• Η μέθοδος του ελάχιστου αποδιδόμενου ποσοστού κέρδους δε μπορεί να εφαρμοσθεί σε όλα τα διαδικτυακά παίγνια. Η εν λόγω μέθοδος είναι βεβαίως εφαρμόσιμη στις περιπτώσεις που ο πάροχος «παίζει» (στοιχηματίζει) κατά των παικτών. Στις περιπτώσεις που ο πάροχος απλά παρέχει την υπηρεσία διεξαγωγής του παιγνίου (όπως συμβαίνει στο online poker) και που η αμοιβή του περιορίζεται στην προμήθεια επί των ποσών που παίζονται, ανά παρτίδα, από τους παίκτες, είναι μη ρεαλιστικό και εσφαλμένο να εφαρμοσθεί μια τέτοια μέθοδος, η οποία είναι αλυσιτελής εν προκειμένω. Για παράδειγμα, σε μια παρτίδα πόκερ, όπου τέσσερεις (4) παίκτες «τοποθετούν» από είκοσι (20) Ευρώ έκαστος (δηλαδή συνολικά παίζονται 80 Ευρώ), ο operator θα λάβει προμήθεια (rake) 5% (δηλαδή θα εισπράξει 4 Ευρώ). Η εφαρμογή της μεθόδου 80% payout δεν μπορεί να εφαρμοσθεί εν προκειμένω, όπου οι παίκτες τελικά αγωνίζονται κατά άλλων παικτών (δε θα υπήρχε εδώ νόημα, δηλαδή, να ορισθεί ότι στους παίκτες επιστρέφεται το 80%). Πιθανόν, μια διάταξη στο νομοσχέδιο, κατά την οποία θα οριζόταν ότι για το online poker η προμήθεια του παρόχου (αναδόχου – κατόχου άδειας) δε θα υπερβαίνει το 20% θα ήταν ορθότερη λογικά και νομοτεχνικά.