκτιμηθούν και οι επιχειρηματικές ανάγκες των οικείων επιχειρήσεων.