• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΥΛΑΚΟΣ' | 12 Νοεμβρίου 2019, 02:00

    Οι επιχειρήσεις με την παρακράτηση των φόρων και την απόδοσή τους στο Ελληνικό Δημόσιο λειτουργούν ως "εισπράκτορες" του κράτους. Αυτοί που διοικούν τα νομικά πρόσωπα και αποφασίζουν για τις πράξεις του νομικού προσώπου (αφού το ίδιο το νομικό πρόσωπο δεν μπορεί να πράξει κάτι τέτοιο μιας και δεν έχει μυαλό και χέρια), πρέπει να ευθύνονται έναντι του κράτους για τη μη απόδοση τουλάχιστον των παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων που η επιχείρηση έχει εισπράξει από τους πελάτες της και οφείλει να αποδώσει στο Ελληνικό Δημόσιο. Η μη ευθύνη ή η "χαλαρή" ευθύνη αυτών που διοικούν τα νομικά πρόσωπα, σχετικά με την απόδοση στο κράτος τουλάχιστον των παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων, στην πράξη σημαίνει πως το κράτος δίνει άδεια σε μια επιχείρηση να εισπράττει φόρους υπέρ αυτού, αλλά ταυτόχρονα δεν θωρακίζει το σύστημα που εξασφαλίζει πως τα ποσά θα καταλήξουν στα ταμεία του. Επιπλέον η μη θωράκιση και πλήρης διασφάλιση της απόδοσης στο κράτος τουλάχιστον των παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά μεταξύ αυτών που παρακρατούν και αποδίδουν και αυτών που παρακρατούν και δεν αποδίδουν, αφού οι τελευταίοι λειτουργούν με μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους.