• Σχόλιο του χρήστη 'Παύλος' | 8 Νοεμβρίου 2019, 10:38

    Είναι ολόσωστη η κατεύθυνση της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, όπως αποπειράται με το άρθρο 7. Το 30% επί των εισοδημάτων είναι λογικό ποσοστό, αν δεν υπάρχουν μεγάλα ατομικά έξοδα ανά φορολογούμενο. Τι γίνεται όμως, όταν κάποιος έχει μεγάλο ποσοστό των εξόδων του σε κατηγορίες που δεν αναφέρονται στην παράγραφο (δ)? Διαβάζουμε οτι θα υπάρχει μείωση του ποσοστού (των 30%), οταν ενοίκιο και στεγαστικό δάνειο υπερβαίνει το 60% των εισοδημάτων. Υπάρχουν και άλλες κατηγορίες δαπανών, που συνολικά δυνατόν να υπερβαίνουν το 60% των εισοδημάτων, π.χ. διατροφή διάζευξης, 45% φορολογία κλπ. Με εισοδήματα (από την εφορία όλα τα ποσά αναφέρονται μικτά) 40.000 ευρώ, καλείται κάποιος να κάνει δαπάνες με ηλεκτρονικά μέσα 12.000 ευρώ. Με 60% πληρωμές (24.000 ευρω), πλην της παραγράφου (δ), είναι αδύνατον (και άδικο) με τα εναπομείναντα 16.000 να κάνει ηλεκτρονικές πληρωμές 12.000 ευρώ.