• Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Βαλεντής' | 25 Οκτωβρίου 2013, 11:07

    Επί της παραγράφου 1.2(ηʹ), περί των ημιτελών κτισμάτων. Είναι καταφανώς άδικο και στρεβλωτικό κάθε ημιτελές κτίσμα να πληρώνει το 40% του φόρου ανεξάρτητα του ποσοστού ολοκλήρωσης της κατασκευής του! Παράδειγμα: μια οικοδομή στα μπετά, ήτοι περίπου στο 30% της διαδικασίας ανέγερσης, και μια οικοδομή ίσης ανεγειρόμενης έκτασης στον ελαιοχρωματισμό και τα κουφώματα, ήτοι στο 90% της διαδικασίας, θα πληρώνουν τον ίδιο φόρο εφόσον τα λοιπά κριτήρια ταυτίζονται (!). Η παραπάνω στρέβλωση εντείνεται εφόσον η οικοδομή ευρίσκεται σε μακροχρόνια παύση εργασιών. Επομένως θα μπορούσε τουλάχιστον να ληφθεί υπόψιν και το κριτήριο της πολυετούς παύσης εργασιών, προκειμένου να δοθεί επιπλέον έκπτωση λ.χ. στις οικοδομές των οποίων η πολεοδομική άδεια έχει λήξει, άνευ ανανέωσης της. Τέλος, όσον αφορά στο κριτήριο της ηλεκτροδότησης του ημιτελούς κτίσματος, στο κριτήριο των ημιτελών συμπεριλαμβάνονται μόνον τα μη ηλεκτροδοτούμενα ή τα «εργοταξιακώς» ηλεκτροδοτούμενα. Πράγματι, οι όροι αυτοί καλύπτουν το 90% των περιπτώσεων ημιτελών κτισμάτων. Όμως δεν καλύπτουν την περίπτωση πολεοδομικής άδειας ανέγερσης προσθήκης κτίσματος (όχι νέο εξ ολοκλήρου κτίσματος), κατά την οποία ο ιδιοκτήτης του κτίσματος δεν υποχρεούταν να μετατρέψει την παροχή ρεύματος σε εργοταξιακή. Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, θα έπρεπε να προβλεφτεί ότι εφόσον το σύνολο του κτίσματος καθίσταται μη χρησιμοποιήσιμο και προφανώς κενό να συμπεριλαμβάνεται στο κριτήριο του ημιτελούς κτίσματος.