Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ»Άρθρο 07 Τροποποίηση του άρθρου 15 ΚΦΕ σχετικά με τις δαπάνες που αποδεικνύονται με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμήςΣχόλιο του χρήστη Α. Κοτσανάς | 11 Νοεμβρίου 2019, 01:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'Α. Κοτσανάς' | 11 Νοεμβρίου 2019, 01:27

    Ας υποθέσουμε πως έχουμε ένα εταίρο κάποιας ΕΕ, ΟΕ κλπ, που έχει ποσοστό κοντά το 100%, ή ένα ελεύθερο επαγγελματία. Και ότι η εταιρεία / επαγγελματίας έχουν συνήθη κέρδη της τάξεως των 30 χιλ €. Αλλά μία χρονιά "κάθεται η καλή" και κλείνουν τον χρόνο με κέρδη 70 χιλ €. Βάσει του συνήθους εισοδήματος πρέπει να παρουσιάσουν αγορές με κάρτες ύψους 9 χιλ €. Αλλά την "καλή" χρονιά πρέπει να παρουσιάσουν έξοδα 20 χιλ €. Και εδώ ξεκινάνε τα αδιανόητα. Από που και ως που ο εταίρος / επαγγελματίας πρέπει να αλλάξει τις καταναλωτικές του συνήθειες επειδή μια χρονιά έτυχε να κερδίσει παραπάνω; Γιατί να μην έχει το δικαίωμα να διαθέσει ένα μεγάλο μέρος από τα κέρδη του για αγορά ενός ακριβού αυτοκινήτου (το οποίο δεν εμπίπτει στο ποσό των 20 χιλ); Ή γιατί δεν έχει το δικαίωμα να κρατήσει ένα σημαντικό ποσό στην τράπεζα; Αλλά ακόμα και αν κάθε μία χρονιά κερδίζει 70 χιλ, από που προκύπτει πως ΠΡΕΠΕΙ να ξοδέψει 20 χιλ σε αγαθά όπως αυτά περιγράφονται στην σχετική λίστα; Απαγορεύεται να ζει λιτά, ή / και να μαζεύει λεφτά για να αγοράσει κάτι πολύ ακριβό (πχ σπίτι, σκάφος αναψυχής, ακριβό αυτοκίνητο); Το σωστό θα ήταν να ορίσετε ένα -μεγαλύτερο- ποσοστό υποχρεωτικό με κάρτες, αφού αφαιρεθούν οι πληρωμές των αγαθών που δεν υπολογίζονται, συν την διαφορά καταθέσεων σε τράπεζες. Δηλαδή ένα ποσοστό στα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έξοδα και όχι στο ΕΙΣΟΔΗΜΑ, πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Γιατί μπορεί να έχω πολύ εισόδημα και να μην θέλω να ξοδέψω, ή να μην έχω καθόλου αλλά να ξοδεύω πολύ από καταθέσεις.