Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημαΓενικότερα ποιες προτάσεις ή σχόλια πέραν των ανωτέρω θα θέλατε να υποβάλλετε ώστε να ληφθούν υπόψη κατά τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος;Σχόλιο του χρήστη Νίκος Β. Αποστόλου | 23 Δεκεμβρίου 2009, 22:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Β. Αποστόλου' | 23 Δεκεμβρίου 2009, 22:34

    Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελλάδας είναι 280 δις € περίπου. Από αυτά το 40% διακινείται στο χώρο της παραοικονομίας. Γίνονται δηλαδή συναλλαγές 112 δις € (τόσο είναι το 40% των 280 δις), χωρίς να υπόκεινται σε έμμεση φορολογία (ΦΠΑ) και σε άμεση (φόρος εισοδήματος). Το 19% του ΦΠΑ για τα 112 δις €, είναι 21 δις € περίπου. Αυτά δεν εισπράττονται από το κράτος όπως θάπρεπε. Επιπλέον δεν εισπράττεται ο άμεσος φόρος, που αναλογεί στα 112 δις € (κατ΄ελάχιστον 25%), που θα ήταν 28 δις €. Έτσι κάθε χρόνο ο δημόσιος κορβανάς, υπολείπεται κατά 21 + 28 = 49 δις €. Αυτή η μεγάλη υστέρηση των εσόδων, συμβαίνει όταν το έλλειμμα ανέρχεται στο 13% του ΑΕΠ, που είναι 36,5 δις €. Αν λοιπόν εισπράττονταν τα 49 δις €, το κράτος θα κάλυπτε το έλλειμμα και θα είχε πλεόνασμα 12,5 δις €. Το ζήτημα είναι να εντοπιστούν και να φορολογηθούν τα 112 δις €. Κι αυτό δεν γίνεται με ευχολόγια του τύπου “πρέπει οι Έλληνες να αποκτήσουν φορολογική συνείδηση κλπ”. Αν όμως ίσχυε 100% απαλλαγή φόρου στο σύνολο του ποσού που θα συγκεντρώνονταν με τις νόμιμες αποδείξεις - τόσο για τα φυσικά όσο και για τα νομικά πρόσωπα - τι θα γινόταν; Όλοι θα ζητούσαν απόδειξη για κάθε δοσοληψία, αφού το ποσό θα εξέπιπτε του φορολογητέου εισοδήματός τους. Αυτό θα είχε σαν επακόλουθο την κατακόρυφη πτώση των ποσοστών της παραοικονομίας. Το κράτος θα εντόπιζε το χρήμα και ο κάτοχός του δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς, παρά να καταβάλλει τόσο τον ΦΠΑ, όσο και τον φόρο εισοδήματος. Αν συμβεί αυτό, θα πάψει ο φόβος των πολιτών ότι θα φορολογηθούν με ποσά που δεν διαθέτουν (συμβαίνει τώρα κατά κόρο). Αυτό θα απελευθερώσει τις τάσεις του καταναλωτισμού. Έτσι θα επέλθει αύξηση της ζήτησης, με επακόλουθο την αύξηση της παραγωγής. Αυτό πάλι θα συμβάλει στη μείωση της ανεργίας, με όλα τα θετικά επακόλουθα όπως: ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων, μείωση των πολύ αρνητικών επιπτώσεων της ανεργίας (επαιτεία, εγκληματικότητα κλπ). Το κράτος θα εισπράξει όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω και θα μπορέσει να διαθέσει χρήματα για δημόσιες επενδύσεις, που αποτελούν βασική προϋπόθεση για την αύξηση του ΑΕΠ. Εν ολίγοις θα υπάρξει παραγωγή πλούτου με επακόλουθο την ανάπτυξη της χώρας. Η επιβολή περιορισμών στην απαλλαγή των δικαιολογημένων εξόδων, στα υψηλά εισοδήματα είναι αναγκαία προκειμένου να συγκρατηθεί ο υπερκαταναλωτισμός. Στους κατόχους αυτών των εισοδημάτων πρέπει να εφαρμοστεί διεξοδικά και το πόθεν έσχες. Προφανώς δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί εδώ ο αλγόριθμος φορολόγησης, που αναμφίβολα αποτελεί αντικείμενο σοβαρής μελέτης και είναι το καθοριστικό εργαλείο στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής κάθε κυβέρνησης. Ν. Β. Αποστόλου