• Σχόλιο του χρήστη 'LV' | 11 Νοεμβρίου 2019, 17:53

    Ο υπόχρεος γονιός καταβολής διατροφής δεν εκπίπτει βάσει φορολογίας εισοδήματος για τη διατροφή που υποχρεούται να δίνει βάσει συμβολαιογραφικής πράξης ή δικαστικής απόφασης, ενώ στην πραγματικότητα ο γονιός-λήπτης της διατροφής δεν υποχρεούται να παρουσιάζει αποδείξεις ότι τα διαθέτει για την διατροφή των τέκνων. Αυτό είναι παράλογο, λάθος και άδικο. Θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα στο νομοσχέδιο, έτσι ώστε ο υπόχρεος γονιός καταβολής διατροφής να σταματήσει να λογίζεται ως ανύπαντρος για την φορολογία εισοδήματος, αφού λανθασμένα έως σήμερα θεωρείται από τη Διοίκηση ότι τα τέκνα δεν τον βαρύνουν οικονομικά. Συνεπώς από το πραγματικό εισόδημα επί του οποίου υπολογίζεται το 30%, θα πρέπει να αφαιρείται το ποσό ετήσιας διατροφής που πληρώνει ο διαζευγμένος. Δεν είναι δυνατόν να καταναλώσεις το 30% ενός ποσού που δεν κατέχεις, και για το οποίο έχεις πληρώσει και φόρο εισοδήματος! Εφόσον η δαπάνη διατροφής, όπως ορίζεται στη συμβολαιογραφική πράξη ή στη δικαστική απόφαση, και εφόσον αυτή καταβάλλεται μέσω τραπέζης, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο χτίσιμο του αφορολόγητου. Διαφορετικά η φορολογική διοίκηση είναι άδικη και εξοντωτική, καθώς το ποσό της διατροφής από τη μία πλευρά φορολογείται σαν διαθέσιμο εισόδημα, ενώ ταυτόχρονα από την άλλη μπαίνει πέναλτι, γιατί δεν ξοδεύτηκε με συγκεκριμένο τρόπο. Για το λόγο αυτό στο νομοσχέδιο θα πρέπει να προβλεφθεί ότι η καταβαλλόμενη δαπάνη διατροφής θεωρείται δαπάνη για τον καταβάλλοντα (αποδεικτικό η ηλεκτρονική συναλλαγή) – και να δημιουργεί υποχρέωση ανάλωσης με ηλεκτρονικά μέσα, αντίστοιχα για τον λαμβάνοντα. Στο TAXIS είναι επιβεβλημένο να δημιουργηθεί εφαρμογή (αντίστοιχη αυτής των ενοικίων), όπου θα δηλώνεται και από τα δύο μέρη η ύπαρξη της συγκεκριμένης συναλλαγής, έτσι ώστε τόσο το κράτος να είναι ενήμερο για την συναλλαγή αυτή, όσο και οι εμπλεκόμενοι διαζευγμένοι γονείς να είναι διασφαλισμένοι φορολογικά.