• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Π' | 1 Ιουνίου 2015, 20:29

    Ο περιορισμός των δαπανών που καταβάλλονται για τα εκτός έδρας των υπαλλήλων με κανένα τρόπο δεν πρέπει να οδηγήσει στο άκρο της μη εκτέλεσης των απαιτούμενων ελέγχων. Στο πλαίσιο αυτό και για την αποφυγή δυσμενών για τους πολίτες και τους υπαλλήλους καταστάσεων, εισηγούμαι την μεταβολή των κατωτέρω εδαφίων του Άρθρου 11, ως εξής: Β. Κατά το ήμισυ: α. σε περίπτωση που παρέχεται ημιδιατροφή και β. όταν ο μετακινούμενος-η επιστρέφει αυθημερόν και η απόσταση του προορισμού από την έδρα του/της είναι i) μεγαλύτερη από εκατό (100) χιλιόμετρα, εφόσον κινείται με ιδιόκτητο ή υπηρεσιακό αυτοκίνητο, ή ii) μεγαλύτερη από εξήντα (60) χιλιόμετρα, όταν κινείται με συγκοινωνιακό μέσο, ή iii) μεγαλύτερη από δέκα (10) ναυτικά μίλια για μετακινήσεις από την ηπειρωτική στη νησιωτική Χώρα και αντίστροφα ή από νησί σε νησί. 3. Τα ποσά που καταβάλλονται για την μετακίνηση του/της υπαλλήλου απαλλάσσονται από οποιαδήποτε μορφή φορολόγησης και δεν νοούνται ως έσοδα. 4. Εφόσον ο/η υπάλληλος μετακινείτε εκτός του ωραρίου εργασίας του/της, τότε καταβάλλονται συμπληρωματικά των οδοιπορικών εξόδων και έξοδα υπερωριακής απασχόλησης. 5. Εφόσον ο/η υπάλληλος επιθυμεί , δύναται να του/της καταβληθεί προκαταβολικά τουλάχιστον το 50% των εξόδων για την εκτέλεση της υπηρεσίας εκτός έδρας για την αγορά εισιτηρίων και την πληρωμή του καταλύματος. Για την καταβολή της προκαταβολής οφείλει να υποβάλλει σχετική αίτηση τουλάχιστον δύο ημέρες πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία εκτέλεσης της μετακίνησης. Η άρνηση εκτέλεσης της μετακίνησης από τον/την υπάλληλο εφόσον αυτός-ή ζήτησε, εμπρόθεσμα και νόμιμα, να του/της καταβληθεί προκαταβολή και δεν ικανοποιήθηκε η απαίτηση με υπαιτιότητα της υπηρεσίας, δεν δύναται να ληφθεί ως άρνηση εκτέλεσης των καθηκόντων του/της, αλλά η μη εκτέλεση αποτελεί αποκλειστική ευθύνη της υπηρεσίας.