• Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος' | 24 Οκτωβρίου 2013, 14:14

    ΠΡΟΒΛΗΜΑ : Στην συζήτηση για το αν πρέπει να υπάρχει ή όχι φόρος ακινήτων, το βασικό επιχείρημα είναι ότι υπάρχει στις περισσότερες χώρες. Αυτό που αποσιωπάται βέβαια είναι ότι σε αυτές τις χώρες υπάρχει και αγορά ακινήτων ώστε αν δεν μπορείς να πληρώσεις τον φόρο το πουλάς. Στις σημερινές συνθήκες όπου δεν μπορείς να πουλήσεις αλλά μόνο να χαρίσεις, ο συγκεκριμένος φόρος οδηγεί σε δήμευση ακινήτων των αδυνάτων. Για συγκεκριμένο ακίνητο (πραγματική περίπτωση και όχι θεωρητικό παράδειγμα) που αδυνατώ να πουλήσω ακόμη και στο μισό της αντικειμενικής του αξίας, θεωρώ ότι η απαίτηση του κράτος να μου επιβάλλει φόρο επί της αυθαίρετα ορισμένης αντικειμενικής αξίας του δεν συνάδει με το ήθος που πρέπει να διέπει τις σχέσεις κράτους - πολιτών. ΛΥΣΗ : Ο φόρος ακινήτων θα μπορούσε να γίνει λογικά αποδεκτός εφόσον το κράτος υποκαθιστούσε την ανυπαρξία της αγοράς, θα μπορούσε δηλαδή να αποδέχεται το μονομερές δικαίωμα παραχώρησης των ακινήτων απο τους ιδιοκτήτες προς το δημόσιο στην αντικειμενική τους αξία, όχι βέβαια για να πάρουν χρήματα που δεν έχει να τους δώσει, αλλά για την δημιουργία ενός ειδικού λογαριασμού από τον οποίο θα μπορούν να αποπληρώνονται οι υπάρχουσες και μελλοντικές υποχρεώσεις τους προς το δημόσιο. Σκεφτείτε την περίπτωση κάποιου που έχει δύο ακίνητα και εισόδημα το οποίο του επιτρέπει να επιβιώνει μετά βίας. Όπως είναι ο νόμος θα οδηγηθεί να χάσει και τα δύο ακίνητα. Γιατί να μην μπορεί να παραχωρήσει το ένα από το οποίο θα πληρώνονται οι φόροι για το άλλο ώστε να μπορεί να διατηρήσει τελικά το ένα από τα δύο; Μην απαντήσετε να πουλήσει το ένα (ή να το μεταβιβάσει σε τρίτον σύμφωνα με την πρόβλεψη του άρθρου 09 πράγμα που είναι στην ουσία πώληση) γιατί εξηγήσαμε ότι δεν μπορεί να πουλήσει αλλά μόνο να χαρίσει.