• Σχόλιο του χρήστη 'Κάτια Βασιλοπούλου' | 30 Οκτωβρίου 2013, 10:29

    Η παράγραφος 5 του άρθρου 39Α έχει τουλάχιστον εκβιαστικό χαρακτήρα. Δεν αντιλαμβάνεται ο συντάκτης ότι αυτός που καλείται να δαπανήσει πολλά χρήματα και χρόνο για την δικαίωσή του (δικηγορική αμοιβή, δικαστικά ένσημα, χαρτόσημα κλπ.), απλώς συναντά ένα επιπλέον πρόσκομμα; Είναι δυνατόν να εξαρτάται -όχι απλά η δικαστική δικαίωση αλλά- η ίδια η ΠΡΟΣΒΑΣΗ στη δικαιοσύνη από την εκπλήρωση των φορολογικών υποχρεώσεων; Ακόμη και αν δεχθεί κανείς την άποψη "γιατί ο μη συνεπής να μπορεί να εισπράξει χρήματα;", τότε ας υπήρχε ανάλογη ρύθμιση στο κομμάτι της είσπραξης, πχ. η παρακατάθεση των οφειλομένων μισθωμάτων στη ΔΟΥ, η οποία θα μπορούσε να παρακρατήσει τα οφειλόμενα. Και πάλι, ωστόσο, μιλάμε για δήμευση περιουσίας, που, όπως και να το δει κάποιος, είναι λυπηρό. Τουλάχιστον, δεν θα ήταν τόσο εξώφθαλμα ίσως αντισυνταγματικό.. Ελπίζω να τα διαβάζει κάποιος αυτά που γράφουμε...