• Σχόλιο του χρήστη 'Σταυρος Χατζηιωαννου' | 11 Νοεμβρίου 2019, 11:13

    1. Το συγκεκριμένο άρθρο του νομοσχεδίου ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ. Οι Έλληνες πολίτες μετά την κρίση που περάσαμε, και περνάμε ακόμη, έχουμε καταλάβει την αξία της αποταμίευσης. Ο κόσμος που έχασε τις δουλειές του δεν έζησε τα χρόνια της κρίσης χάρη στο πολύ χαμηλό επίδομα ανεργίας του κράτους, αλλά χάρη στις δικές του αποταμιεύσεις. Δυστυχώς σαν Έλληνες πολίτες - και όχι Σουηδοί - για να ζήσουμε αξιοπρεπώς πρέπει να βασιζόμαστε αποκλειστικά στον δικό μας κουμπαρά, και τώρα με αυτό το μέτρο βρήκατε τρόπο να μας εμποδίσετε απο το να αποταμιεύουμε. Με ποιο δικαίωμα το κράτος θα μας πει ποσα χρήματα απο όσα βγάζουμε πρέπει να ξοδεύουμε; Μετά τα τεκμήρια αυτό το μέτρο ειναι το δεύτερο πιο παράλογο φοροεισπρακτκό που βλέπουμε. 2. Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗ. Το 30% θα επρεπε να εφαρμοστεί στο πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα, δηλαδή μετά απο φόρους, ενφια, ενοίκια, δόσεις δανείων, κτλπ. Διότι με τον συγκεκριμένο τρόπο εφαρμογής το 30% του μικτου εισοδηματος μπορει για κάποιους να φτάσει εύκολα στο 60% του πραγματικου τους εισοδήματος. Ουσιαστικά αυτό το μέτρο αντανακλά την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να πιάσει τους φοροδιαφυγάδες, και μεταθέτει αυτή την αγγαρεία στον Έλληνα φορολογούμενο. Αφου δεν μπορουμε να πιάσουμε τον κλέφτη εμεις, να βάλουμε τον πολίτη να τον κυνηγήσει, και αν δεν το κάνει να του βάλουμε και πρόστιμο απο πάνω. 3. ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ όπου πρέπει να παλεύουμε για τα αυτονόητα. Μου φαίνεται εκτός λογικής να πρέπει να σας εξηγούμε τα αυτονόητα. Και επειδή σίγουρα όλα αυτά τα ξέρετε ήδη - κανείς μας δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι τα σκεφτηκε πρώτος και εσεις δεν τα ειχατε σκεφτεί πριν - συμπεραίνουμε απλά οτι πάντα το Ελληνικό κράτος θα προσπαθεί να παίρνει με κάθε τρόπο, και κάθε φορά όλο και πιο ευρηματικό, και ολο και περισσότερα, απο τον Έλληνα φορολογουμενο, χωρίς να του επιστρέφει τίποτα σε υπηρεσίες, υποδομές, ασφάλεια. Το μεγαλύτερο δράμα της σύγχρονης Ελλάδας ειναι να πρέπει να αποδεχτείς σαν κάτοικος ότι ζεις σε μια κοινωνία όπου το παράλογο είναι σε κάθε τομέα της καθημερινότητας, και πάντα με την σφραγίδα του κράτους, που σημαίνει ότι ο μόνος τρόπος να γλυτώσεις είναι να φύγεις.