• Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος' | 29 Οκτωβρίου 2013, 23:39

    ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Διαμέρισμα 50ετίας (συγκεκριμένο ακίνητο και όχι θεωρητικό παράδειγμα) στο οποίο δεν έχει γίνει καμμία ανακαίνιση-επιδιόρθωση, το οποίο δεν μπορεί να ενοικιασθεί (γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για ανακαίνιση-επιδιορθώσεις και χωρίς ανακαίνιση-επιδιορθώσεις δεν το νοικιάζει κανείς), ούτε μπορεί να πουληθεί σε τιμή που δεν χαρίζεται (και μετά από αυτόν τον νόμο ίσως να μην μπορεί καν να χαρισθεί), πλρώνει 20% λιγότερο φόρο από αντίστοιχο καινουργές διαμέρισμα που χρησιμοποιείται κανονικά. Δύο ακίνητα δηλαδή των οποίων η πραγματική αξία δεν επιδέχεται καμμία σύγκριση πληρώνουν συγκρίσιμο φόρο. ΛΥΣΗ: Δεν υπάρχει πραγματική λύση στην φιλοσοφία αυτού του νόμου και εφόσον οι αντικειμενικές αξίες ορίζονται αυθαίρετα μονομερώς από το κράτος, και σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν καμμία σχέση με τις πραγματικές. Θα μπορούσαν να μετριαστούν οι αρνητικές επιπτώσεις, θεσπίζοντας συντελεστή μείωσης του φόρου για μη ηλεκτροδοτούμενα -και άρα κενά- ακίνητα